헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλ’ ἔμοιγε νὴ τοὺσ θεοὺσ οὗτοσ δοκεῖ τοῦτο μόνον λογίζεσθαι, ὅπωσ μεταξὺ λέγων εὐδοκιμήσει·
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1301)
οἶμαι γὰρ ἔγωγε οὐδένα οὕτωσ ἀγαθὸν εἶναι λογίζεσθαι, ὅστισ ἐξευρήσει τοὔνομα αὐτοῦ.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 208:1)
ταῦτα μὲν οὖν θεῶν τισ ἂν κρίνειε καλῶσ, ἐγὼ δ’, ὥσπερ ὑπεσχόμην, δίειμι τῶν λοιπῶν τὰ γνωριμώτατα, ἐξ ὧν ἅμα τήν τε γνώμην καὶ τὴν δύναμιν τῆσ πόλεωσ ἔξεστι λογίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 77:2)
πῶσ γὰρ ἂν καὶ λογίζεσθαι φαίη τισ αὐτοὺσ περὶ τῶν ὄντων μετρίωσ, ἢ πῶσ ὑπὲρ ἀρχῆσ χρῆναι διαλέγεσθαι, εἰ τοῦτο πρῶτον ἠγνοήκασι, τὴν φύσιν αὐτῆσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 85:10)
ἃ χρὴ λογίζεσθαι καὶ μηδὲν νῦν παθεῖν παραπλήσιον, ἀλλ’ ἀτοπώτατον νομίσαι τῶν ἁπάντων εἶναι εἰ Νίσαιαν μὲν καὶ Πηγὰσ καὶ Ἀχαί̈αν ἔχοντέσ ποτε, τούτων ἐθελονταὶ παρεχωρήσαμεν, πλείονοσ ἀξίαν τὴν εἰρήνην τῶν ἀπὸ τοῦ πολέμου πλεονεξιῶν ἡγούμενοι, νυνὶ δ’ ἐξὸν μετὰ τοῦ μηδὲν προέσθαι τῶν ὑπαρχόντων δόξαν φρονήσεωσ ἅμα καὶ δυνάμεωσ προσλαβεῖν οὐκ ἐθελήσομεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 7:16)
ἃ δ’ αὖ περὶ τοὺσ Σκιωναίουσ καὶ Μηλίουσ ἐξήμαρτον πῶσ οὐκ ἄτοπον κατηγορεῖν μὲν καὶ λέγειν ὡσ ἁμαρτήματα συμβαίη, μιμεῖσθαι δ’ ἀξιοῦν ὡσ ὀρθῶσ ἔχοντα, καὶ μὴ λογίζεσθαι μηδ’ ὁρᾶν ὅτι τοῖσ μὲν Ἀθηναίοισ καὶ λόγοσ τισ ὑπῆν ἴσωσ ταῦτα ποιοῦσι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Ἀθηναίουσ εἰρήνης 3:6)
ἀλλ’ ὑμῖν τοῦτο οὐκ ἔνεστι λογίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 18:12)
καὶ γὰρ οὐδ’ ἐκεῖνο ἔχει λόγον, αὐτοὺσ μὲν ἡμᾶσ ὀμωμοκέναι καὶ πίστεσιν ἰσχυραῖσ διωρίσθαι ἦ μὴν ταὐτὰ φρονήσειν καὶ μὴ μνησικακήσειν ἀλλήλοισ, Λακεδαιμονίουσ δ’ ὥστ’ ἀνελεῖν ἀνακινεῖν τὴν τούτων μνήμην, ἃ συγκρύψειν συνεθέμεθα, καὶ μὴ λογίζεσθαι μηδὲ σκοπεῖν ὅτι ὁ ταῦτ’ ἐξετάζων ἀκριβῶσ τὸ πιστὸν τῶν συνθηκῶν ἀναιρεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 3:10)
τότε μὲν τοίνυν ἀρχαϊκῶσ ἀμφότεροι καὶ φαύλωσ ὑπήχθημεν, νῦν δὲ φανῶμεν μὴ χείρουσ ἐκείνου λογίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμμαχικὸσ α# 6:7)
καὶ τοσούτων χρημάτων καὶ σωμάτων καὶ τόπων ἀπολωλότων καὶ πάντων πάντα σεσυλημένων οὐδέν ἐστι τῶν πάντων φοβερώτερον οὐδ’ ἐφ’ ᾧ μεῖζον ἄν τισ στενάξειεν ἢ ὅτι τὰσ γνώμασ ἡμῶν καὶ τὸ λογίζεσθαι σεσύληκε, καὶ τοσαύτῃ φαρμάκων περιουσίᾳ καὶ γοητείᾳ κέχρηται ὥστε πάντασ ἅπαντ’ αὐτῷ καθ’ αὑτῶν συμπράττειν ἀναπέπεικεν, ὥσπερ ἐὰν ἀπόλωνται κερδανοῦντασ, καὶ γέγονε τῶν Ἑλλήνων ἔρισ ὅστισ πρότεροσ ἐκείνου γένηται, καὶ περίεστι τοσοῦτον ἡμῖν, ὅσον τοῖσ ἐκ πληγῆσ ἤ τινοσ ἄλλου κακοῦ σφαλλομένοισ βαδίζουσιν οἷσ τὸ μὲν κατενεχθήσεσθαι πρόδηλον, τὸ δὲ μέλλειν ἔτι, τοῦτ’ ἐστὶν ἡ δύναμισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμμαχικὸσ α# 11:2)
εἰ δ’ Ἀθηναίων δῆμοσ ἐν πολλοῖσ καὶ μεγάλοισ οἷσ καὶ ὑπὲρ αὑτοῦ καὶ ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων διεχείρισεν ἔσθ’ ἃ μὲν ὀρθῶσ καὶ προσηκόντωσ ἐβουλεύσατο, ἔστι δὲ ἃ καὶ ἐξήμαρτεν εἰσ τοὺσ προεστηκότασ, ταῦτ’ ἀξιοῦσιν αὐτοῖσ τοῖσ προστάταισ λογίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 82:10)
μόνοσ τοίνυν καὶ τὰ μέλλοντα ἔσεσθαι προειδὼσ καὶ τοῖσ παροῦσι χρήσασθαι δυνηθεὶσ πῶσ οὐκ ἂν σοφίασ δικαίωσ δόξαν φέροιτο τῆσ γέ που χρησιμωτάτησ, εἴ τισ ἀνθρωπίνωσ ἐθέλοι λογίζεσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 11:2)
εἰσ ἀνάγκην μὲν γὰρ καταστάντασ οὐκ εἰκὸσ ἀκριβῶσ λογίζεσθαι, ἑώσ δέ τίσ ἐστι κύριοσ γνώμησ, ἄνοια πολλὴ καὶ δυστυχία τῆσ ἀσφαλείασ ἀφέμενον ὃ τοῖσ πολεμίοισ συνοίσει, τοῦτ’ ἐξεπίτηδεσ αἱρεῖσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 25:6)
κἀκεῖνο μὲν ἂν τῇ τύχῃ τισ εἶχε λογίζεσθαι, τοῦτο δὲ τῷ κρείττονα ἢ κατὰ τοὺσ ἄλλουσ ὄντα γιγνώσκεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 44:4)
εἰ τοῦτον τὸν τρόπον κἀκείνουσ ἐθέλοντασ καθαίρειν τὴν πόλιν ἐξέφυγε καὶ ἐνέμεινε σπέρμα ἀναγκαῖον ἀδικίασ καὶ ἀγνωμοσύνησ, καὶ οὐ πάνθ’ ὑπήκουσεν αὐτοῖσ, ἀλλ’ ἔσθ’ ἃ καὶ καθ’ αὑτὸν ὁ δῆμοσ ἐβουλεύσατο, τίνα ταῦτ’ ἔχει τοῖσ ἀνδράσι φαυλότητα, ἢ τί δεῖ τὰ ἑτέρων ἐκείνοισ λογίζεσθαι, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ στάσεωσ οὔσησ ἐν τῇ πόλει καὶ τούτων τῆσ ἑτέρασ ἡγουμένων τῆσ τῶν ἐπιεικῶν, εἶτα τὰ τῶν ἑτέρων ἁμαρτήματα καὶ τῶν εἰσ τούτουσ πλημμελούντων αὐτοῖσ τούτοισ τισ προσετίθει;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 112:7)

SEARCH

MENU NAVIGATION