헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Καὶ πολλοὶ τοῦτο ἐσ ἀλλήλουσ διελάλουν, ὅτι μόνον ἂν γένοιτο φάρμακον ἐπὶ τοῖσ παροῦσι κακοῖσ ἡ μόναρχοσ ἐξουσία, χρῆναι δ’ ἑλέσθαι δυνατὸν ὁμοῦ καὶ ἤπιον, ἐνσημαινόμενοι τὸν Πομπήιον, στρατιᾶσ τε ἄρχοντα ἱκανῆσ καὶ φιλόδημον εἶναι δοκοῦντα καὶ τὴν βουλὴν ἄγοντα διὰ τιμῆσ, καὶ τὸν βίον ἐγκρατῆ καὶ σώφρονα, περί τε τὰσ ἐντεύξεισ εὐπρόσιτον ἢ ὄντα ἢ νομιζόμενον εἶναι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 3 6:1)
τῶν οὖν Νεοκώμων τινά, ἄρχοντά τε αὐτοῖσ γενόμενον καὶ παρὰ τοῦτο Ῥωμαῖον εἶναι νομιζόμενον, ὁ Μάρκελλοσ ἐφ’ ὕβρει τοῦ Καίσαροσ ἔξηνε ῥάβδοισ ἐφ’ ὁτῳδή, οὐ πασχόντων τοῦτο Ῥωμαίων·
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 4 3:3)
οἱ μὲν δὴ τῶν δημάρχων τινὰ Ἀσπρήναν ἔπεισαν ἐν τῇ χειροτονίᾳ ψεύσασθαι περὶ διοσημείασ, ἐλπίσαντέσ τι καὶ Ἀντώνιον συμπράξειν, ὕπατόν τε ὄντα καὶ τῶν σημείων ἱερέα καὶ διάφορον ἔτι νομιζόμενον εἶναι τῷ Δολοβέλλᾳ·
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 1 7:7)
οἱ δὲ ὑποδέχονταί τε, καὶ Κάρον αὑτῶν Σεγηδαῖον, πολεμικὸν εἶναι νομιζόμενον, αἱροῦνται στρατηγόν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 2:3)
ἔστελλον δὲ καὶ ἐσ Μακεδονίαν ἄλλουσ πρὸσ τὸν νομιζόμενον υἱὸν εἶναι Περσέωσ, πολεμοῦντα Ῥωμαίοισ, καὶ ἀνέπειθον ἔχεσθαι τοῦ πολέμου καρτερῶσ ὡσ οὐκ ἐλλειψόντων αὐτῷ χρημάτων καὶ νεῶν ἀπὸ Καρχηδόνοσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 16 7:4)
Ἀλεξάνδρου δ’ ἀποθανόντοσ ἐπὶ παισὶ τῷ μὲν βραχεῖ πάνυ τῷ δὲ ἔτι κυϊσκομένῳ, οἱ μὲν Μακεδόνεσ, πόθῳ τοῦ Φιλιππείου γένουσ, εἵλοντο σφῶν βασιλεύειν Ἀριδαῖον τὸν ἀδελφὸν Ἀλεξάνδρου, καίπερ οὐκ ἔμφρονα νομιζόμενον εἶναι, μετονομάσαντεσ δὴ Φίλιππον ἀντὶ Ἀριδαίου, τρεφομένων ἔτι τῶν παίδων Ἀλεξάνδρου ἑ̓φύλαξαν γὰρ δὴ καὶ τὴν κύουσαν̓, οἱ φίλοι δ’ ἐσ σατραπείασ ἐνείμαντο τὰ ἔθνη, Περδίκκου διανέμοντοσ αὐτοῖσ ὑπὸ τῷ βασιλεῖ Φιλίππῳ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 1:5)
ὥστ’ ἔγωγε τὸν νομιζόμενον πρὸ Τριπτολέμου βίον τοῦτον εἶναι τὸν πρὸ ὑμῶν ἐπινοῶ, σκληρόν τινα καὶ ἄγροικον καὶ ὀρείου διαίτησ ὀλίγον ἀποκεχωρηκότα, ἀλλ’ ἄρξαι μὲν τοῦ ἡμέρου τε καὶ τοῦ νῦν τὴν Ἀθηναίων πόλιν, βεβαιωθῆναι δὲ καὶ τοῦτον ὑφ’ ὑμῶν δευτέρων, φασὶν, ἀμεινόνων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 29:12)
ἄρξαι δὲ τοῦ λόγου Ἀνάξαρχον, ὡσ πολὺ δικαιότερον ἂν θεὸν νομιζόμενον Ἀλέξανδρον Διονύσου τε καὶ Ἡρακλέουσ, μὴ ὅτι τῶν ἔργων ἕνεκα ὅσα καὶ ἡλίκα καταπέπρακται Ἀλεξάνδρῳ, ἀλλὰ καὶ ὅτι Διόνυσοσ μὲν Θηβαῖοσ ἦν, οὐδέν τι προσήκων Μακεδόσι, καὶ Ἡρακλῆσ Ἀργεῖοσ, οὐδὲ οὗτοσ προσήκων ὅτι μὴ κατὰ γένοσ τὸ Ἀλεξάνδρου·
(아리아노스, Anabasis, book 4, chapter 10 6:1)
καὶ ἡ Σαπφὼ δὲ πρὸσ τὸν ὑπερβαλλόντωσ θαυμαζόμενον τὴν μορφὴν καὶ καλὸν εἶναι νομιζόμενόν φησιν στᾶθι κἄντα, φίλοσ, καὶ τὰν ἐπ’ ὄσσοισ ἀμπέτασον χάριν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 17 2:1)
μαρτυρεῖ συγγενὴσ εἶναι Πολέμωνι τῷ Ἁγνίου πατρί, καὶ ἀκούειν τοῦ πατρὸσ τοῦ ἑαυτοῦ ἀνεψιοὺσ εἶναι ἐκ πατραδέλφων Πολέμωνι Φίλαγρόν τε τὸν Εὐβουλίδου πατέρα καὶ Φανόστρατον τὸν Στρατίου πατέρα καὶ Καλλίστρατον τὸν πατέρα τῆσ Σωσίου γυναικὸσ καὶ Εὐκτήμονα τὸν βασιλεύσαντα καὶ Χαρίδημον τὸν πατέρα τὸν Θεοπόμπου καὶ Στρατοκλέουσ, καὶ εἶναι τοῖσ τούτων υἱέσι καὶ Ἁγνίᾳ ἐν τῷ αὐτῷ γένει Εὐβουλίδην κατὰ τὸν πατέρα τὸν ἑαυτοῦ Φίλαγρον, κατὰ δὲ τὴν μητέρα τὴν ἑαυτοῦ Φυλομάχην νομιζόμενον ἀνεψιὸν εἶναι Εὐβουλίδην Ἁγνίᾳ πρὸσ πατρόσ, ἐκ τηθίδοσ γεγονότα Ἁγνίᾳ τῆσ πρὸσ πατρόσ.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Μακάρτατον περὶ Ἁγνίου Κλήρου 58:1)
ἐπειδὴ τοὺσ ἐν τῷδε τῷ τάφῳ κειμένουσ, ἄνδρασ ἀγαθοὺσ ἐν τῷ πολέμῳ γεγονότασ, ἔδοξεν τῇ πόλει δημοσίᾳ θάπτειν καὶ προσέταξεν ἐμοὶ τὸν νομιζόμενον λόγον εἰπεῖν ἐπ’ αὐτοῖσ, ἐσκόπουν μὲν εὐθὺσ ὅπωσ τοῦ προσήκοντοσ ἐπαίνου τεύξονται, ἐξετάζων δὲ καὶ σκοπῶν ἀξίωσ εἰπεῖν τῶν τετελευτηκότων ἕν τι τῶν ἀδυνάτων ηὑρ́ισκον ὄν.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐπιτάφιοσ. 2:1)
τίσιν ὀφθαλμοῖσ ἕκαστοσ ὑμῶν τὴν πατρῴαν ἑστίαν οἴκαδ’ ἀπελθὼν ἰδεῖν τολμήσει, ἀπολελυκότεσ μὲν τὸν προδότην τὸν πρῶτον εἰσ τὸν ἴδιον οἶκον εἰσενεγκάμενον τὸ δεδωροδοκημένον χρυσίον, κατεγνωκότεσ δὲ μηδὲν ἀληθὲσ μήτε ζητεῖν μήθ’ εὑρίσκειν τὸ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ εἶναι σεμνότατον νομιζόμενον συνέδριον;
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 80:2)
τοὺσ δ’ ἀνθρώπουσ τὰ μὲν διὰ τὴν ἄγνοιαν ἐξαπατωμένουσ, τὰ δὲ διὰ τὴν Ὀρφέωσ ἀξιοπιστίαν καὶ δόξαν ἐν τοῖσ τοιούτοισ προσέχοντασ, τὸ δὲ μέγιστον ἡδέωσ προσδεχομένουσ τὸν θεὸν Ἕλληνα νομιζόμενον, καθάπερ προείρηται, χρήσασθαι ταῖσ τελεταῖσ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 23 7:2)
εἰσ Βαβυλῶνα μὲν γὰρ ἀγαγεῖν ἀποίκουσ Βῆλον τὸν νομιζόμενον Ποσειδῶνοσ εἶναι καὶ Λιβύησ·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 28 1:2)
ὁ γὰρ ὑπὸ τῶν κυνῶν ἰδὼν τὸν υἱὸν τετελευτηκότα, οὗτοσ τῶν κατὰ τὸν οὐρανὸν ἄστρων τὸ τὴν αὐτὴν ἔχον προσηγορίαν καὶ φθείρειν νομιζόμενον τοὺσ ἀνθρώπουσ ἔπαυσε, καὶ τοῖσ ἄλλοισ αἴτιοσ ἐγένετο τῆσ σωτηρίασ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 82 3:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION