헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀναγκαῖον ἂν εἰή τὴν ἠθικὴν ἀρετὴν καθ’ αὑτὸν ἕκαστον μεσότητα εἶναι καὶ περὶ μέσ’ ἄττα ἐν ἡδοναῖσ καὶ λύπαισ καὶ ἡδέσι καὶ λυπηροῖσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 81:1)
ἔσται δ’ ἡ μεσότησ ὁτὲ μὲν ἐν ἡδοναῖσ καὶ γὰρ ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψισ, ὁτὲ δ’ ἐν λύπαισ, ὁτὲ δ’ ἐν ἀμφοτέραισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 81:2)
ἔσεσθαι λύπαισ φόβοσ γίνεται, ὅσων ἡ φύσισ ἀναιρετικὴ τοῦ ζῆν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 30:1)
ἀλλ’ ἐν ταῖσ λύπαισ ὑπερβάλλων μᾶλλον καταφανήσ ἐστιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 103:2)
οὐ δεῖ δὲ λαμβάνειν μοχθηρὰν ζωὴν καὶ διεφθαρμένην, οὐδ’ ἐν λύπαισ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 117:4)
ἡ δ’ ἐπὶ τοῖσ θανάτοισ καὶ λύπαισ ᾠδὴ ὀλοφυρμὸσ καλεῖται.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 10 4:3)
πάνυ γὰρ οὖν καλῶσ σὺν ἄλλοισ πλείοσιν Ὅμηροσ, ἐμοὶ δοκεῖν, καὶ τοῦτο ἔφη, ὡσ οὐχ ἅπαντασ παρὰ τοῦ Διὸσ ἔχοντασ τὸ σκῆπτρον οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ταύτην, ἀλλὰ μόνον τὸν ἀγαθόν, οὐδὲ ἐπ’ ἄλλοισ τισὶ δικαίοισ ἤ τῷ βουλεύεσθαι καὶ φροντίζειν ὑπὲρ τῶν ἀρχομένων, οὐχ ὥστε ἀκολασταίνειν καὶ σπαθᾶν, ἀνοίασ καὶ ὕβρεωσ καὶ ὑπερηφανίασ καὶ πάσησ ἀνομίασ ἀποπιμπλάντα ἐξ ἅπαντοσ αὑτοῦ τὴν ψυχὴν τεταραγμένην ὀργαῖσ τε καὶ λύπαισ καὶ φόβοισ καὶ ἡδοναῖσ καὶ παντοίαισ ἐπιθυμίαισ, ἀλλ’ ὡσ οἰο͂́ν τε προσέχοντα τὸν νοῦν αὑτῷ καὶ τοῖσ ὑπηκόοισ, νομέα καὶ ποιμένα τῷ ὄντι τῶν λαῶν γιγνόμενον, οὐχ ἑστιάτορα καὶ δαιτυμόνα, ὡσ ἔφη τισ.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 14:1)
διὰ δὲ τοῦ καρδίαν μὴ ἐσθίειν ἐδήλου μὴ τὴν ψυχὴν ἀνίαισ καὶ λύπαισ κατατήκειν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, h, Kef. a'. PUQAGORAS 18:5)
πρὸσ δὲ τούτοισ καὶ ἡ ἀντίπραξισ μετὰ τοῦ ἀλόγου καὶ πλέον οὐδὲν ποιοῦσα πλὴν τὸ διακενῆσ σπᾶσθαι καὶ περιπίπτειν ὀδύναισ καὶ λύπαισ ποιεῖ.
(에픽테토스, Works, book 0 3:6)
λύπαισ γε συντετηκόσ, ὥστε με στένειν.
(에우리피데스, episode30)
οὐκοῦν ἀνδρεῖοι μὲν πάντεσ οὗτοί εἰσιν, ἀλλ’ οἱ μὲν ἐν ἡδοναῖσ, οἱ δ’ ἐν λύπαισ, οἱ δ’ ἐν ἐπιθυμίαισ, οἱ δ’ ἐν φόβοισ τὴν ἀνδρείαν κέκτηνται·
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λάχης 81:1)
ἐν ψυχῇ δόξασ ἐπιθυμίαισ καὶ θυμὸν ἡδοναῖσ καὶ λόγον λύπαισ καὶ πάντα ἀλλήλοισ ταῦτα τῶν φλαύρωσ ἐχόντων οὐκ ᾐσθήμεθα διαφερόμενα;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 73:3)
ἔτι δ’ ἔγωγ’, εἰ μὴ μέλλοιμι δόξειν παίζειν, φαίην ἂν δεῖν καὶ τὰσ φερούσασ ἐν γαστρὶ πασῶν τῶν γυναικῶν μάλιστα θεραπεύειν ἐκεῖνον τὸν ἐνιαυτόν, ὅπωσ μήτε ἡδοναῖσ τισι πολλαῖσ ἅμα καὶ μάργοισ προσχρήσεται ἡ κύουσα μήτε αὖ λύπαισ, τὸ δὲ ἵλεων καὶ εὐμενὲσ πρᾷόν τε τιμῶσα διαζήσει τὸν τότε χρόνον.
(플라톤, Laws, book 7 29:2)
καὶ δὴ καὶ νῦν ἡ τούτων καὶ περὶ ταῦτα ἐστὶν πρὸσ δύο μάχη, πενίαν καὶ πλοῦτον, τὸν μὲν ψυχὴν διεφθαρκότα τρυφῇ τῶν ἀνθρώπων, τὴν δὲ λύπαισ προτετραμμένην εἰσ ἀναισχυντίαν αὐτήν.
(플라톤, Laws, book 11 41:3)
οὐκ ἀνταποδοτέον ταῖσ λύπαισ τε καὶ ἡδοναῖσ τὴν τούτων ἀντίστροφον ἕξιν ἐν ἐκείνοισ;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 179:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION