헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλ’ ἄφευε τῶν φασήλων ὦ γύναι τρεῖσ χοίνικασ, τῶν τε πυρῶν μεῖξον αὐτοῖσ, τῶν τε σύκων ἔξελε, τόν τε Μανῆν ἡ Σύρα βωστρησάτω κ’ τοῦ χωρίου.
(아리스토파네스, Peace, Parabasis, epirrheme3)
μάνην δ’ ἔλαβε κεραμεοῦν ἁδρόν, χωροῦντα κοτύλασ πέντ’ ἴσωσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 754)
ἐὰν τύχῃ μόνον αὐτῆσ, ἐπὶ τὸν μάνην πεσεῖται καὶ ψόφοσ ἔσται πάνυ πολύσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 75 2:6)
ἐὰν τύχῃ μόνον αὐτῆσ, ἐπὶ τὸν μάνην πεσεῖται καὶ ψόφοσ ἔσται πάνυ πολύσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 4 2:6)
τὸ δὲ καλούμενον κατακτὸν κοττάβιον τοιοῦτόν ἐστιν λυχνίον ἐστὶν ὑψηλόν, ἔχον τὸν μάνην καλούμενον, ἐφ’ ὃν τὴν καταβαλλομένην ἔδει πεσεῖν πλάστιγγα·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 5 2:4)
Μάρτυρεσ τὸν δὲ Μάνην, δανείσασ ἀργύριον Ἀρχεπόλιδι τῷ Πειραιεῖ, ἐπειδὴ οὐχ οἱο͂́σ τ’ ἦν αὐτῷ ἀποδοῦναι ὁ Ἀρχέπολισ οὔτε τὸν τόκον οὔτε τὸ ἀρχαῖον ἅπαν, ἐναπετίμησεν αὐτῷ.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Πρὸσ Νικόστρατον Περὶ Ἀνδραπόδων Ἀπογραφῆσ Ἀρεθουσίου 24:1)
Μανῆν δὲ καὶ Καλλίαν παραμείναντασ ἔτη τέτταρα ἐν τῷ κήπῳ καὶ συνεργασαμένουσ καὶ ἀναμαρτήτουσ γενομένουσ ἀφίημι ἐλευθέρουσ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. b'. QEOFRASTOS 20:2)
εἶναι δ’ αὐτὸν πέμπτον ἀπὸ Διὸσ, λέγοντεσ ἐκ Διὸσ καὶ Γῆσ Μάνην γενέσθαι πρῶτον ἐν τῇ γῇ ταύτῃ βασιλέα·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 27 1:3)
Φρύγεσ δὲ μέχρι νῦν τὰ λαμπρὰ καὶ θαυμαστὰ τῶν ἔργων Μανικὰ καλοῦσι διὰ τὸ Μάνην τινὰ τῶν πάλαι βασιλέων ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ δυνατὸν γενέσθαι παρ’ αὐτοῖσ, ὃν ἔνιοι Μάσδην καλοῦσι·
(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 24 1:1)
ἐξ ὧν γὰρ ἐκομίζετο, ἢ τοῖσ ἔθνεσιν ἐκείνοισ ὁμωνύμουσ ἐκάλουν τοὺσ οἰκέτασ, ὡσ Λυδὸν καὶ Σύρον, ἢ τοῖσ ἐπιπολάζουσιν ἐκεῖ ὀνόμασι προσηγόρευον, ὡσ Μάνην ἢ Μίδαν τὸν Φρύγα, Τίβιον δὲ τὸν Παφλαγόνα.
(스트라본, 지리학, Book 7, chapter 3 24:6)
εἶθ’ ὁ Βοάγριοσ ποταμὸσ ἐκδίδωσιν ὁ παραρρέων τὸ Θρόνιον, Μάνην δ’ ἐπονομάζουσιν αὐτόν·
(스트라본, 지리학, Book 9, chapter 4 6:7)
σοὶ καὶ νῦν ὑπὸ γῆν, ναί, δέσποτα, πιστὸσ ὑπάρχω, ὡσ πάροσ, εὐνοίησ οὐκ ἐπιληθόμενοσ, ὥσ με τότ’ ἐκ νούσου τρὶσ ἐπ’ ἀσφαλὲσ ἤγαγεσ ἴχνοσ, καὶ νῦν ἀρκούσᾐ τῇδ’ ὑπέθου καλύβῃ, Μάνην ἀγγείλασ, Πέρσην γένοσ.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 1791)

SEARCH

MENU NAVIGATION