헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπειδὰν δὲ τῇ πρώτῃ ψήφῳ λυθῇ τὸ παράνομον, ἤδη τὸ τρίτον ὕδωρ ἐγχεῖται τῇ τιμήσει καὶ τῷ μεγέθει τῆσ ὀργῆσ τῆσ ὑμετέρασ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 197 1:4)
ὁ δὲ πτερὰ κατασκευάσασ ἑαυτῷ καὶ τῷ παιδὶ ἀναπτάντι ἐνετείλατο μήτε εἰσ ὕψοσ πέτεσθαι, μὴ τακείσησ τῆσ κόλλησ ὑπὸ τοῦ ἡλίου αἱ πτέρυγεσ λυθῶσι, μήτε ἐγγὺσ θαλάσσησ, ἵνα μὴ τὰ πτερὰ ὑπὸ τῆσ νοτίδοσ λυθῇ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 1 21:2)
εὖτε μὲν γὰρ ἔρρωται ἡ φύσισ, καί ἐστιν εὔκρατοσ, πάντων μὲν κρατέει, πᾶσι δὲ σημαίνει, καὶ ὑγρῷ, καὶ πνεύματι, καὶ στερεοῖσι, καὶ τῇ τούτων εὐταξίῃ καὶ ξυμμετρίῃ ἐσ ζωὴν διέπει τὸν ἄνθρωπον · ἢν δὲ τῆσ φύσιοσ ὁ δεσμὸσ, τουτέστι ὁ τόνοσ, λυθῇ, τότε γίγνεται τὸ πάθοσ .
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.109)
ἐπὴν οὖν λυθῇ τῆσ φύσιοσ τὰ δεσμὰ, τόδε ἐστὶ ἡ συγκοπὴ, τότε ἱδρὼσ ἄσχετοσ πάντη τοῦ σώματοσ, ἀναπνοὴ ψυχρὴ, ἀτμὸσ ἀνὰ Ῥῖνασ πουλὺσ, ἄδιψοι, ἐξήρανται γὰρ τά τ’ ἄλλα, ἀτὰρ καὶ τὰ ἄλλα διψαλέα ὄργανα, στόμα, στόμαχοσ· οὖρα λεπτὰ, ὑδατώδεα· κοιλίη τὰ πολλὰ μὲν ξηρὴ, ἔστι δὲ καὶ οἷσι ὑποφέρει βραχέα χολώδεα, πουλὺσ πλάδοσ, διαρρέει δὲ καὶ τὰ ὀστέα λυόμενα · καὶ ἀπὸ πάντων ὡσ ἐν ποταμῷ ἐσ τὰ ἔξω ἡ φορή.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.115)
καὶ γὰρ αὐτὰ ἀπ’ ἐκείνων τὸ πλεῖστον τῆσ κινήσιοσ ἴσχει· ἴσχει δὲ καὶ ἐξ ἑωυτέων καὶ ἔλαττον · τάδε μέντοι ἀκινησίην πάσχει μᾶλλον· σπάνιον δὲ εἴ κοτε ἐξ ἑωυτέων εἰσ ἀναισθησίην τρέποντα ι, δοκεῖ καὶ μὴ εἰσ τὸ πάμπαν· ἢν δὲ ξύνδεσμόσ τισ νεύρων λυθῇ τῶν ἐξ ὀστέων πεφυκότων τινὸσ, καὶ κραινόν των ἐσ ὀστέα, ἢ Ῥαγέντοσ, ἀκρατέα τὰ μέρεα καὶ ἐπισυρόμενα, οὐκ ἀναίσθητα, γίγνεται.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.118)
ἢν οὖν ἡ διπλόη λυθῇ, ὁ μὲν ἐντὸσ χιτὼν ἀποστὰσ ἐσ μῆκοσ ἔξω χωρέει, ὁ δὲ ἐκτὸσ μίμνει μοῦνοσ, καὶ σαρκοῦται, καὶ ἐπωτειλοῦται, καὶ ἀλθέξονται , καὶ ζώωσι ἀσινέεσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.216)
ἐπεὶ γὰρ ὁ μὲν κατηγορῶν διὰ εἰκότων ἀποδείκνυσιν, ἔστι δὲ οὐ ταὐτὸ λῦσαι ἢ ὅτι οὐκ εἰκὸσ ἢ ὅτι οὐκ ἀναγκαῖον, ἀεὶ δ’ ἔχει ἔνστασιν τὸ ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ οὐ γὰρ ἂν ᾖ ἅμ’ ἀεὶ εἰκόσ, ἀεὶ καὶ ἀναγκαῖον, ὁ δὲ κριτὴσ οἰέται, ἂν οὕτω λυθῇ, ἢ οὐκ εἰκὸσ εἶναι ἢ οὐχ αὑτῷ κριτέον, παραλογιζόμενοσ, ὥσπερ ἐλέγομεν οὐ γὰρ ἐκ τῶν ἀναγκαίων δεῖ αὐτὸν μόνον κρίνειν, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν εἰκότων·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 25 10:2)
ἔφη γὰρ ἐξαπάτησ εἵνεκα παραγεγράφθαι τοῦτον τὸν νόμον, ἐὰν δ’ ὃν αὐτὸσ ἔθηκεν λυθῇ, τοῦτον οὐ τεθήσεσθαι.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 132:2)
ἀλλὰ κἂν αὐτόματον λυθῇ, πάλιν ἐπιδεῖσ τε καὶ σφίγγεισ τὸν πόδα;
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΟΙΚΕΤΩΝ. 10:1)
ἤδη γάρ τινέσ εἰσιν οἱ καὶ τοῦτο δεδοικότεσ, ὧν ἀποδέχομαι τοῦ φόβου τὴν αἰτίαν, εἴ γε λέγουσιν αὐτὸ ταῖσ ἀληθείαισ ἐπιθυμοῦντεσ τῆσ ὁμονοίασ καὶ φοβούμενοι μὴ λυθῇ καὶ οὐ τοὐναντίον αὐτοῦ χάριν τοῦ μηδὲ ὅλωσ αὐτὴν γενέσθαι τοῦτο προβάλλονται.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΤΗΣ 88:2)
ἐπιστεῖλαι δὲ τοῖσ ἀνδράσιν, ὅταν τὰ πλείω τῆσ γεφύρασ λυθῇ καὶ βραχὺ τὸ λειπόμενον ᾖ μέροσ, φράσαι πρὸσ αὐτὸν σημείοισ τισὶν ἢ φωνῇ γεγωνοτέρᾳ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 24 2:3)
καίτοι καὶ πρὸσ τοῦτό τινεσ ἀντιλέγουσι φάσκοντεσ, ὅταν ἡ φλεγμονὴ λυθῇ τοῦ μέρουσ, αὐτόματον ἐξιέναι τὸν σκόλοπα πρὸσ οὐδενὸσ ἀνελκόμενον.
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 1467)
γνοίησ δ’ ἂν ὧδε‧ εἰ γὰρ βούλει, ὅταν ᾖ χειμών, ἐσ ἀγγεῖον μέτρῳ ἐγχέασ ὕδωρ θεῖναι ἐσ τὴν αἰθρίην, ἵνα πήξεται μάλιστα, ἔπειτα τῇ ὑστεραίῃ ἐσενεγκὼν ἐσ ἀλέην, ὅκου χαλάσει μάλιστα ὁ παγετόσ, ὁκόταν δὲ λυθῇ, ἀναμετρεῖν τὸ ὕδωρ, εὑρήσεισ ἔλασσον συχνῷ.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, viii.22)
παχέων καὶ λείων ὑφισταμένων, κἢν ἀπόστημά που γένηται‧ ἢν δ’ ἄνευ τούτων λυθῇ, ὑποστροφὴ πάλιν ἔσται τῆσ ἀῤῬωστίησ, ἢ ἰσχίων ἢ σκελέων ἄλγημα ξυμβήσεται, καὶ πτύσεται παχέα, ἢν μέλλῃ ὑγιὴσ ἔσεσθαι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 1.7)
Ὁκόσοισι δὲ ἐν πυρετοῖσι τὰ σκέλεα γίγνεται φυματώδεα, καὶ ἐγχρονιζόμενα μὴ ἐκπεπαίνεται ἔτι ἐόντων ἐν πυρετοῖσιν, ἢν καὶ προσπέσῃ πνιγμὸσ ἐν φάρυγγι, ἰσχνων ἐόντων τῶν περὶ φάρυγγα, καὶ μὴ πεπαίνηται, ἀλλὰ σβεσθῇ, φιλέει τῷ τοιῷδε αἷμα ἐκ τῶν Ῥινῶν Ῥέειν‧ κἢν μὲν πουλὺ Ῥυῇ, λύσιν σημαίνει τῆσ νούσου‧ ἢν δὲ μὴ, μακρήν‧ ὁκόσῳ δ’ ἂν ἔλασσον Ῥυῇ, τοσῷδε χεῖρον καὶ ἐπίμηκεσ‧ ἢν δὲ τἄλλα Ῥήϊστα γένηται, προσδέχεσθαι τῷ τοιῷδε ἐσ πόδασ ἀλγήματα‧ ἢν δὲ ἅψηται τοῦ ποδὸσ, καὶ ἐπώδυνοσ γενόμενοσ παραμένῃ πυριφλεγὴσ γενόμενοσ, καὶ μὴ λυθῇ, κατὰ σμικρὸν ἥξει καὶ ἐσ αὐχένα ἀλγήματα καὶ ἐσ κληῗδα καὶ ἐσ ὦμον καὶ ἐσ στῆθοσ καὶ ἐσ ἄρθρον, καὶ τοῦτο δεήσει φυματῶδεσ γενέσθαι‧ σβεννυμένων δὲ τουτέων, ἢν αἱ χεῖρεσ ἐφέλκωνται ἢ τρομεραὶ γένωνται, σπασμὸσ τὸν τοιόνδε ἐπιλαμβάνει καὶ παραφροσύνη‧ ἀτὰρ καὶ φλυζάκια ἐπὶ τὴν ὀφρὺν, καὶ ἐρυθήματα ἴσχει, καὶ τὸ βλέφαρον τὸ ἕτερον παρὰ τὸ ἕτερον παραβλαστάνει, καὶ σκληρὴ φλεγμονὴ κατέχει, καὶ οἰδέει ἰσχυρῶσ ὁ ὀφθαλμὸσ, καὶ ἡ παραφροσύνη μέγα ἐπιδιδοῖ‧ αἱ δὲ νύκτεσ μᾶλλον σημαίνουσιν ἢ αἱ ἡμέραι τὰ περὶ τὴν παραφροσύνην.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 10.3)

SEARCH

MENU NAVIGATION