헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

δότε μοι μανικὸν γενέσθαι τὸν λόγον ὥσπερ τῇ ὑποθέσει, οὕτωσ καὶ τοῖσ πρέπουσιν εἰσ αὐτὸν, καὶ μή με οὐρανοῦ καὶ γῆσ ἐν τῷ μέσῳ καταλίπητε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 2:9)
ἀλλ’ ἐπειδὴ πᾶσα ἀρετὴ προαιρετική τοῦτο δὲ πῶσ λέγομεν, εἴρηται πρότερον, ὅτι ἕνεκά τινοσ πάντα αἱρεῖσθαι ποιεῖ, καὶ τοῦτό ἐστι τὸ οὗ ἕνεκα, τὸ καλόν, δῆλον ὅτι καὶ ἡ ἀνδρεία ἀρετή τισ οὖσα ἕνεκά τινοσ ποιήσει τὰ φοβερὰ ὑπομένειν, ὥστ’ οὔτε δι’ ἄγνοιαν ὀρθῶσ γὰρ μᾶλλον ποιεῖ κρίνειν οὔτε δι’ ἡδονήν, ἀλλ’ ὅτι καλόν, ἐπεί, ἄν γε μὴ καλὸν ᾖ ἀλλὰ μανικόν, οὐχ ὑπομένει·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 50:2)
ληπτέον δὲ καὶ τὰ σύνεγγυσ τοῖσ ὑπάρχουσιν ὡσ ταὐτὰ ὄντα καὶ πρὸσ ἔπαινον καὶ πρὸσ ψόγον, οἱο͂ν τὸν εὐλαβῆ ψυχρὸν καὶ ἐπίβουλον καὶ τὸν ἠλίθιον χρηστὸν ἢ τὸν ἀνάλγητον πρᾶον, καὶ ἕκαστον δ’ ἐκ τῶν παρακολουθούντων ἀεὶ κατὰ τὸ βέλτιστον, οἱο͂ν τὸν ὀργίλον καὶ τὸν μανικὸν ἁπλοῦν καὶ τὸν αὐθάδη μεγαλοπρεπῆ καὶ σεμνόν, καὶ τοὺσ ἐν ταῖσ ὑπερβολαῖσ ὡσ ἐν ταῖσ ἀρεταῖσ ὄντασ, οἱο͂ν τὸν θρασὺν ἀνδρεῖον καὶ τὸν ἄσωτον ἐλευθέριον·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9 28:1)
βλέπει γέ τοι μανικόν τι καὶ τραγῳδικόν.
(아리스토파네스, Plutus, Episode 2:7)
οὐ μανικὸν ἐστ’ ἐν οἰκίᾳ τρέφειν ταὧσ,4 ἐξὸν τοσουτουὶ δύ’ ἀγάλματ’ ἀγοράσαι;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 70 3:1)
εἴτ’ ἐπέτυχεσ γάρ, φησί, γήμασ τὸ πρότερον, εὐημερῶν κατάπαυσον, εἴτ’ οὐκ ἐπέτυχεσ, μανικὸν τὸ πεῖραν δευτέρασ λαβεῖν πάλιν.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xii, chapter 13 6:5)
μανικὸν γάρ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, Kef. g'. XILWN 3:19)
τὸ δὲ μίαν αἰτίαν τούτων ἀποδιδόναι, πλεοναχῶσ τῶν φαινομένων ἐκκαλουμένων, μανικὸν καὶ οὐ καθηκόντωσ πραττόμενον ὑπὸ τῶν τὴν ματαίαν ἀστρολογίαν ἐζηλωκότων καὶ εἰσ τὸ κενὸν αἰτίασ τινῶν ἀποδιδόντων, ὅταν τὴν θείαν φύσιν μηδαμῆ λειτουργιῶν ἀπολύωσι.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 113:2)
ἀθρόασ δὲ γενομένησ καὶ καταπληκτικῆσ τῆσ ἐλάσεωσ οὐ δεξάμενοι τὸ μανικὸν αὐτῶν καὶ τεθηριωμένον οἱ πολέμιοι τρέπονται καὶ πίπτουσι συχνοί.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 12 7:1)
ἀλλὰ τί δεῖ τούτοισ ἐγκαλεῖν, οἷσ δι’ ἀπαιδευσίαν τε καὶ δυσγένειαν ὀλίγοσ ἐστὶ τῶν καλῶν λόγοσ, ὁρῶντασ, ὡσ οὐδ’ ἐν τοῖσ ὑμετέροισ ἤθεσι πᾶσιν ἔτι τὸ ἀρχαῖον οἰκεῖ φρόνημα, ἀλλ’ αὐθάδεια μὲν ἡ σεμνότησ καλεῖται πρὸσ ἐνίων, μωρία δ’ ἡ δικαιοσύνη, μανικὸν δὲ τὸ ἀνδρεῖον, καὶ ἠλίθιον τὸ σῶφρον;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 53 9:1)
οἱ δὲ Οὐολοῦσκοι καταπλαγέντεσ αὐτῶν τὸ θράσοσ καὶ τὸ μανικὸν τῆσ ἐφόδου βραχὺν ἀνασχόμενοι χρόνον ἀνακρούονταί τε καὶ ἅμα ὑποχωροῦσιν ἀπὸ τοῦ χάρακοσ καί ‐ ἦν γάρ τισ οὐ πρόσω τοῦ στρατοπέδου λόφοσ ὑψηλὸσ ἐπιεικῶσ ‐ εἰσ τοῦτον οὖν ἀνατρέχουσιν ὡσ ἀναπαυσόμενοί τε καὶ αὖθισ εἰσ τάξιν καταστησόμενοι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 58 5:1)
ἡ μὲν οὖν τῶν βαρβάρων μάχη πολὺ τὸ θηριῶδεσ καὶ μανικὸν ἔχουσα πλημμελήσ τισ ἦν καὶ σοφίασ τῆσ ἐν ὅπλοισ ἄμοιροσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 14, chapter 10 2:1)
φορᾶσ ἀβούλου μεστὸσ ἀνὴρ καὶ μανικὸν ἔχων τὸ τολμηρόν, ἰδιογνωμονήσασ καὶ ὑφ’ ἑαυτῷ ποιήσασ πάντα τὰ τοῦ πολέμου.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 16, chapter 3 5:4)
Εἰσ τοῦτο δὲ προύβη τὸ μανικὸν αὐτῷ, ὥστε δὴ καὶ θυγατρὸσ αὐτῷ γενομένησ ἀνακομίσασ ἐπὶ τὸ Καπετώλιον ἐπὶ τοῖσ γόνασι κατατίθεται τοῦ ἀγάλματοσ, κοινὸν αὐτῷ τε καὶ τῷ Διὶ γεγονέναι τὸ τέκνον καὶ δύο χειροτονεῖν αὐτῆσ πατέρασ, ὁπότερον μείζονα φάμενοσ ἐν μέσῳ τε καταλιμπάνειν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 19 14:1)
Ὀδόντασ δὲ πρίειν ἐν πυρετοῖσιν, ὁκόσοισι μὴ ξύνηθέσ ἐστιν ἀπὸ παίδων, μανικὸν καὶ θανατῶδεσ, ἀλλὰ προλέγειν ἀπ’ ἀμφοῖν κίνδυνον ἐσόμενον‧ ἢν δὲ καὶ παραφρονέων το πο, ὀλέθριον γίγνεται καρτα ἤδη.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 3.8)

SEARCH

MENU NAVIGATION