헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ μὲν οὖν μηδέν ἐστι παρὰ τὰ καθ’ ἕκαστα, οὐθὲν ἂν εἰή νοητὸν ἀλλὰ πάντα αἰσθητὰ καὶ ἐπιστήμη οὐδενόσ, εἰ μή τισ εἶναι λέγει τὴν αἴσθησιν ἐπιστήμην.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 95:1)
ἔτι πᾶν τὸ διανοητὸν καὶ νοητὸν ἡ διάνοια ἢ κατάφησιν ἢ ἀπόφησιν ‐ τοῦτο δ’ ἐξ ὁρισμοῦ δῆλον ‐ ὅταν ἀληθεύῃ ἢ ψεύδηται·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 185:1)
εἰ γὰρ σώματοσ λόγοσ τὸ ἐπιπέδοισ ὡρισμένον, οὐκ εἰή ἂν ἄπειρον σῶμα οὔτ’ αἰσθητὸν οὔτε νοητόν, οὐδ’ ἀριθμὸσ ὡσ κεχωρισμένοσ καὶ ἄπειροσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 158:2)
κινεῖ δὲ ὧδε τὸ ὀρεκτὸν καὶ τὸ νοητόν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 69:1)
νοητὸσ γὰρ γίγνεται θιγγάνων καὶ νοῶν, ὥστε ταὐτὸν νοῦσ καὶ νοητόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 78:1)
ἑώσ ἂν οὖν τό τε νοητὸν ἢ αἰσθητὸν ᾖ οἱο͂ν δεῖ καὶ τὸ κρῖνον ἢ θεωροῦν, ἔσται ἐν τῇ ἐνεργείᾳ ἡ ἡδονή·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 47:2)
θαυμαζόντων δὲ πολλῶν ἐπιχειρεῖν λέγοντα ὡσ ὃ ἔστιν ἀκοῦσαι τοῦτό ἐστιν ἀκουστὸν καὶ ὃ ἔστιν νοῆσαι τοῦτό ἐστιν νοητὸν ὡσαύτωσ οὖν καὶ ὃ ἔστιν ἰδεῖν τοῦτ’ εἶναι ὀπτὸν ὥστ’ ἐπειδὴ τὸν ἰχθὺν ἦν ἰδεῖν, ὀπτὸν αὐτὸν εἶναι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 203)
νοητὸν δὲ ἐξ οὗ μηθὲν ἀπογίνεται μηδὲ προσγίνεται.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 9:2)
εἰ γάρ ἐστι, φασί, σημεῖον, ἤτοι αἰσθητόν ἐστιν ἢ νοητόν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. ia'. PURRWN 36:2)
νοητὸν δ’ οὐκ ἔστιν, ἐπεὶ τὸ νοητὸν ἤτοι φαινόμενόν ἐστι φαινομένου ἢ ἀφανὲσ ἀφανοῦσ ἢ ἀφανὲσ φαινομένου ἢ φαινόμενον ἀφανοῦσ·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. ia'. PURRWN 36:5)
εἶναι δὲ τὸ μὲν τοιοῦτον αἰσθητόν τε καὶ ὁρατόν, ὃ δὲ αὐτὴ ὁρᾷ νοητόν τε καὶ ἀιδέσ.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 484:2)
τὰ μὲν γὰρ δύο ἱκανὰ ἦν ἐπὶ τοῖσ ἔμπροσθεν λεχθεῖσιν, ἓν μὲν ὡσ παραδείγματοσ εἶδοσ ὑποτεθέν, νοητὸν καὶ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ὄν, μίμημα δὲ παραδείγματοσ δεύτερον, γένεσιν ἔχον καὶ ὁρατόν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 199:3)
ἆρα ἔστιν τι πῦρ αὐτὸ ἐφ’ ἑαυτοῦ καὶ πάντα περὶ ὧν ἀεὶ λέγομεν οὕτωσ αὐτὰ καθ’ αὑτὰ ὄντα ἕκαστα, ἢ ταῦτα ἅπερ καὶ βλέπομεν, ὅσα τε ἄλλα διὰ τοῦ σώματοσ αἰσθανόμεθα, μόνα ἐστὶν τοιαύτην ἔχοντα ἀλήθειαν, ἄλλα δὲ οὐκ ἔστι παρὰ ταῦτα οὐδαμῇ οὐδαμῶσ, ἀλλὰ μάτην ἑκάστοτε εἶναί τί φαμεν εἶδοσ ἑκάστου νοητόν, τὸ δ’ οὐδὲν ἄρ’ ἦν πλὴν λόγοσ;
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 214:4)
οὐδὲ γὰρ ἄλλου σώματοσ οὐδενὸσ οὔτε ζῶντοσ οὔτε ἀποθνῄσκοντοσ τῶν ζῴων, ἀλλὰ ἐλπὶσ πολλὴ τὸ παράπαν τὸ γένοσ ἡμῖν τοῦτο ἀναίσθητον πάσαισ ταῖσ τοῦ σώματοσ αἰσθήσεσι περιπεφυκέναι, νοητὸν δ’ εἶναι.
(플라톤, Laws, book 10 85:7)
ἀλλ’ οὖν ἔχεισ ταῦτα διττὰ εἴδη, ὁρατόν, νοητόν;
(플라톤, Republic, book 6 542:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION