헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

"σὲ δὲ τίσ αἰτιᾶται πόλισ νομοθέτην γεγονέναι καὶ σφᾶσ ὠφεληκέναι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 13:8)
ἔπειθ’ ἡμεῖσ νομοθέτην τουτονὶ προσεροῦμεν, ἐφ’ ὃν τύμπανα καὶ κύφωνασ, τὸ τῆσ κωμῳδίασ, διὰ ταῦτ’ ἔδει καλεῖν, ὡσ τοῦ τῆσ πόλεωσ καταψευδόμενον ἤθουσ, καὶ ταύτην ἐκπολεμοῦντα πρὸσ οὓσ ἥκιστ’ ἐχρῆν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 64:2)
δεῖ δὲ καὶ νομοθέτην καὶ ξύμβουλον καὶ πάντα τοιοῦτον καθαρῶσ ἀποφαίνεσθαι, καὶ μὴ διπλᾶ κρούειν, ὡσ λόγοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 80:3)
ἔτι δὲ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἀφαιρούμενοσ τῶν φυλάκων, ὅλην φησὶ δεῖν εὐδαίμονα ποιεῖν τὴν πόλιν τὸν νομοθέτην.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 92:4)
λέγεται δ’ ὡσ δεῖ τὸν νομοθέτην πρὸσ δύο βλέποντα τιθέναι τοὺσ νόμουσ, πρόσ τε τὴν χώραν καὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 105:2)
δῆλον οὖν ὡσ οὐχ ἱκανὸν τὸ τὰσ οὐσίασ ἴσασ ποιῆσαι τὸν νομοθέτην, ἀλλὰ τοῦ μέσου στοχαστέον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 140:1)
συνέχει μὲν οὖν τὴν πολιτείαν τὸ ἀρχεῖον τοῦτο ‐ ἡσυχάζει γὰρ ὁ δῆμοσ διὰ τὸ μετέχειν τῆσ μεγίστησ ἀρχῆσ, ὥστ’ εἴτε διὰ τὸν νομοθέτην εἴτε διὰ τύχην τοῦτο συμπέπτωκεν, συμφερόντωσ ἔχει τοῖσ πράγμασιν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 227:2)
τὸν τρόπον δὲ τοῦτον πεπαιδευμένων ὥστε καὶ τὸν νομοθέτην αὐτὸν ἀπιστεῖν ὡσ οὐκ ἀγαθοῖσ ἀνδράσιν, οὐκ ἀσφαλέσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 235:1)
δεῖ δ’ ὅπωσ γίνηται τοῦθ’ ὁρᾶν τὸν νομοθέτην, καὶ μὴ προστάττειν τὸν αὐτὸν αὐλεῖν καὶ σκυτοτομεῖν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 295:1)
ἀλλὰ τουτί ἐστι τύχησ ἔργον, δεῖ δὲ ἀστασιάστουσ εἶναι διὰ τὸν νομοθέτην.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 297:2)
περὶ μὲν οὖν τῆσ Λακεδαιμονίων εἴρηται, Σόλωνα δ’ ἔνιοι μὲν οἰόνται νομοθέτην γενέσθαι σπουδαῖον·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 301:1)
βέλτιον μὲν οὖν τὸν νομοθέτην ἐξ ἀρχῆσ οὕτω συστῆσαι τὴν πολιτείαν ὥστε μὴ δεῖσθαι τοιαύτησ ἰατρείασ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 226:2)
ὅτι μὲν τοίνυν ἀνάγκη νομοθέτην αὐτὸν εἶναι, δῆλον, καὶ κεῖσθαι νόμουσ, ἀλλὰ μὴ κυρίουσ ᾗ παρεκβαίνουσιν, ἐπεὶ περὶ τῶν γ’ ἄλλων εἶναι δεῖ κυρίουσ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 261:2)
γὰρ τῆσ ἀρίστησ τυχεῖν ἴσωσ ἀδύνατον, ὥστε τὴν κρατίστην τε ἁπλῶσ καὶ τὴν ἐκ τῶν ὑποκειμένων ἀρίστην οὐ δεῖ λεληθέναι τὸν ἀγαθὸν νομοθέτην καὶ τὸν ὡσ ἀληθῶσ πολιτικόν, ἔτι δὲ τρίτην τὴν ἐξ ὑποθέσεωσ δεῖ γὰρ καὶ τὴν δοθεῖσαν δύνασθαι θεωρεῖν, ἐξ ἀρχῆσ τε πῶσ ἂν γένοιτο, καὶ γενομένη τίνα τρόπον ἂν σῴζοιτο πλεῖστον χρόνον·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 6:1)
δεῖ δ’ ἀεὶ τὸν νομοθέτην ἐν τῇ πολιτείᾳ προσλαμβάνειν τοὺσ μέσουσ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 190:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION