헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

μαλακία γὰρ τὸ φεύγειν τὰ ἐπίπονα, καὶ οὐχ ὅτι καλὸν ὑπομένει, ἀλλὰ φεύγων κακόν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 105:3)
δοκεῖ δὴ ἥ τε ἐγκράτεια καὶ καρτερία τῶν σπουδαίων καὶ τῶν ἐπαινετῶν εἶναι, ἡ δ’ ἀκρασία τε καὶ μαλακία τῶν φαύλων καὶ ψεκτῶν, καὶ ὁ αὐτὸσ ἐγκρατὴσ καὶ ἐμμενετικὸσ τῷ λογισμῷ, καὶ ἀκρατὴσ καὶ ἐκστατικὸσ τοῦ λογισμοῦ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 8:2)
καὶ γὰρ ἡ τρυφὴ μαλακία τίσ ἐστιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 95:2)
ἀλλ’ εἴ τισ πρὸσ ἃσ οἱ πολλοὶ δύνανται ἀντέχειν, τούτων ἡττᾶται καὶ μὴ δύναται ἀντιτείνειν, μὴ διὰ φύσιν τοῦ γένουσ ἢ διὰ νόσον, οἱο͂ν ἐν τοῖσ Σκυθῶν βασιλεῦσιν ἡ μαλακία διὰ τὸ γένοσ, καὶ ὡσ τὸ θῆλυ πρὸσ τὸ ἄρρεν διέστηκεν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 97:1)
καὶ τί μαλακία, καὶ πῶσ ἔχουσιν αἱ ἕξεισ αὗται πρὸσ ἀλλήλασ, εἴρηται.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 129:1)
ἀκολουθεῖ δὲ τῇ δειλίᾳ μαλακία, ἀνανδρία, ἀπονία, φιλοψυχία.
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 32:3)
ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἀκρασίᾳ μαλακία καὶ μεταμέλεια καὶ τὰ πλεῖστα ταὐτὰ ἃ καὶ τῇ ἀκολασίᾳ.
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 35:2)
τρυφῇ καὶ μαλακίᾳ διαβοήτου γενομένου ἱστορεῖ Νίκανδροσ ὁ Καλχηδόνιοσ ἐν τετάρτῳ Προυσίου Συμπτωμάτων.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 94 2:1)
Νικόλαοσ δ’ ὁ περιπατητικὸσ ἐν τῇ δεκάτῃ καὶ ἑκατοστῇ τῶν Ἱστοριῶν Λεύκολλον φησιν ἀφικόμενον εἰσ Ῥώμην καὶ θριαμβεύσαντα λόγον τε ἀποδόντα τοῦ πρὸσ Μιθριδάτην πολέμου ἐξοκεῖλαι εἰσ πολυτελῆ δίαιταν ἐκ τῆσ παλαιᾶσ σωφροσύνησ τρυφῆσ τε πρῶτον εἰσ ἅπαν Ῥωμαίοισ ἡγεμόνα γενέσθαι, καρπωσάμενον δυεῖν βασιλέων πλοῦτον Μιθριδάτου καὶ Τιγράνου, διαβόητοσ δ’ ἦν παρὰ Ῥωμαίοισ καὶ Σίττιοσ ἐπὶ τρυφῇ καὶ μαλακίᾳ, ὥσ φησι Ῥουτίλιοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 611)
"τὰ δὲ μαλάκια, φησί, πρὸσ ἡδονὴν καὶ πρὸσ τὰ ἀφροδίσια·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 1011)
ἐν δὲ τῷ περὶ ζωικῶν Ἀριστοτέλησ μαλάκιά φησιν εἶναι πουλύποδασ, ὀσμύλην, ἑλεδώνην, σηπίαν, τευθίδα·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 1072)
μαλάκια δὲ καλεῖται τὰ τευθιδώδη.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 107 1:9)
ἄτοποσ δὲ ὁ Ἀνακρέων ὁ πᾶσαν αὑτοῦ τὴν ποίησιν ἐξαρτήσασ μέθησ, τῇ γὰρ μαλακίᾳ καὶ τῇ τρυφῇ ἐπιδοὺσ ἑαυτὸν ἐν τοῖσ ποιήμασι διαβέβληται, οὐκ εἰδότων τῶν πολλῶν ὅτι νήφων ἐν τῷ γράφειν καὶ ἀγαθὸσ ὢν προσποιεῖται μεθύειν οὐκ οὔσησ ἀνάγκησ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 33 3:2)
ἐν ἴσῳ γὰρ οἱ ἄνθρωποι δικαιοῦσι τῆσ τε ὑπαρχούσησ δόξησ αἰτιᾶσθαι, ὅστισ ἂν μαλακίᾳ ἐλλείπῃ, καὶ τῆσ μὴ προσηκούσησ μισεῖν τὸν θρασύτητι ὀρεγόμενον.
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 47 2:5)
‐ ἐκτετήκασι τῷ πόθῳ τῆσ Ὁμήρου σοφίασ ἢ τῆσ Δημοσθένουσ δεινότητοσ ἢ τῆσ Πλάτωνοσ μεγαλοφροσύνησ, ὧν ἤν τισ ἐκ τῆσ ψυχῆσ ἀφέλῃ τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον καὶ τὰσ περὶ τούτων φροντίδασ, τὸ καταλειπόμενόν ἐστι τῦφοσ καὶ μαλακία καὶ ἡδυπάθεια καὶ ἀσέλγεια, καὶ ὕβρισ καὶ ἀπαιδευσία.
(루키아노스, De mercede, (no name) 25:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION