헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὧν τοῦ μὲν τὴν δόξαν καὶ εὐπορίαν, τοῦ δὲ τὸν κίνδυνον καὶ φόβον ὑπερεπαίρων ἐκέλευε τοὺσ πλουσίουσ ἐνθυμουμένουσ ταῦτα ἐπιδόσιμον, εἰ δέοι, παρὰ σφῶν αὐτῶν τήνδε τὴν γῆν εἰσ τὰσ μελλούσασ ἐλπίδασ τοῖσ παιδοτροφοῦσι χαρίσασθαι καὶ μή, ἐν ᾦ περὶ μικρῶν διαφέρονται, τῶν πλεόνων ὑπεριδεῖν, μισθὸν ἅμα τῆσ πεπονημένησ ἐξεργασίασ αὐτάρκη φερομένουσ τὴν ἐξαίρετον ἄνευ τιμῆσ κτῆσιν ἐσ αἰεὶ βέβαιον ἑκάστῳ πεντακοσίων πλέθρων, καὶ παισίν, οἷσ εἰσὶ παῖδεσ, ἑκάστῳ καὶ τούτων τὰ ἡμίσεα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 1 5:4)
καὶ δυνηθεὶσ ἂν πολλαῖσ τριήρεσι κατὰ σκαφῶν μικρῶν, ὑπὸ δέουσ τῆσ Καίσαροσ εὐτυχίασ περιπύστου δὴ καὶ ἐπιφόβου τότε οὔσησ ἐξεπλάγη καὶ νομίσασ οἱ τὸν Καίσαρα ἐπίτηδεσ ἐπιπλεῖν τὰσ χεῖρασ ὤρεγεν ἐσ αὐτόν, ἀπὸ τριήρων ἐσ σκάφη, καὶ συγγνώμην ᾔτει καὶ τὰσ τριήρεισ παρεδίδου.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 13 1:6)
ἔδειξα οὖν σοι ὅτι τῶν ἐννοημάτων τὰ μέν ἐστιν ἀπὸ κρίσεωσ λαμβανόμενα, τὰ δὲ παντοῖά ἐστιν ἐννοήματα, καὶ τὰ μὲν αὐτῶν ἐστιν ἐξ ἐνδόξων λαμβανόμενα, τὰ δὲ ἐκ μικρῶν καὶ ἀφανῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 5:1)
τὸ γὰρ ἐθαύμασα καὶ πολλάκισ οὐ μικρῶν ἔμφασίσ ἐστιν, ἐδήλωσε δὲ καὶ τὰ ἐπενεχθέντα.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 12:4)
λέγομεν δὲ ὅτι πολλαχοῦ κοινὰ θεωρήματά ἐστι καὶ τῶν ἀφελῶν καὶ τῶν πολιτικῶν, αὐτίκα τὸ ἐπισημήνασθαι περὶ πραγμάτων ὧν ἂν μέλλῃσ λέγειν καὶ τὸ ἐπεσκέφθαι αὐτῶν τὴν φύσιν καὶ τὸ ἀντιπῖπτον πρὸσ τὸ ὑπὸ σοῦ λεγόμενον, ὅτι περὶ μικρῶν καὶ φαύλων διαλέγῃ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 18:1)
τὸ γὰρ ἐθαύμασα καὶ τὸ πολλάκισ οὐ μικρῶν ἐστιν ἔμφασισ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 6:11)
μικρῶν μέν γε ὄντων ἐμέμνητ’ ἄν τισ ἀεὶ τὸ προστυχὸν τῷ λόγῳ σεμνύνων, μεγάλων δ’ ὄντων, οὐ μὲν οὖν ἐχόντων ὑπερβολὴν ὥστ’ ἔργον εἶναι μέρουσ μνησθέντα διελθεῖν ἀξίωσ μὴ σύν τινι λαμπρᾷ τύχῃ τοῦ λόγου, τί ἄν τισ τά γ’ ἐν χερσὶν ἐγκαταλιπὼν, ἃ μηδ’ αὐτὰ μικρὰ, εἰ μὴ καὶ μείζω τῶν ἀρχαίων ἐκείνων ὄντα, εὐχῆσ προσδεῖται, περὶ τοῦ παντὸσ ἔτι πρὸσ τοῖσ προκειμένοισ ἀποκινδυνεύοι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 3:2)
οὗτοι μὲν γὰρ οὐδ’ ἂν ἔχοντεσ τὴν ἀρχὴν φυλάξαι μοι δοκοῦσιν, ἐλάττουσ ὄντεσ τῶν πραγμάτων, ἀλλ’ ἐν ἀκαρεῖ τοῦ χρόνου ῥᾳδίωσ ἂν πάλιν οἱοῖ́περ ἦσαν γενέσθαι, ἐκεῖνοι δ’ ἑώσ ἂν καὶ ἡντινοῦν ἀφορμὴν ἔχωσιν, οὐ χαλεπῶσ ἄν μοι δοκοῦσι κατὰ μικρὸν αὐξηθῆναι, ἐπεὶ καὶ τὸ παλαιὸν ἐκ μικρῶν κομιδῆ καὶ φαύλων πολισμάτων ὁρμηθέντεσ, Βοιοῦ καὶ Κυτινίου καὶ Ἐρινεοῦ, καὶ οὐδένων ὄντεσ σεμνότεροι, ἀλλὰ καὶ ἀγαπητῶσ ἐλθόντεσ οὗ νῦν οἰκοῦσι, δι’ ἡμῶν πρῶτον μὲν Πελοποννήσου τὰσ δύο μοίρασ ἔσχον, Μεσσήνην ἀνελόντεσ, ἔπειτα πάσησ τῆσ Ἑλλάδοσ ἦρξαν δυνάμεωσ κατὰ μικρὸν εὐπορήσαντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 13:4)
πολὺ γὰρ μᾶλλον ἐκείνοισ μικρῶν ἕνεκα αἰτιῶν τὴν ἐσχάτην δίκην ἁρμόττει λαβεῖν ἢ ὑμῖν τῶν μεγίστων μετρίαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 3:5)
γιγνομένων δὲ καὶ ὑμῶν ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἕτεροι μνημονεύσουσιν ἐν τοιούτοισ καιροῖσ καὶ παράδειγμα ὑμᾶσ καὶ τὰ ὑμέτερα πρὸσ αὐτοὺσ καὶ τὰ ἑαυτῶν θήσονται πράγματα, ὥστε καὶ τῆσ παρὰ τοῖσ οὖσι δόξησ ἕνεκα καὶ τῆσ παρὰ τοῖσ ἐπιγιγνομένοισ καὶ τὸ μέγιστον τῆσ ὑμετέρασ αὐτῶν ἕνεκα σωτηρίασ ἄξιον φιλοτιμηθῆναι καὶ τάξαι καὶ ὑμᾶσ αὐτοὺσ ἐν τῷ τῶν ἀπὸ μικρῶν τῶν λοιπῶν μεγάλα τὰ ἀρχαῖα ἀναλαβόντων ἀριθμῷ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 18:6)
καὶ οὐδεὶσ τὸν Δαίδαλον οὐδὲ τοὺσ ἄνω θαυμάζει παρὰ τὸν Φειδίαν, ἀλλὰ τοὐναντίον ἐκ μικρῶν καὶ φαύλων τὸ κατ’ ἀρχὰσ εἰσ μεῖζον καὶ τελεώτερον αἱ τέχναι κατέστησαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 29:7)
καὶ δή σοι λαμπρῶσ ἀποκρινοῦμαι τίνα βελτίω Μιλτιάδησ ἐποίησε, καὶ οὐ κατ’ ἄνδρα εἴποιμ’ ἄν σοι καὶ γυναῖκα, ὥσπερ οἱ περὶ μικρῶν ἔργων ἐρευνῶντεσ, ἀλλ’ εἴ μοι δίδωσ εἰπεῖν, ἅπαντασ Ἀθηναίουσ ἐκεῖνοσ βελτίουσ ἐποίησε καὶ ὅλην βελτίω τὴν πόλιν, ὡσ πόλιν εἰπεῖν λέγω καὶ ὡσ δῆμον λέγω καὶ ὡσ τὸ κοινὸν εἰρῆσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 50:9)
σκόπει δὴ καὶ τὴν ἡμετέραν πρόφασιν, κἂν εὑρ́ῃσ ἀτιμοτέραν, ἢ μικρῶν ἕνεκα ἡμᾶσ πολυπραγμονήσαντασ, στίξον λαβὼν καὶ γενοῦ Διονύσιοσ ἀντὶ Πλάτωνοσ εἰσ ἡμᾶσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 121:9)
εἰ δ’ ἅμα ταύτησ στερήσονται καὶ ἡμῖν ἔσονται δύσνοι, ὡσ ὑφ’ ἡμῶν ἀτεχνῶσ ὑβρισμένοι, μανία δή που σαφὴσ ἀντὶ μικρῶν καὶ φαύλων λειτουργιῶν τοσούτοισ ἡμᾶσ διαβεβλῆσθαι καὶ κακῶσ ἀκούειν καὶ μῖσοσ ἐν Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ ἔχειν, ἐξὸν πᾶν τοὐναντίον θαυμάζεσθαι καὶ φιλεῖσθαι καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν πρὸσ τούτουσ αἰδὼ πάντασ ἐπὶ τὰ ἴσα προτρέπειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 28:1)
οἱο͂σ ἄξιοσ ὢν μικρῶν μεγάλων ἀξιοῦν ἑαυτὸν τῶν ἐντίμων ἀγαθῶν, ὃ δὲ ἄξιοσ ὢν μεγάλων ἀξιοίη ἂν μικρῶν ἑαυτόν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 108:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION