헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὔκουν ἐνόμιζεν ἀσφαλέσ, εἴ ποτε συμβήσεται γενέσθαι συχνοὺσ ἀνθρώπουσ κατὰ τοὺσ αὐτοὺσ χρόνουσ εἰπεῖν μὲν δεινοὺσ καὶ θρασεῖσ, τοιούτων δ’ ὀνειδῶν καὶ κακῶν μεστούσ·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 39:5)
καὶ σκαιότητοσ εἶναι μεστούσ, εἰ καθόλου μὴ τὴν ἐλπίδα τῆσ μεταβολῆσ ὑφεωρῶντο;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΥΧΗΣ ΤΡΙΤΟΣ. 12:1)
καί τινοσ ποιητοῦ σκίφησ μεστοὺσ εἶναι τοὺσ στίχουσ·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. e'. KRANTWR 4:6)
ἡμέρασ δὲ γενομένησ ὁ μὲν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἀπῄει πονηρὰν καὶ ὀλέθριον ἐπιθυμίαν ἐκπεπληρωκώσ, ἡ δὲ Λουκρητία δεινῶσ φέρουσα τὸ συμβεβηκὸσ ὡσ εἶχε τάχουσ ἐπιβᾶσα τῆσ ἀπήνησ εἰσ Ῥώμην ᾤχετο, μέλαιναν ἐσθῆτα περιβαλομένη καὶ ξιφίδιόν τι κρύπτουσα ὑπὸ τῇ στολῇ, οὔτε προσαγορεύουσα κατὰ τὰσ συναντήσεισ οὐδένα τῶν ἀσπαζομένων οὔτ’ ἀποκρινομένη τοῖσ μαθεῖν βουλομένοισ, ὅ τι πέπονθεν, ἀλλὰ σύννουσ καὶ κατηφὴσ καὶ μεστοὺσ ἔχουσα τοὺσ ὀφθαλμοὺσ δακρύων.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 66 2:1)
παυσαμένησ δ’ αὐτῆσ τοσοῦτοσ ὀδυρμὸσ ἐκ τῶν παρουσῶν γυναικῶν ἐγένετο, καὶ τηλικαύτη κατέσχε τὸν οἶκον οἰμωγή, ὥστ’ ἐπὶ πολὺ ἐξακουσθῆναι τῆσ πόλεωσ τὴν βοὴν καὶ μεστοὺσ γενέσθαι τοὺσ ἐγγὺσ τῆσ οἰκίασ στενωποὺσ ὄχλου.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 43 1:1)
μετὰ τοῦτον ἀνίσταται πάλιν ὁ Κλαύδιοσ κατηφὴσ καὶ μεστοὺσ ἔχων τοὺσ ὀφθαλμοὺσ δακρύων καί φησιν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 15 4:1)
ἀντιστάντεσ γὰρ εἰσ ὀλίγον ὡσ ἑώρων ἀμάχουσ ὄντασ καὶ μεστοὺσ φρονήματοσ, ἔφευγον οἱ πλείουσ ἐγκλίναντεσ κἂν διεφθάρησαν Ἀθηνίωνοσ μὴ κακώσαντοσ Ἡρώδην καὶ τοὺσ Ιοὐδαίουσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 15 143:2)
μετὰ δὲ ταῦτα λύειν μὲν τοὺσ ἔξωθεν δεσμούσ, δεικνύναι δὲ κενὴν μὲν τὴν κύστιν, μεστοὺσ δ’ ἱκανῶσ καὶ διατεταμένουσ τοὺσ οὐρητῆρασ καὶ κινδυνεύοντασ Ῥαγῆναι κἄπειτα τοὺσ βρόχουσ αὐτῶν ἀφελόντασ ἐναργῶσ ὁρᾶν ἤδη πληρουμένην οὔρου τὴν κύστιν.
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 1330)
χρὴ δὲ καὶ σοφοὺσ καὶ ῥήτορασ εἶναι αὐτούσ, κἂν εἴ τι σολοικίσαντεσ τύχωσιν, αὐτὸ τοῦτο τῆσ Ἀττικῆσ καὶ τοῦ Ὑμηττοῦ μεστοὺσ δοκεῖν τοὺσ λόγουσ καὶ νόμον εἶναι τὸ λοιπὸν οὕτω λέγειν.
(루키아노스, De mercede, (no name) 35:8)
ἡμεῖσ γοῦν ἀγρεύσαντεσ αὐτῶν τινασ καὶ ἐμφαγόντεσ ἐμεθύσθημεν ἀμέλει καὶ ἀνατεμόντεσ αὐτοὺσ εὑρίσκομεν τρυγὸσ μεστούσ.
(루키아노스, Verae Historiae, book 1 7:9)
"μεστοὺσ ἀπαλλάξῃσ, ἕτεροι προσίασι πεινῶντεσ·
(플루타르코스, An seni respublica gerenda sit, chapter, section 12 1:1)
μόνοσ δὲ τῶν στρατευσαμένων πλῆρεσ τὸ βαλάντιον εἰσενηνοχὼσ κενὸν ἐξενηνοχέναι, τοὺσ δὲ ἄλλουσ ἐκπιόντασ ὃν εἰσήνεγκαν οἶνον, ἀργυρίου καὶ χρυσίου μεστοὺσ δεῦρο τοὺσ ἀμφορεῖσ ἥκειν κομίζοντασ.
(플루타르코스, Caius Gracchus, chapter 2 5:1)
καὶ τελευτῶντα τρέψαντοσ τὸν λόγον εἰσ θεῶν ἀνάκλησιν, ὡσ παρόντων καὶ ἐφορώντων τὸν ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ ἀγῶνα, τηλικοῦτον ἀλαλαγμὸν γενέσθαι καὶ τοσοῦτον κίνημα τῆσ στρατιᾶσ ἐπαρθείσησ ὥστε πάντασ ἐλπίδων μεστοὺσ ἐπὶ τὸν κίνδυνον ὁρμῆσαι τοὺσ ἡγεμόνασ, τρεψαμένων δὲ καὶ κρατησάντων ἀφείλετο τὴν παντελῆ νίκην ὁ Καίσαροσ δαίμων, τῇ Πομπηϊού χρησάμενοσ εὐλαβείᾳ καὶ ἀπιστίᾳ περὶ τὸ εὐτύχημα.
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 54 6:1)
καί μοι δοκεῖ τὴν μειρακιώδη καὶ σοβαρὰν ἐκείνην προσωνυμίαν ἓν τοῦτο ποιεῖν ἀνεπίφθονον καὶ πρέπουσαν, οὕτωσ εὐμενὲσ ἦθοσ καὶ βίον ἐν ἐξουσίᾳ καθαρὸν καὶ ἀμίαντον Ὀλύμπιον προσαγορεύεσθαι, καθάπερ τὸ τῶν θεῶν γένοσ ἀξιοῦμεν αἴτιον μὲν ἀγαθῶν, ἀναίτιον δὲ κακῶν πεφυκὸσ ἄρχειν καὶ βασιλεύειν τῶν ὄντων, οὐχ ὥσπερ οἱ ποιηταὶ συνταράττοντεσ ἡμᾶσ ἀμαθεστάταισ δόξαισ ἁλίσκονται τοῖσ αὑτῶν μυθεύμασι, τὸν μὲν τόπον, ἐν ᾧ τοὺσ θεοὺσ κατοικεῖν λέγουσιν, ἀσφαλὲσ ἕδοσ καὶ ἀσάλευτον καλοῦντεσ, οὐ πνεύμασιν, οὐ νέφεσι χρώμενον, ἀλλ’ αἴθρᾳ μαλακῇ καὶ φωτὶ καθαρωτάτῳ τὸν ἅπαντα χρόνον ὁμαλῶσ περιλαμπόμενον, ὡσ τοιαύτησ τινὸσ τῷ μακαρίῳ καὶ ἀθανάτῳ διαγωγῆσ μάλιστα πρεπούσησ, αὐτοὺσ δὲ τοὺσ θεοὺσ ταραχῆσ καὶ δυσμενείασ καὶ ὀργῆσ ἄλλων τε μεστοὺσ παθῶν ἀποφαίνοντεσ οὐδ’ ἀνθρώποισ νοῦν ἔχουσι προσηκόντων.
(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 39 2:1)
αἰσχρὸν μὲν γὰρ ἔτι καὶ νῦν ἐστι Πέρσαισ καὶ τὸ πτύειν καὶ τὸ ἀπομύττεσθαι καὶ τὸ φύσησ μεστοὺσ φαίνεσθαι, αἰσχρὸν δέ ἐστι καὶ τὸ ἰόντα ποι φανερὸν γενέσθαι ἢ τοῦ οὐρῆσαι ἕνεκα ἢ καὶ ἄλλου τινὸσ τοιούτου.
(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Α, chapter 2 18:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION