헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Καὶ ὁ στρατὸσ εὐθὺσ ἐπὶ τὸν Περπένναν ἀνίστατο σὺν θορύβῳ τε πολλῷ καὶ μετ’ ὀργῆσ, ἐσ εὔνοιαν αὐτίκα τοῦ Σερτωρίου μεταβαλόντεσ ἀπὸ τοῦ μίσουσ, ὥσπερ ἅπαντεσ ἐπὶ τοῖσ ἀποθανοῦσι τὴν μὲν ὀργὴν μεθιᾶσιν, οὐκ ἐμποδὼν ἔτι τοῦ λυποῦντοσ ὄντοσ, ἐσ δὲ τὴν ἀρετὴν αὐτῶν μετ’ ἐλέου καὶ μνήμησ ἐπανίασι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 13 8:1)
ὁ δὲ Καῖσαρ ἐσ Ῥώμην ἐπειχθεὶσ τόν τε δῆμον, ἐκ μνήμησ τῶν ἐπὶ Σύλλα καὶ Μαρίου κακῶν πεφρικότα, ἐλπίσι καὶ ὑποσχέσεσι πολλαῖσ ἀνελάμβανε καὶ τοῖσ ἐχθροῖσ ἐνσημαινόμενοσ φιλανθρωπίαν εἶπεν, ὅτι καὶ Λεύκιον Δομίτιον ἑλὼν ἀπαθῆ μεθείη μετὰ τῶν χρημάτων·
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 6 4:1)
ἐπιστρέφουσι δ’ αὐτοῖσ ἐσ τὴν ἑώ, Ῥωμαῖοι, δεδιότεσ ὑπὸ μνήμησ τῶν προπεπολεμηκότων σφίσι Κελτῶν, μὴ καὶ οἵδε ἐσ τὴν Ἰταλίαν ὑπὲρ Ἄλπεισ ἐσβάλοιεν, ἀπήντων ἅμα τοῖσ ὑπάτοισ καὶ πανστρατιᾷ διώλλυντο.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1 3:6)
ἀλλ’ οὐδὲν ἧττον δοκεῖ τὰ ἐν ταῖσ παιδιαῖσ μνήμησ τυγχάνειν ἄξια, ἢ ἃ ἂν σπουδάζοντεσ πράττοιεν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 9:4)
τούτων καὶ πολλῶν ἑτέρων οὔτε παρ’ αὐτοῖσ ἡμῖν ἰδίᾳ κἀν ταῖσ ὁμιλίαισ ταῖσ πρὸσ τοὺσ ἐντυγχάνοντασ τὴν δυνατὴν ἔχοντεσ χάριν οὐ παυσόμεθα, ἑώσ ἄν τι μνήμησ καὶ τοῦ φρονεῖν μετὸν ἡμῖν τυγχάνῃ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λαλιὰ εἰσ Ἀσκληπιόν 5:10)
ὦ τρὶσ ἐκεῖνοι καὶ πολλάκισ εὐδαίμονεσ, οἳ τὴν μόνην τῷ γένει τῷ τῶν ἀνθρώπων ἀποδοθεῖσαν ἀθανασίαν ἐν σοὶ καρπούμενοι, καὶ μετὰ τῆσ μνήμησ τῆσ ἑαυτῶν κλῆρόν σοι μεγαλοπρεπέστερον τῶν ὑπό τε γῆν καὶ περὶ γῆν θησαυρῶν καταλιπόντεσ τὴν ἑαυτῶν δόξαν, ἧσ ἐπιβιβάζει σε τὰ νῦν ἀσφαλῶσ θεὸσ αὐτὸσ ἐπιστὰσ αὐτὸν αἰτήσασ ὅσον αὐτόσ τε ἐβούλετο καὶ τοῦ γένουσ ἡ πρόσθεν ἀπῄτει τάξισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 6:6)
ἔπειτα καὶ ἡ ζημία τοσούτῳ μείζων ὅσῳ μεῖζον καὶ σπανιώτερον τὸ ἑρ́μαιον ἄνδρα ἐν τούτῳ γήρωσ ἰδεῖν οὕτω τοῖσ πᾶσι πράττοντα, καὶ διὰ πάντων σώζοντα τὴν ἕξιν ὑγιείασ, μνήμησ, συνέσεωσ, φαιδρότητοσ, τῶν ἄλλων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 9:10)
καὶ μὴν οἱ μὲν τὴν σοφίαν αὐτῆσ ἐγκωμιάζουσιν, οἱ δὲ τὰσ ἀποικίασ καταλέγουσιν, ἕτεροι δὲ αὖ τὴν κοινότητα καὶ φιλανθρωπίαν ὑμνοῦσι, καὶ ταῦτα οἱ μὲν τοῖσ συγγράμμασί που τοῖσ ἄλλοισ ἐγκαταμιγνύντεσ, οἱ δ’ ἀπὸ στόματοσ οὑτωσὶ κατὰ τὸ συμβαῖνον τῆσ μνήμησ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 3:8)
οὐ γάρ ἐστι γένοσ οὐδὲν τῆσ Ἑλλάδοσ, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, ὃ τῆσδε τῆσ πόλεωσ ἀπείρατόν ἐστιν, οὐδ’ ἀοίκον ἐπὶ καιρῶν, ἀλλὰ καὶ πόλεισ καὶ ἔθνη μετελήλυθεν εἰσ αὐτὴν καὶ καταπέφευγε, καὶ κατ’ ἄνδρα σχεδὸν οἱ γνωριμώτατοι, ὧν ἁπάντων μὲν ἀμήχανον καὶ μνημονεῦσαι πρῶτον καὶ τῆσ μνήμησ τοὺσ λόγουσ συμμέτρουσ ἀποδοῦναι, μὴ ὅτι τῶν ἰδίᾳ λέγω μεταστάντων κατὰ συμφορὰσ, ἀλλ’ οὐδὲ τῶν κοινῇ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 18:9)
ἅμα γὰρ ἐκεῖνοί τε ἐδέχοντο καὶ ταύτην οὐκ ἐλελήθει, ἀλλ’ ἐξηγεῖτο τοῖσ ἄλλοισ ἀνθρώποισ καὶ ἀνεκήρυττεν, ὥστε ἀπέφηνε τούσ τε Θηβαίουσ ὀλίγον τῇ φύσει προσήκοντασ αὐτῷ, κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ τοὺσ ἄλλουσ οἷσ τι μέτεστιν ὡσ οἰκείοισ ἐκείνου μνήμησ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 19:4)
πλεῖστα δὲ εἰσ Ἀπόλλω τε καὶ Ἀσκληπιὸν ἐποιήθη κατὰ τὰσ τῶν ὀνειράτων ἐπιπνοίασ, καὶ τούτων τὰ πολλὰ σχεδὸν ἀπὸ μνήμησ οὑτωσὶ, ὁπότε αἰωροίμην ἐπὶ τοῦ ζεύγουσ ἢ καὶ βαδίζοιμι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 10:14)
πολλὰ μὲν δὴ καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἄν τισ ἔχοι διεξιέναι τῶν εἴτε μερῶν εἴτε καὶ ὡσ πολισμάτων χρὴ λέγειν, τὸ δ’ ἁπάντων τιμιώτατον καὶ πάσησ ἀεὶ μνήμησ ἐμοὶ τίσ ἂν οἱο͂́σ τ’ εἰή σιωπῇ παρελθεῖν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 4:4)
ταῦτα καὶ τοὺσ τετελευτηκότασ ὑμῶν νομίζετε δεῖσθαι πατέρασ καὶ ἀδελφοὺσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ οἰκείουσ καὶ ἱκετεύειν πρὸσ τῆσ ἑαυτῶν μνήμησ καὶ τοῦ λοιποῦ τῆσ πόλεωσ ἐδάφουσ, εἴ τι χαρίζεσθαι βούλεσθε αὐτοῖσ, μὴ περιιδεῖν τὸ τῆσ Ῥόδου καθάπαξ ὄνομα ἀπελθὸν ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἐπαμῦναι καὶ ἀναστῆσαι καθ’ ὅσον δύνασθε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 18:7)
ὅτε τοίνυν ἦσαν λόγοι τῷ πράγματι καὶ χωρὶσ τῆσ περὶ τούτων μνήμησ, οὐ μετ’ ἀνάγκησ ἤκουον οὗτοι κακῶσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 3:2)
ἵνα τοίνυν εἰδῇσ ὅτι καὶ ὅλωσ ἀρχαῖον νόμιμον τοῦτο καὶ Ἑλληνικὸν, φρονεῖν ἐπὶ τοῖσ ἑαυτοῦ, καὶ χωρὶσ τούτου τοῦ φρονήματοσ οὔτε πρᾶξισ κατ’ ἀνθρώπουσ ἀξία μνήμησ οὔτε λόγοσ διαφέρων οὔτ’ ἄλλο τελεσθείη ποτ’ ἂν οὐδὲν, ἄκουε οἱᾶ καὶ ὅσα παρῆλθέ σε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 5:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION