헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἃ γὰρ ἄν τισ ἤθουσ ἔχεσθαι νομίσῃ παρὰ τοῖσ τοὺσ πολιτικοὺσ λόγουσ μεταχειριζομένοισ, ταῦτα καὶ ἐπὶ τούτοισ ἦθοσ ἐμφαίνειν δύναιτ’ ἄν, ἔλαττον μέντοι·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 5:10)
μηδεὶσ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, νομίσῃ μήτ’ ἰδίασ ἔχθρασ ἐμὲ μηδεμιᾶσ ἕνεχ’ ἥκειν Ἀριστοκράτουσ κατηγορήσοντα τουτουί, μήτε μικρὸν ὁρῶντά τι καὶ φαῦλον ἁμάρτημ’ ἑτοίμωσ οὕτωσ ἐπὶ τούτῳ προάγειν ἐμαυτὸν εἰσ ἀπέχθειαν, ἀλλ’ εἴπερ ἄρ’ ὀρθῶσ ἐγὼ λογίζομαι καὶ σκοπῶ, ὑπὲρ τοῦ Χερρόνησον ἔχειν ὑμᾶσ ἀσφαλῶσ καὶ μὴ παρακρουσθέντασ ἀποστερηθῆναι πάλιν αὐτῆσ, περὶ τούτου μοί ἐστιν ἅπασ’ ἡ σπουδή.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 2:1)
εἶθ’ ὃν ὁρᾶτ’ ἐκ προσαγωγῆσ ὑμῖν φίλον, καὶ ὅπωσ ἂν ὑμᾶσ δύνασθαι νομίσῃ, οὕτω πρὸσ ὑμᾶσ εὐνοίασ ἔχοντα, τοῦτον οἰέσθε δεῖν ἰσχυρόν ποτ’ ἐᾶσαι γενέσθαι, καὶ ταῦτα δι’ ὑμῶν;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 243:1)
καὶ μηδείσ με νομίσῃ ταῦτα λέγειν ἁπλῶσ ἁπάντων ἀνέχεσθαι παραινοῦντα ὑμῖν καὶ πάντα πάσχειν, ἀλλ’ ὅπωσ ἔμπειροι τῶν καθ’ αὑτοὺσ ὄντεσ καὶ νῦν ἄμεινον βουλεύησθε καὶ τὸ λοιπὸν οὕτωσ ἀπαιτῆτε τὸν παριόντα μὴ ῥᾳδίωσ ὑμῖν μηδ’ ὡσ ἂν ἐπέλθῃ μηδὲν εἰσηγεῖσθαι, πάντα δὲ εἰδότα καὶ περὶ πάντων ἐσκεμμένον.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 33:1)
καὶ μηδεὶσ νομίσῃ ὡσ ἐγὼ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀγανακτῶν ταῦτα εἴρηκα μᾶλλον ἢ ὑπὲρ ὑμῶν δεδιὼσ μήποτε ἄρα διαβληθῆτε ὡσ βίαιοι καὶ παράνομοι.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. 25:1)
καὶ μηδείσ με νομίσῃ λέγειν ἐμαυτὸν εἰσποιοῦντα τῷ προΐστασθαι τῆσ βουλῆσ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΕΝ ΒΟΥΛΗΙ. 12:2)
καὶ μὴ παράδοξον ἡγήσηταί τισ, εἰ δύο ποιῶ τέλη καὶ χωρίζω τὸ καλὸν ἀπὸ τῆσ ἡδονῆσ, μηδ’ ἄτοπον εἶναι νομίσῃ, εἴ τινα ἡγοῦμαι λέξιν ἡδέωσ μὲν συγκεῖσθαι, μὴ καλῶσ δέ, ἢ καλῶσ μέν, οὐ μὴν καὶ ἡδέωσ·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 105)
μηδεὶσ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, νομίσῃ με μήτ’ ἰδίασ ἔχθρασ μηδεμιᾶσ ἕνεχ’ ἥκειν Ἀριστοκράτουσ κατηγορήσοντα τουτουί, μήτε μικρὸν ὁρῶντά τι καὶ φαῦλον ἁμάρτημα ἑτοίμωσ οὕτωσ ἐπὶ τούτῳ προάγειν ἐμαυτὸν εἰσ ἀπέχθειαν·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 255)
μηδεὶσ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, νομίσῃ με παρεῖναι, ἴσον δὲ τῷ λέξω τοίνυν τὴν ἀρχαίαν παιδείαν ὡσ διέκειτο.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2530)
μόνην γὰρ εἰσ τὰ παρόντα δέομαι γιγνώσκεσθαι τὴν δι’ ὅλησ τῆσ οὐσίασ ἀλλοίωσιν, ἵνα μή τισ ὀστοῦ καὶ σαρκὸσ καὶ νεύρου καὶ τῶν ἄλλων ἑκάστου μορίων οἱονεὶ μισγάγκειάν τινα τῷ ἄρτῳ νομίσῃ περιέχεσθαι κἄπειτ’ ἐν τῷ σώματι διακρινόμενον ὡσ τὸ ὁμόφυλον ἕκαστον ἰέναι.
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 227)
περί μέντοι τῶν ὀφθαλμῶν, οἱούσ ἔχουσιν, ὀκνῶ μὲν εἰπεῖν, μή τίσ με νομίσῃ ψεύδεσθαι διὰ τὸ ἄπιστον τοῦ λόγου.
(루키아노스, Verae Historiae, book 1 25:3)
ταύτασ δὴ πάσασ καὶ τούτουσ τοὺσ ἐν ταύταισιν εἴτε αὐτοὺσ ἰόντασ εἴτε φερομένουσ ἐν ὀχήμασι πορεύεσθαι ταύτῃ, μηδεὶσ ἄλλωσ ποτὲ νομίσῃ πάντων ἡμῶν ὡσ οἱ μὲν θεοί εἰσιν αὐτῶν, οἱ δ’ οὔ, μηδ’ ὡσ οἱ μὲν γνήσιοι, οἱ δὲ τοιοῦτοί τινεσ οἱούσ οὐδὲ θέμισ εἰπεῖν ἡμῶν οὐδενί, πάντεσ δὲ δὴ πάντασ λέγωμέν τε καὶ φῶμεν ἀδελφούσ τ’ εἶναι καὶ ἐν ἀδελφαῖσ μοίραισ, καὶ τιμὰσ ἀποδιδῶμεν μὴ τῷ μὲν ἐνιαυτόν, τῷ δὲ μῆνα, τοῖσ δὲ μήτε τινὰ μοῖραν τάττωμεν μήτε τινὰ χρόνον ἐν ᾧ διεξέρχεται τὸν αὑτοῦ πόλον, συναποτελῶν κόσμον ὃν ἔταξεν λόγοσ ὁ πάντων θειότατοσ ὁρατόν·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 91:2)
ἀλλ’ ὅπωσ ἔχω τῷ τε ἀεὶ καλόν τι ὑμῶν ποιοῦντι διδόναι καὶ ὅπωσ, ἤν τισ ὑμῶν τινοσ ἐνδεῖσθαι νομίσῃ, πρὸσ ἐμὲ ἐλθὼν λάβῃ οὗ ἂν ἐνδεὴσ τυγχάνῃ ὤν.
(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Η, chapter 4 43:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION