헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐκεῖνο δ’ οὐ λυπηρόν, εἰ πρότερον μὲν ἐνεπίμπλατο ἡ ὀρχήστρα χρυσῶν στεφάνων, οἷσ ὁ δῆμοσ ἐστεφανοῦτο ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων, ἐκ δὲ τῶν Δημοσθένουσ πολιτευμάτων ὑμεῖσ μὲν ἀστεφάνωτοι καὶ ἀκήρυκτοι γίγνεσθε, οὗτοσ δὲ κηρυχθήσεται;
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 230 1:6)
βαρύτησ δὲ γίνεται καὶ ὅταν προαχθῇσ εἰπεῖν τι λυπηρὸν κατὰ τῶν ἀκουόντων, ὃ οἰέται βαρέωσ ἂν αὐτοὺσ ἐνεγκεῖν τισ, εἶτα ἀνορθώσῃσ ὡσ μὴ ἔχων αὐτοῦ μετριώτερόν τι εἰπεῖν, ὡσ ἔχει καὶ τὸ ἐν ταῖσ ἐπιστολαῖσ, εἰ δὲ τὸ περιφανὲσ ἀξίωμα τῆσ βουλῆσ ἢ τὸν Ἄρειον πάγον προσβλέπετε, τῆσ Ἀριστογείτονοσ κρίσεωσ ἀναμνησθέντεσ ἐγκαλύψασθε·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ βαρύτητοσ. 14:1)
λυπηρὸν δέ μοι κἀκεῖνο, εἰ τοῖσ μὲν ἐκ γενετῆσ ὀνόμασιν οὕτω σφόδρα ἑλληνίζοντεσ ἐφαίνεσθε, ὥστ’ οὐδὲν ἦν εὑρεῖν ὡσ ἔποσ εἰπεῖν παρ’ ὑμῖν ὄνομα ὅ τι μὴ Δώριον, ἀπὸ τῶν ὑμετέρων ξένων ἀρξάμενα, ἐν δὲ τῇ πολιτείᾳ τὴν πάτριον ἁρμονίαν καὶ τὴν ἀληθῶσ Δωριστὶ μεθέντεσ κακῶν ξενικῶν καὶ πᾶσι μᾶλλον ἢ ὑμῖν προσηκόντων κληρονομήσετε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 15:7)
ποῖον ἐσθῆτοσ σχῆμα λυπηρόν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 31:8)
τὸ γὰρ ἀκούσιον πᾶν δοκεῖ εἶναι βίαιον, τὸ δὲ βίαιον λυπηρόν, καὶ πᾶν ὃ ἀναγκαζόμενοι ποιοῦσιν ἢ πάσχουσιν, ὥσπερ καὶ Εὐήνοσ φησίπᾶν γὰρ ἀναγκαῖον πρᾶγμ’ ἀνιαρὸν ἔφυ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 110:2)
ὥστ’ εἴ τι λυπηρόν, βίαιον, καὶ εἰ βίαιον, λυπηρόν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 111:1)
τὸ δὲ παρὰ τὴν ἐπιθυμίαν πᾶν λυπηρόν ἡ γὰρ ἐπιθυμία τοῦ ἡδέοσ, ὥστε βίαιον καὶ ἀκούσιον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 111:2)
καὶ τὸ παρὰ τὸν θυμὸν λυπηρόν, καὶ βίαιον ἡ κάθεξισ, ὥστ’ εἰ τὸ βίαιον ἀκούσιον, τὸ κατὰ τὸν θυμὸν ἑκούσιον ἂν εἰή πᾶν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 118:3)
δοκεῖ δὴ τὸ βίαιον ἅπαν λυπηρὸν εἶναι, καὶ οὐθεὶσ βίᾳ μὲν ποιεῖ, χαίρων δέ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 134:1)
λέγονται δὲ κατ’ ἄλλον τρόπον βίᾳ καὶ ἀναγκασθέντεσ πρᾶξαι, οὐ διαφωνοῦντοσ τοῦ λόγου καὶ τῆσ ὀρέξεωσ, ὅταν πράττωσιν ὃ καὶ λυπηρὸν καὶ φαῦλον ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ’ ἂν μὴ τοῦτο πράττωσι, πληγαὶ ἢ δεσμοὶ ἢ θάνατοι ὦσιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 147:1)
‐ αἴτιον δὲ τὸ ἡδὺ καὶ τὸ λυπηρόν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 197:1)
καὶ τὸ ἥδιον ἄμεινον, καὶ τὸ λυπηρὸν κακὸν καὶ τὸ λυπηρότερον χεῖρον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 198:1)
ὁ δ’ ὁρ́οσ οὗτοσ βελτίων ἢ τὸ <μὴ> λυπηρὸν εἶναι τὸ λεχθὲν τῷ σκωπτομένῳ ὄντι ὁποιῳοῦν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 138:2)
δεῖ γὰρ τῷ φίλῳ μηθὲν εἶναι οὕτω λυπηρὸν ὡσ <μὴ> ἰδεῖν τὸν φίλον·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 255:1)
ἐπὶ ταῖσ πράξεσι δὲ ταῖσ τοιαύταισ ἐνίοτε καὶ ἐπαινοῦνται, ὅταν αἰσχρόν τι ἢ λυπηρὸν ὑπομένωσιν ἀντὶ μεγάλων καὶ καλῶν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 9:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION