헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

αὐαλέοι δὲ τὸ στόμα, ἄνικμοι δὲ τὴν ἐπιπολὴν, ἀνίδρωτεσ, κοιλίη ἄλλοτε πυριφλεγὴσ ὡσ ἀπ’ ἄνθρακοσ, ἄλλοτε δὲ ὡσ ἀπὸ κρυστάλλου ψυχροστ αγήσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.171)
καλὰ μὲν γὰρ ταῦτα καὶ ἡδέα καὶ αὐτῷ χρωμένῳ καὶ ἑτέρουσ ὁρῶντι τοῦτο μὲν θέρουσ ὡρ́ᾳ περὶ τὰ χείλη τοῦ φρέατοσ περιεστηκότασ ἑξῆσ ὥσπερ ἐσμὸν μελιττῶν ἢ μυίασ περὶ γάλα, ἐξ ἑώ ζητοῦντασ τὸ πνῖγοσ προκαταλαβεῖν ἀντ’ ἄλλου πόματοσ τῶν κωλυόντων τὸ δίψοσ καὶ ἰσχόντων, τοῦτο δὲ ὅταν τισ κρυστάλλου πεπηγότοσ τὴν χεῖρα προτείνασ ἀπονιψάμενοσ θερμότεροσ αὐτὸσ αὑτοῦ καὶ ἡδίων γένηται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 3:9)
Ἕβροσ μὲν ἄρτι κεκομμένοσ, ὥστ’ εἶναι πλοίοισ διαβατὸσ, εἰ δὲ μὴ, πᾶσ ἠπείρωτο ὑπὸ κρυστάλλου·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 14:10)
ἦν δ’ ἔργον τυχεῖν ὕδατοσ, ἀλλὰ πάντα ἐπεπήγει, καὶ ὁ κρουνὸσ εὐθὺσ ἀπεψύχετο ἐν αὐτῷ, καὶ οἱο͂ν κρυστάλλου τισ αὐλὸσ ἦν, καὶ ὅ τι δὲ ἐγχέαισ θερμὸν, παραχρῆμα ἐπήγνυτο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 18:11)
ὅμοιον γάρ ἐστι τοῦτό γε ὥσπερ ἂν εἴ τισ τοὺσ ἐν τῇ Αἴτνῃ κρατῆρασ ἀπορροὴν εἶναι κρυστάλλου βιάζοιτο, ἢ εἴ τισ τὴν μὲν χιόνα θερμαίνειν, τὸ δὲ πῦρ ψύχειν ἐπιχειροίη λέγειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 5:1)
καὶ τὰ ἐκ κρυστάλλου δὲ διὰ τὸ κουφότερα εἶναι·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 16 3:3)
ὅπου μὲν γὰρ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τοῦ ψύχουσ πήγνυνται μὲν οἱ μέγιστοι ποταμοί, στέγοντοσ τοῦ κρυστάλλου διαβάσεισ στρατοπέδων καὶ ἁμαξῶν καταγόμων ἐφόδουσ, πήγνυται δὲ ὁ οἶνοσ καὶ τὰ λοιπὰ τῶν χυμῶν ὥστε μαχαίραισ ἀποτέμνεσθαι, καὶ τὰ τούτων θαυμασιώτερα, τὰ μὲν ἀκρωτήρια τῶν ἀνθρώπων τῆσ ἐσθῆτοσ παρατριβούσησ περιρρεῖ, τὰ δὲ ὄμματα ἀμαυροῦται, τὸ δὲ πῦρ ἀλεωρὰν οὐ ποιεῖ, καὶ χαλκοῖ μὲν ἀνδριάντεσ ῥήγνυνται, κατὰ δέ τινασ καιροὺσ διὰ τὴν πυκνότητα τῶν νεφῶν οὔτε ἀστραπὴν οὔτε βροντὴν γίνεσθαι περὶ τοὺσ τόπουσ φασί·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 34 2:1)
οὐ μόνον γὰρ οἱ τυχόντεσ ὁδῖται κατ’ ὀλίγουσ κατὰ τοῦ κρυστάλλου πορευόμενοι διαβαίνουσιν, ἀλλὰ καὶ στρατοπέδων μυριάδεσ μετὰ σκευοφόρων καὶ ἁμαξῶν γεμουσῶν ἀσφαλῶσ περαιοῦνται.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 25 2:3)
πάντεσ δὲ σχεδὸν ὑπὸ τοῦ πάγου πηγνύμενοι γεφυροῦσι τὰ ῥεῖθρα, καὶ τοῦ κρυστάλλου διὰ τὴν φυσικὴν λειότητα ποιοῦντοσ τοὺσ διαβαίνοντασ ὀλισθάνειν, ἀχύρων ἐπιβαλλομένων ἐπ’ αὐτοὺσ ἀσφαλῆ τὴν διάβασιν ἔχουσιν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 25 5:2)
ἡ δὲ θάλασσα πήγνυται καὶ ὁ Βόσποροσ πᾶσ ὁ Κιμμέριοσ, καὶ ἐπὶ τοῦ κρυστάλλου οἱ ἐντὸσ τάφρου Σκύθαι κατοικημένοι στρατεύονται καὶ τὰσ ἁμάξασ ἐπελαύνουσι πέρην ἐσ τοὺσ Σίνδουσ.
(헤로도토스, The Histories, book 4, chapter 28 1:2)
ταύτῃ οὖν νομίζω πονηρότατα ταῦτα τὰ ὕδατα εἶναι τὰ ἀπὸ χιόνοσ καὶ κρυστάλλου καὶ τὰ τού τοισιν ἑπόμενα πρὸσ ἅπαντα χρήματα.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, viii.24)
ὅ τε ἥλιοσ τελευτῶν ἐγγύτατα γίνεται, ὁκόταν ἐπὶ τὰσ θερινὰσ ἔλθῃ περιόδουσ, καὶ τότε ὀλίγον χρόνον θερμαίνει καὶ οὐ σφόδρα‧ τὰ δὲ πνεύματα τὰ ἀπὸ τῶν θερμῶν πνέοντα οὐκ ἀφικνεῖται, ἢν μὴ ὀλιγάκισ καὶ ἀσθενέα, ἀλλ’ ἀπὸ τῶν ἄρκτων αἰεὶ πνέουσι πνεύματα ψυχρὰ ἀπό τε χιόνοσ καὶ κρυστάλλου καὶ ὑδάτων πολλῶν.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, xix.3)
καὶ ἡμέρασ μέν τινασ ἐπλέομεν εὐκράτῳ ἀέρι χρώμενοι, ἔπειτα βορέου σφοδροῦ πνεύσαντοσ μέγα κρύοσ ἐγένετο, καὶ ὑπ’ αὐτοῦ πᾶν ἐπάγη τὸ πέλαγοσ, οὐκ ἐπιπολῆσ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐσ βάθοσ ὅσον ἐσ ἓξ ὀργυιάσ, ὥστε καὶ ἀποβάντασ διαθεῖν ἐπὶ τοῦ κρυστάλλου.
(루키아노스, Verae Historiae, book 2 2:4)
ἄλλα, καί ποτε ὄντοσ πάγου οἱού δεινοτάτου, καὶ πάντων ἢ οὐκ ἐξιόντων ἔνδοθεν, ἢ εἴ τισ ἐξίοι, ἠμφιεσμένων τε θαυμαστὰ δὴ ὅσα καὶ ὑποδεδεμένων καὶ ἐνειλιγμένων τοὺσ πόδασ εἰσ πίλουσ καὶ ἀρνακίδασ, οὗτοσ δ’ ἐν τούτοισ ἐξῄει ἔχων ἱμάτιον μὲν τοιοῦτον οἱο͂́νπερ καὶ πρότερον εἰώθει φορεῖν, ἀνυπόδητοσ δὲ διὰ τοῦ κρυστάλλου ῥᾷον ἐπορεύετο ἢ οἱ ἄλλοι ὑποδεδεμένοι, οἱ δὲ στρατιῶται ὑπέβλεπον αὐτὸν ὡσ καταφρονοῦντα σφῶν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 514:1)
ἐκ τούτου Λούκουλλοσ μὲν ἐπηρμένοσ καὶ τεθαρρηκὼσ ἄνω προάγειν διενοεῖτο καὶ καταστρέφεσθαι τὴν βάρβαρον ὡρ́ᾳ δ’ ἰσημερίασ φθινοπωρινῆσ οὐκ ἂν ἐλπίσαντι χειμῶνεσ ἐπέπεσον βαρεῖσ, τὰ μὲν πλεῖστα κατανίφοντεσ, ἐν δὲ ταῖσ αἰθρίαισ πάχνην ἐπιφέροντεσ καὶ πάγον, ὑφ’ οὗ χαλεποὶ μὲν ἦσαν οἱ ποταμοὶ τοῖσ ἵπποισ πίνεσθαι διὰ ψυχρότητοσ ὑπερβολήν, χαλεπαὶ δ’ αὐτῶν αἱ διαβάσεισ ἐκρηγνυμένου τοῦ κρυστάλλου καὶ διακόπτοντοσ τὰ νεῦρα τῶν ἵππων τῇ τραχύτητι.
(플루타르코스, Lucullus, chapter 32 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION