헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

δυσὶ δὲ ἐμίχθη Ποσειδῶν, πρώτῃ μὲν Κελαινοῖ, ἐξ ἧσ Λύκοσ ἔγεντο, ὃν Ποσειδῶν ἐν μακάρων ᾤκισε νήσοισ, δευτέρᾳ δὲ Ἀλκυόνῃ, ἣ θυγατέρα μὲν ἐτέκνωσεν Αἴθουσαν τὴν Ἀπόλλωνι Ἐλευθῆρα τεκοῦσαν, υἱοὺσ δὲ Ὑριέα καὶ Ὑπερήνορα.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 10 2:3)
λέγεται δὲ μετὰ θάνατον Ἀχιλλεὺσ ἐν Μακάρων νήσοισ Μηδείᾳ συνοικεῖν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 5 9:2)
ἐσ δὴ τὸ ναυτικὸν τοῦτο ὡσ ἐσ ἤδη τινὰ ἰσχὺν συνέθεον, ὅσοι ἦσαν κατὰ μέρη τῆσ Ἀσίασ ἐπὶ τῶν ὑπηρεσιῶν, καὶ αὐτὸ ὁπλίταισ τε ἐξ ὧν ἐδύναντο ἀνεπλήρουν καὶ ἐρέταισ ἐκ θεραπόντων ἢ δεσμωτῶν, ἐπιπλέοντεσ δὲ ταῖσ νήσοισ καὶ ἀπὸ τῶν νησιωτῶν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 1 2:5)
συνέπλεξέ τε αὐτὰ οὕτωσ ὡσ εἶναι μέσα ἑκάτερα ἀλλήλων, νήσοισ τε καὶ πορθμοῖσ καὶ ἰσθμοῖσ τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου ἀεὶ ἐν μέσῳ γιγνόμενον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 3:13)
καὶ πῦρ ἄνωθεν, ὃ δὴ αἰθέρα ὀνομάζουσιν, ἐπιστήσασ, τετάρτῳ τούτῳ τὰ πάντα κατέλαβε, τῆσ τε φιλοτεχνίασ τὰ κράτιστα ἐνταῦθα τοῦτ’ εἰσηνέγκατο, κοσμήσασ μὲν ἄστροισ τὸν πάντα οὐρανὸν, ὥσπερ ταῖσ νήσοισ τὴν θάλατταν, καὶ δι’ αὐτῶν ποιήσασ διαφανῆ, τήν τε τοῦ πυρὸσ ἀπορροὴν καταπέμψασ μέχρι γῆσ, οὐκ ἐν ὅσῳ νῦν ἡμεῖσ διήλθομεν χρόνῳ περὶ αὐτῶν ἀποτελεώσασ ἅπαντα ταῦτα, ἀλλ’ ὀξύτερον ἢ νοῆσαι ἐγχωρεῖ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 4:3)
ἀρξάμενοσ δὲ ἀφ’ ἑστίασ ἐκάθηρε τὴν Ἑλλάδα, ἔπειτα δὲ καὶ τὸ κοινὸν γένοσ τῶν ἀνθρώπων, πάντασ ἐφεξῆσ ἐπιὼν, τούσ τε ἐν ταῖσ νήσοισ καὶ τοὺσ κατ’ ἤπειρον, οὐδὲν τῶν εἰσ εὐεργεσίαν φερόντων ἐλλείπων, ἀλλὰ τὰ μὲν θηρία χειρούμενοσ, ὧν ὑπὸ πλήθουσ καὶ μεγέθουσ ἀοίκητα ἦν τὰ πολλὰ τῆσ χώρασ, τοὺσ δὲ τυράννουσ ἀναιρῶν ὃν ἑκάστουσ αὐτῶν προσῆκε τρόπον, τὰσ δὲ πόλεισ σωφρονίζων τὰσ μὲν τοῖσ νόμοισ, τὰσ δὲ τοῖσ ὅπλοισ, λῃστὰσ δὲ χερσαίουσ τε καὶ θαλαττίουσ καὶ πάντασ ὅσοι ῥώμῃ σώματοσ θαρροῦντεσ ὕβριζον εἰσ τοὺσ ἐλάττουσ πανωλεθρίᾳ διαφθείρων, ὁμοίωσ ἔν τε τῇ Ἑλλάδι καὶ τῇ βαρβάρῳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἡρακλῆς 2:1)
ὦ Διοσκούροισ ἰσόμοιροι καὶ ἡλικιῶται ἐν ἑτέρῳ χρόνῳ τῆσ γενέσεωσ, οἳ πολλὰσ μὲν ἤδη τρικυμίασ κατεπαύσατε, πολλοὺσ δὲ καὶ στιλπνοὺσ λαμπτῆρασ ἔν τε νήσοισ καὶ κατ’ ἤπειρον ἀνήψατε, οὗτοσ ὑμῖν ὁ παρ’ ἐμοῦ λόγοσ ἐξ ὕπνου τε καὶ ἐνυπνίου συντεθεὶσ εὐθύσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 6:5)
προβαίνει γὰρ μέχρι πλείστου, τὴν θάλατταν ἡμεροῦσα, καὶ ταῖσ νήσοισ ἐγκαταμίγνυται, θεαμάτων ἥδιστον, ἤπειροσ ἐν νήσοισ, καὶ τούτων ἐνίων νοτιωτέρα, πρώτη μὲν τοῖσ ἐκ τοῦ πελάγουσ ὡσπερεὶ χεῖρα προτείνουσα εἰσ ὑποδοχὴν, παντοδαποὺσ δὲ ὁρ́μουσ καὶ λιμένασ παρεχομένη κύκλῳ περὶ πᾶσαν ἑαυτὴν, ἔτι δὲ ἀκτὰσ ἄλλασ κατ’ ἄλλα μέρη τῆσ τε θαλάττησ καὶ ἑαυτῆσ, καὶ πορθμοὺσ πρὸσ τὰσ ἐπικειμένασ νήσουσ οὐ πλέον διαλείποντασ ἢ ὅσον αἱ νῆσοι πρὸσ ἀλλήλασ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 6:3)
δι’ ἃ δὴ καὶ μόνῃ τῇ πόλει κυρίωσ ἄν τισ φαίη τὴν ἀρχὴν αὐτῶν συμβῆναι καὶ γνησίαν ἐπὶ τῶν Ἑλληνικῶν, τοὺσ δ’ ἄλλουσ νόθουσ εἰσ τὴν θάλατταν ἐμβῆναι, ὥσπερ ὑποβολιμαίουσ, οὐ πατρικαῖσ ταῖσ νήσοισ ἐπιθεμένουσ, ἀλλ’ ἁρπάσαντασ τύχησ ἀλογίᾳ, ὅπερ αὐτοὺσ καὶ ταχέωσ πάλιν ἐξήλασε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 6:8)
ἔστι μὲν δὴ καὶ ἑτέραισ, οἶμαι, νήσοισ συμβεβηκὸσ ἐν ἀφθόνῳ τῇ κύκλῳ θαλάττῃ κεῖσθαι, καὶ Κρήτην Ὅμηροσ σεμνύνων ἔφη κεῖσθαι μέσην ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πανηγυρικὸσ ἐν Κυζίκῳ περὶ τοῦ ναοῦ 2:10)
οὕτω λαμπρά τε καὶ κοινὰ πᾶσι τὰ ὄντα κέκτηται, καὶ οὔτε Ἰταλία τῶν ταύτησ κτημάτων ὑπερορᾷ οὔτε Αἴγυπτοσ οὕτω πόρρω οὔτε Τυρρηνικὸν πέλαγοσ οὔτε Σύρων καὶ Κιλίκων, ποιητὴσ ἂν εἴποι τισ, ἐνστροφαὶ, οὔτε ἔθνοσ οὐδὲν ὡσ ἔποσ εἰπεῖν οὔτε κατ’ ἤπειρον οὔτ’ ἐν νήσοισ, ὃ μὴ παρὰ τῆσ πόλεωσ ταύτησ κεκόσμηται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πανηγυρικὸσ ἐν Κυζίκῳ περὶ τοῦ ναοῦ 4:10)
ὥσπερ δὲ οὐρανὸσ τοῖσ ἄστροισ κεκόσμηται, οὕτω καὶ τὸ τοῦ Αἰγαίου πέλαγοσ ταῖσ νήσοισ κεκόσμηται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ Αἰγαῖον πέλαγος 4:3)
ἤδη μέν τισ καὶ ἄλλοσ χρηστοῦ τινοσ αὐτῷ συμβάντοσ καὶ βουλόμενοσ ἐνδείξασθαι τὴν ἡδονὴν εἶπεν ὡσ ἄρα εἰή πλεῖν ἢ διπλάσιοσ γεγονὼσ, ἄλλοσ δέ τισ ὡσ ἐν μακάρων νήσοισ εἶναι δοκοίη, ἐγὼ δὲ καὶ αὐτὸσ οὕτωσ ὑπὸ τῆσ παρούσησ ἡμέρασ τε καὶ τύχησ διάκειμαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 9:13)
εἰπὲ γὰρ ὦ πρὸσ θεῶν, μᾶλλον δὲ εἰ στρατηγῶν αὐτὸσ ἐτύγχανεσ ἡμῖν κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ χρόνουσ, τί ποιεῖν ἂν ἢ τί λέγειν ᾤου δεῖν, ὄντων μὲν συμπάντων Ἀθηναίων τόσων καὶ τόσων, τῶν δὲ συμμάχων τῶν μὲν ἐν ταῖσ νήσοισ, τῶν δὲ κατ’ ἤπειρον μεμερισμένων, μυριάσι δὲ ἓξ στρατιᾶσ τῶν πολεμίων εἰσβεβληκότων, καὶ τούτων Πελοποννησίων, οὐδὲ γὰρ τοῦτο φαῦλον εἰσ προσθήκην, ἀνθρώπων ἱκανῶν καὶ πρὸσ ἅπαντασ τοὺσ Ἕλληνασ μάχεσθαι, καὶ οὓσ ἐγὼ φαίην ἂν ἡγουμένων γε Ἀθηναίων καὶ Περικλέουσ οὐ χαλεπῶσ ἂν καὶ πᾶσαν γῆν ὑφ’ αὑτοῖσ ποιήσασθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 26:3)
ὦ ταῖσ ἱεραῖσ φέγγοσ Ἀθήναισ καὶ ταῖσ νήσοισ ἐπίκουρε, τίν’ ἔχων φήμην ἀγαθὴν ἥκεισ, ἐφ’ ὅτῳ κνισῶμεν ἀγυιάσ;
(아리스토텔레스, Choral, anapests2)

SEARCH

MENU NAVIGATION