헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τά τε γὰρ σώματα μανὰ, καὶ τὰ ὑγρὰ εὔροα, καὶ πολλὴ ἡ διαπνοὴ καὶ ἀποφορή.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ι’. Περὶ Πλευρίτιδοσ.144)
λέγω δέ τι τοιοῦτον, δύναμιν μὲν εἶναι τῶν χυμῶν τὰσ ἀκρότητάσ τε καὶ ἰσχύν, σχήματα δὲ λέγω ὅσα ἔνεστιν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ, τὰ μὲν κοῖλά τε καὶ ἐξ εὐρέοσ ἐσ στενὸν συνηγμένα, τὰ δὲ καὶ ἐκπεπταμένα, τὰ δὲ στερεά τε καὶ στρογγύλα, τὰ δὲ πλατέα τε καὶ ἐπικρεμάμενα, τὰ δὲ διατεταμένα, τὰ δὲ μακρά, τὰ δὲ πυκνά, τὰ δὲ μανά τε καὶ τεθηλότα, τὰ δὲ σπογγοειδέα τε καὶ ἀραιά.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, xxii.2)
τὰ δὲ κινούμενα ἄλλα ἄλλοσε ἀεὶ φέρεσθαι διακρινόμενα, ὥσπερ τὰ ὑπὸ τῶν πλοκάνων τε καὶ ὀργάνων τῶν περὶ τὴν τοῦ σίτου κάθαρσιν σειόμενα καὶ ἀνικμώμενα τὰ μὲν πυκνὰ καὶ βαρέα ἄλλῃ, τὰ δὲ μανὰ καὶ κοῦφα εἰσ ἑτέραν ἵζει φερόμενα ἕδραν·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 224:1)
ἔδοξεν οὖν τῷ Κάτωνι τοὺσ γραμματοφόρουσ ἐπισχεῖν, ἄχρι οὗ βεβαιώσῃ τὰ παρὰ τῶν τριακοσίων, οἱ μὲν γὰρ ἀπὸ βουλῆσ ἦσαν πρόθυμοι, καὶ τοὺσ οἰκέτασ εὐθὺσ ἀφιέντεσ ἐλευθέρουσ ὥπλιζον τῶν δὲ τριακοσίων, ἅτε δὴ πλωτικῶν καὶ δανειστικῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ πλεῖστον ἐν τοῖσ οἰκέταισ τῆσ οὐσίασ ἐχόντων, οὐ πολὺν οἱ Κάτωνοσ λόγοι χρόνον ἐμμείναντεσ ἐξερρύησαν καθάπερ γὰρ τῶν σωμάτων τὰ μανὰ δέχεται ῥᾳδίωσ τὴν θερμότητα καὶ πάλιν μεθίησι, τοῦ πυρὸσ ἀπαχθέντοσ ψυχούμενα, παραπλησίωσ ἐκείνουσ ὁ μὲν Κάτων ὁρώμενοσ ἀνεζωπύρει καὶ διεθέρμαινεν, αὐτοὺσ δὲ ἑαυτοῖσ λόγον διδόντασ ὁ Καίσαροσ φόβοσ ἐξέκρουσε τῆσ πρὸσ Κάτωνα καὶ τὸ καλὸν αἰδοῦσ.
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 61 1:1)
περιέχεσθαι, δεινὸν ἡγούμενοσ, εἰ τῶν φυσικῶν σωμάτων οὐ μίαν ἅπαντα τὰ στερρὰ καὶ μίαν τὰ μανὰ χώραν ἐφέξει.
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 27 5:1)
"καὶ μὴν ὡσ κασσίτεροσ μανὸν ὄντα καὶ πολύπορον τὸν χαλκὸν ἐντακεὶσ ἅμα μὲν ἔσφιγξε καὶ κατεπύκνωσεν ἅμα δὲ λαμπρότερον ἀπέδειξε καὶ καθαρώτερον, οὕτωσ οὐδὲν ἀπέχει τὴν μαντικὴν ἀναθυμίασιν οἰκεῖόν τι ταῖσ ψυχαῖσ καὶ συγγενὲσ ἔχουσαν ἀναπληροῦν τὰ μανὰ καὶ συνέχειν ἐναρμόττουσαν.
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 415)
αἱ δ’ ὑπὸ χαρᾶσ καὶ μένουσ προί̈ασιν ἐξίλλουσαι τὰ ἴχνη, ὡσ πέφυκε, διπλᾶ, τριπλᾶ, προφορούμεναι παρὰ τὰ αὐτά, διὰ τῶν αὐτῶν, ἐπηλλαγμένα, περιφερῆ, ὀρθά, καμπύλα, πυκνά, μανά, γνώριμα, ἄγνωστα, ἑαυτὰσ παραθέουσαι, ταχὺ τὰσ οὐρὰσ διασείουσαι, καὶ ἐπικλίνουσαι τὰ ὦτα καὶ ἀστράπτουσαι τοῖσ ὄμμασιν.
(크세노폰, Minor Works, Κυνηγετικός, chapter 6 18:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION