헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ἔγωγ’ ἡδέωσ ἂν ἐροίμην τοὺσ τὰσ βαθείασ ὑπήνασ ἕλκοντασ, ἔφη τισ τῶν κωμικῶν, καὶ μέχρι τούτου τὸν Πλάτωνα σεμνύνοντασ, εἰ κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ χρόνουσ ἦν ἡμῖν Πλάτων, καὶ αὐτῷ τὰ πράγματα ἐπετέτραπτο, εἶθ’ ἧκεν ὁ χρησμὸσ, τίνασ ἂν λόγουσ λέγειν ᾤετο δεῖν, ἢ τί πράττειν ἠξίου τοὺσ Ἀθηναίουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 97:3)
φέρε γὰρ πρὸσ θεῶν, εἰ καθάπερ τὸν Πρωτεσίλαόν φασι παραιτησάμενον τοὺσ κάτω γεγενῆσθαι μετὰ τῶν ζώντων, ἢ καὶ ὥσπερ τῶν κωμικῶν τισ ἐποίησε τέτταρασ τῶν προστατῶν ἀνεστῶτασ, ἐν οἷσ δύο τούτων ἔνεισιν, οὕτωσ οἱ τέτταρεσ ἡμῖν οὗτοι, περὶ ὧν ἡ νυνὶ διαδικασία, ἀνάστασιν εὑρ́οντο, ὥστε συγγενέσθαι Πλάτωνι μίαν μόνην ἡμέραν ἐπὶ τοῖσ λόγοισ τούτοισ, ἔπειτα ἔλεγον τὸν Περικλέα προστησάμενοι, εἰ δὲ βούλει τὸν Θεμιστοκλέα, οἵπερ ἡμῖν ἐπὶ κέρωσ τῶν ῥητόρων ‐ καὶ ὅπωσ μηδεὶσ ἐμοὶ τὸ τραχὺ τῆσ ἀποκρίσεωσ λογιεῖται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 113:4)
Πρωταγορίδησ δ’ ἐν β’ τῶν κωμικῶν ἱστοριῶν τὸν Ἀντιόχου τοῦ βασιλέωσ κατὰ τὸν ποταμὸν διηγούμενοσ πλοῦν λέγει τι καὶ περὶ ἐπιτεχνήσεωσ ψυχρῶν ὑδάτων ἐν τούτοισ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 98 1:8)
"συμπόσιά τε ἀντία ἀλλήλων ἐν αὐτοῖσ τραγικῶν τε καὶ κωμικῶν καὶ σατυρικῶν ζῴων ἀληθινὸν ἐχόντων ἱματισμόν, οἷσ παρέκειτο καὶ ποτήρια χρυσᾶ, κατὰ μέσον δὲ τῶν ἄντρων νύμφαι ἐλείφθησαν, ἐν αἷσ ἔκειντο Δελφικοὶ χρυσοῖ τρίποδεσ ὑποστήματ’ ἔχοντεσ, κατὰ δὲ τὸν ὑψηλότατον τόπον τῆσ ὀροφῆσ ἀετοὶ κατὰ πρόσωπον ἦσαν ἀλλήλων χρυσοῖ, πεντεκαιδεκαπήχεισ τὸ μέγεθοσ, ἔκειντο δὲ κλῖναι χρυσαῖ σφιγγόποδεσ ἐν ταῖσ δυσὶ πλευραῖσ ἑκατόν ἡ γὰρ κατὰ πρόσωπον ἁψὶσ ἀφεῖτ’ ἀναπεπταμένη.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 19 3:85)
ἀλλὰ μὴν οὐδ’ ὧν ὁ Πλάτων εἴρηκε περὶ Σωκράτουσ τῶν κωμικῶν τισ εἴρηκεν, οὔθ’ ὅτι μαίασ βλοσυρᾶσ υἱὸσ ἦν οὔθ’ ὅτι Ξανθίππη χαλεπὴ ἦν γυνή, ἥτισ καὶ νιπτῆρασ αὐτοῦ κατέχει τῆσ κεφαλῆσ, οὔθ’ ὡσ Ἀλκιβιάδῃ συνεκοιμήθη ὑπὸ τὴν αὐτὴν γενόμενοσ χλαῖναν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 611)
πεφύκασι δ’ οἱ πλεῖστοι τῶν φιλοσόφων τῶν κωμικῶν κακήγοροι μᾶλλον εἶναι, εἴ γε καὶ Αἰσχίνησ ὁ Σωκρατικὸσ ἐν μὲν τῷ Τηλαύγει Κριτόβουλον τὸν Κρίτωνοσ ἐπ’ ἀμαθίᾳ καὶ ῥυπαρότητι βίου κωμῳδεῖ, τὸν δὲ Τηλαύγην αὐτὸν ἱματίου μὲν φορήσεωσ καθ’ ἡμέραν ἡμιωβέλιον κναφεῖ τελοῦντα μισθόν, κωδίῳ δὲ ἐζωσμένον καὶ τὰ ὑποδήματα σπαρτίοισ ἐνημμένον σαπροῖσ, εὐτελέστατον ὄντα ῥήτορα οὐ μετρίωσ διαγελᾷ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 621)
καὶ μὴν αἰσχρόν ἐστιν, ἄνδρεσ Ἀλεξανδρεῖσ,τοὺσ πυνθανομένουσ περὶ τῆσ πόλεωσ τὰ μὲν ἄλλ’ ἀκούειν θαυμαστὰ οἱᾶ, περὶ δὲ ὑμῶν αὐτῶν μηδὲν σεμνὸν λέγεσθαι μηδ’ ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον δὲ ὡσ φαύλουσ τοὺσ ἀνθρώπουσ διαβεβλῆσθαι, μίμουσ καὶ γελωτοποιοὺσ μᾶλλον, οὐκ ἄνδρασ ἐρρωμένουσ, ὡσ τῶν κωμικῶν ἔφη τισ ἐπὶ τοῖσ τοιούτοισ·
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 114:2)
τῶν μὲν δὴ ποιητῶν συμβουλεύσαιμ̓ ἄν σοι Μενάνδρῳ τε τῶν κωμικῶν μὴ παρέργωσ ἐντυγχάνειν καὶ Εὐριπίδῃ τῶν τραγικῶν, καὶ τούτοισ μὴ οὕτωσ, αὐτὸν ἀναγιγνώσκοντα, ἀλλὰ δἰ ἑτέρων ἐπισταμένων μάλιστα μὲν καὶ ἡδέωσ, εἰ δ̓ οὖν, ἀλύπωσ ὑποκρίνασθαι·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΑΣΚΗΣΕΩΣ. 11:1)
περὶ τούτου φησί τισ τῶν κωμικῶν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. i'. EUKLEIDHS 3:3)
τοιοῦτοσ δ’ ὢν ὅμωσ ἐσκώφθη καὶ αὐτὸσ ὑπὸ τῶν κωμικῶν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 25:2)
μέμνημαι γοῦν, ἔφη, καὶ κωμικῶν τινων ἰαμβείων παρ’ ὑμῶν μαθών, τοῖσ γὰρ λάλοισ ἐξ ἄκρου ἡ γλῶττα πᾶσὶν ἐστι τετρυπημένη.
(루키아노스, Hercules, Προλαλία. Ἡρακλῆς 5:3)
σὺ δὲ ἢν πεισθῇσ τοῖσ εἰρημένοισ, καὶ δὴ παρεῖναι νόμιζε οἷπερ ἐξ ἀρχῆσ ἐπόθεισ ἐλθεῖν, καὶ οὐδέν σε κωλύσει ἑπόμενον τοῖσ νόμοισ ἔν τε τοῖσ δικαστηρίοισ κρατεῖν καὶ ἐν τοῖσ πλήθεσιν εὐδοκιμεῖν καὶ ἐπέραστον εἶναι καὶ γαμεῖν οὐ γραῦν τινα τῶν κωμικῶν, καθάπερ ὁ νομοθέτησ καὶ διδάσκαλοσ, ἀλλὰ καλλίστην γυναῖκα τὴν Ῥητορικήν, ὡσ τὸ τοῦ Πλάτωνοσ ἐκεῖνο πτηνὸν ἁρ́μα ἐλαύνοντα φέρεσθαι σοὶ μᾶλλον πρέπειν περὶ σεαυτοῦ εἰπεῖν ἢ ἐκείνῳ περὶ τοῦ Διόσ·
(루키아노스, Rhetorum praeceptor, (no name) 15:2)
ἐκ τούτου φασὶ καὶ λακκοπλούτουσ ὑπὸ τῶν κωμικῶν τοὺσ ἀπὸ τῆσ οἰκίασ λέγεσθαι, σκωπτόντων εἰσ τὸν τόπον, ἐν ᾧ τὸ χρυσίον ὁ Καλλίασ εὑρ͂εν.
(플루타르코스, Ἀριστείδης, chapter 5 6:4)
οἱᾶ περὶ τούτου φησὶ τῶν κωμικῶν τισ πρὸσ τὸν ἐπὶ τῷ ἀώρῳ λυπούμενον θανάτῳ εἶτ’ εἰ μὲν ᾕδεισ ὅττι τοῦτον τὸν βίον, ὃν οὐκ ἐβίωσε, ζῶν διευτύχησεν ἄν, ὁ θάνατοσ οὐκ εὔκαιροσ·
(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 16 1:2)
διὸ καὶ τῶν κωμικῶν τισ οὐ φαύλωσ τὴν Λάμιαν Ἑλέπολιν ἀληθῶσ προσεῖπε.
(플루타르코스, Demetrius, chapter 27 2:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION