헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἑλένη δὲ ἐλθοῦσα περὶ τὸν ἵππον, μιμουμένη τὰσ φωνὰσ ἑκάστησ τῶν γυναικῶν, τοὺσ ἀριστέασ ἐκάλει.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 5 29:2)
ἵνα θοἰμάτιον σώσαιμι, μεθυπεδησάμην μιμουμένη σε καὶ κτυποῦσα τοῖν ποδοῖν καὶ τοὺσ λίθουσ παίουσα τῇ βακτηρίᾳ.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Choral, iambics 1:7)
μεμαγμένη δὲ Δήμητροσ κόρη κοίλη φάραγγοσ δακτύλου πιέσματι σύρει τριήρουσ ἐμβολὰσ μιμουμένη, δείπνου πρόδρομον ἄριστον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 71 2:1)
καὶ δὴ μιμουμένη τὸ ἐκείνησ ἦθοσ ἀντὶ μὲν τοῦ προσφιλοῦσ μειδιάματοσ ταπεινὸν ἐσεσήρει καὶ ὕπουλον, ἀντὶ δὲ τοῦ σεμνοῦ βλέμματοσ σκυθρωπὸν ὑφεωρᾶτο καὶ ἄγριον.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 94:2)
οὐκ ἀπήλλακται δὲ καὶ γραφικῆσ καὶ πλαστικῆσ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐν ταύταισ εὐρυθμίαν μάλιστα μιμουμένη φαίνεται, ὡσ μηδὲν ἀμείνω μήτε Φειδίαν αὐτῆσ μήτε Ἀπελλῆν εἶναι δοκεῖν.
(루키아노스, De saltatione, (no name) 35:6)
ἡ μὲν γὰρ Ἠχὼ οὐδὲ ἀποκρίνεσθαι αὐτῷ ἤθελεν οὕτω λάλοσ οὖσα βρυχωμένῳ, ἀλλ̓ ᾐσχύνετο, εἰ φανείη μιμουμένη τραχεῖαν ᾠδὴν καὶ καταγέλαστον.
(루키아노스, Dialogi Marini, doris and galataea, chapter 46)
Ἀλλὰ οὗτοσ μὲν ὁ χωλὸσ ὅμωσ χρήσιμόσ γε ἐστι τεχνίτησ ὢν ἄριστοσ καὶ κατακεκόσμηκεν ἡμῖν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν Ἀφροδίτην ἔγημε καὶ σπουδάζεται πρὸσ αὐτῆσ, οἱ δὲ σοὶ παῖδεσ ἡ μὲν αὐτῶν ἀρρενικὴ πέρα τοῦ μετρίου καὶ ὄρειοσ, καὶ τὸ τελευταῖον ἐσ τὴν Σκυθίαν ἀπελθοῦσα πάντεσ ἴσασιν οἱᾶ ἐσθίει ξενοκτονοῦσα καὶ μιμουμένη τοὺσ Σκύθασ αὐτοὺσ ἀνθρωποφάγουσ ὄντασ·
(루키아노스, Dialogi deorum, Ἥρα, Λητώ. 1:3)
ὀξύτητα καὶ τάχοσ, εἴτε κατὰ σώματα εἴτ’ ἐν ψυχαῖσ εἴτε κατὰ φωνῆσ φοράν, εἴτε αὐτῶν τούτων εἴτε ἐν εἰδώλοισ ὄντων, ὁπόσα μουσικὴ μιμουμένη καὶ ἔτι γραφικὴ μιμήματα παρέχεται, τούτων τινὸσ ἐπαινέτησ εἴτε αὐτὸσ πώποτε γέγονασ εἴτε ἄλλου παρὼν ἐπαινοῦντοσ ᾔσθησαι;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 297:6)
ἥτισ μὲν ἂν οὖν τῶν πολιτειῶν τὴν αὑτῆσ φθέγγηται φωνὴν πρόσ τε θεοὺσ καὶ πρὸσ ἀνθρώπουσ, καὶ τῇ φωνῇ τὰσ πράξεισ ἑπομένασ ἀποδιδῷ, θάλλει τε ἀεὶ καὶ σῴζεται, μιμουμένη δ’ ἄλλην φθείρεται.
(플라톤, Epistles, Letter 5 5:2)
"ἀλλ’ ὥσπερ ἡ ψυχή, θειότατον οὖσα τῶν ἡμετέρων, τὰ ζῷα συνέχει καὶ ῥεῖν οὐκ ἐᾷ τὸν ὄγκον, οὕτωσ ἡ τῶν ἁλῶν φύσισ τὰ νεκρὰ παραλαμβάνουσα καὶ μιμουμένη τὸ τῆσ ψυχῆσ ἔργον ἀντιλαμβάνεται φερομένων ἐπὶ τὴν φθορὰν καὶ κρατεῖ καὶ ἵστησιν, ἁρμονίαν παρέχουσα καὶ φιλίαν πρὸσ ἄλληλα τοῖσ μέρεσι.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 5, Τίνεσ οἱ περὶ ἅλα καὶ κύαμον· ἐν ᾧ καὶ διὰ τί τὸν ἅλα θεῖον ὁ ποιητὴσ εἶπεν. 8:7)
ἥ τε κρύψισ ἡ μυστικὴ τῶν ἱερῶν σεμνοποιεῖ τὸ θεῖον, μιμουμένη τὴν φύσιν αὐτοῦ φεύγουσαν ἡμῶν τὴν αἴσθησιν·
(스트라본, 지리학, Book 10, chapter 3 16:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION