헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ τὰ μὲν πρῶτα ἀπεκρούοντο βαλλόμενοι ἐκ τῶν βαρβάρων, καὶ ἄλλοι τε πολλοὶ τραυματίαι ἐγένοντο καὶ αὐτὸσ Ἀλέξανδροσ ἐσ τὴν κνήμην τοξεύεται διαμπὰξ καὶ τῆσ περόνησ τι ἀποθραύεται αὐτῷ ἐκ τοῦ τοξεύματοσ.
(아리아노스, Anabasis, book 3, chapter 30 11:2)
ἔστι δὲ κιθὼν λίνεοσ αὐτοῖσιν ἔστε ἐπὶ μέσην τὴν κνήμην, νῆμα δὲ τὸ μὲν τοῖσιν ὤμοισι περιβεβλημένον, τὸ δὲ περὶ τῇσι κεφαλῇσιν εἰλιγμένον.
(아리아노스, Indica, chapter 16 2:1)
κατὰ τὸν Κρατῖνον, ἀλλὰ βολίτινον ἔχων θάτερον σκέλοσ, ἐκείνου τοῦ ὁμωνύμου σοι ποιητοῦ τὴν κνήμην φορῶν ὃσ ἐν τοῖσ καπηλείοισ καὶ τοῖσ πανδοκείοισ αἰεὶ διαιτᾷ, καίτοι Ἰσοκράτουσ τοῦ ῥήτοροσ ἐν τῷ Ἀρεοπαγιτικῷ εἰρηκότοσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 211)
ἄλλοτε δέ, ὦ ἑταῖροι φίλτατοι ‐ πρὸσ γὰρ ὑμᾶσ εἰρήσεται τἀληθῆ προσέπταισε λίθῳ καὶ τὴν κνήμην ἔλυσε·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 52 2:3)
Πολυνείκησ δ’ ἀπήντησεν δορί, πληγὴν σιδήρῳ παραδοθεῖσαν εἰσιδών, κνήμην τε διεπέρασεν Ἀργεῖον δόρυ·
(에우리피데스, Phoenissae, episode, lyric 3:2)
τὸ δὲ στῆθοσ καὶ τὴν κνήμην τὴν δεξιὰν τοῖσ ἱερεῦσι παρασχόντεσ ἐπὶ δύο ἡμέρασ εὐωχοῦνται τοῖσ καταλειπομένοισ τῶν κρεῶν, ἃ δ’ ἂν περισσεύσῃ κατακαίουσι.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 288:1)
Παφλαγόνεσ δὲ ἐστρατεύοντο ἐπὶ μὲν τῇσι κεφαλῇσι κράνεα πεπλεγμένα ἔχοντεσ, ἀσπίδασ δὲ μικρὰσ αἰχμάσ τε οὐ μεγάλασ, πρὸσ δὲ ἀκόντια καὶ ἐγχειρίδια, περὶ δὲ τοὺσ πόδασ πέδιλα ἐπιχώρια ἐσ μέσην κνήμην ἀνατείνοντα.
(헤로도토스, The Histories, book 7, chapter 72 2:1)
οἷσι δ’ ὅλοσ ὁ μηρὸσ ἢ τὰ περὶ κνήμην ἀπεψιλοῦτο καὶ ποὺσ ὅλοσ.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, EPIDHMIWN A, Ἑκκαίδεκα ἀρ́ρωστοι175)
Οἷσι δ’ ἂν κατὰ τὸ ἰσχίον ἡ ἐξάρθρησισ γένηται, τούτοισι τοῦ μηροῦ τὸ ὀστέον οὐκ ἐθέλει ξυναύξεσθαι ὁμοίωσ, τοῦτο γὰρ ἐγγυτάτω τοῦ τρώματόσ ἐστιν, ἀλλὰ βραχύτερον τοῦ ὑγιέοσ γίνεται‧ τὰ μέντοι τῆσ κνήμησ ὀστέα οὐχ ὁμοίωσ τούτοισιν ἀναυξέα γίνεται, οὐδὲ τὰ τοῦ ποδὸσ, διὰ τοῦτο δὲ, ὅτι τὸ τοῦ μηροῦ ἄρθρον τὸ παρὰ τὴν κνήμην ἐν τῇ ἑωυτοῦ φύσει μένει, καὶ τὸ τῆσ κνήμησ τὸ παρὰ τὸν πόδα‧ σάρκεσ μέντοι μινύθουσι παντὸσ τοῦ σκέλεοσ τούτοισιν‧ εἰ μέντοι χρέεσθαι τῷ σκέλεϊ ἠδύναντο, ἔτι ἂν μᾶλλον τὰ ὀστέα ξυνηυξάνετο, ὡσ καὶ πρόσθεν εἴρηται, πλὴν τοῦ μηροῦ, κἂν ἧσσον ἄσαρκα εἰή, ἀσαρκότερα δὲ πολλῷ ἢ εἰ ὑγιέα ἦν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 53.7)
Ἄριστον μὲν οὖν ὡσ τάχιστα ἰητρεύειν τὰ τοιαῦτα, πρὶν πάνυ μεγάλην τὴν ἔνδειαν τῶν ὀστέων τῶν ἐν τῷ ποδὶ γενέσθαι, πρίν τε πάνυ μεγάλην τὴν ἔνδειαν τῶν σαρκῶν τῶν κατὰ τὴν κνήμην εἶναι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 62.3)
Σαφέωσ γὰρ εἰδέναι χρὴ, ὅτι ἀποθανεῖται, ᾧ ἂν ἐμβληθέντα ἐμμείνῃ, καὶ ἡ ζωὴ δὲ ὀλιγήμεροσ τουτέοισι γενήσεται‧ ὀλίγοι γὰρ ἂν αὐτέων τὰσ ἑπτὰ ἡμέρασ ὑπερβάλλοιεν‧ σπασμὸσ γὰρ ὁ κτείνων ἐστίν‧ ἀτὰρ καὶ γαγγραινοῦσθαι ἱκνέεται τὴν κνήμην καὶ τὸν πόδα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 63.2)
Χρὴ δὲ ἡρμόσθαι μὲν τὴν κνήμην καὶ τὸν πόδα οὕτωσ, ὡσ αὐτὸσ ἐθέλει, μοῦνον δὲ, μὴ ἀπῃωρημένα, μηδὲ κινεύμενα ἔστω‧ ἰητρεύειν δὲ πισσηρῇ καὶ σπλήνεσιν οἰνηροῖσιν, ὀλίγοισι, μὴ ἄγαν ψυχροῖσι, ψῦχοσ γὰρ ἐν τοῖσι τοιούτοισι σπασμὸν ἐπικαλέεται‧ ἐπιτήδεια δὲ καὶ φύλλα σεύτλων, ἢ βηχίου, ἢ ἄλλου τινὸσ τῶν τοιουτέων, ἐν οἴνῳ μέλανι αὐστηρῷ ἡμίεφθα ἐπιτιθέντα ἰητρεύειν ἐπί τε τὸ ἕλκοσ, ἐπί τε τὰ περιέχοντα, κηρωτῇ δὲ χλιερῇ ἐπιχρίειν αὐτὸ τὸ ἕλκοσ‧ ἢν δὲ ἡ ὡρ́η χειμερινὴ ἐῄ, καὶ ἔρια Ῥυπαρὰ οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ καταῤῬαίνοντα χλιεροῖσιν ἄνωθεν ἐπιτέγγειν‧ καταδεῖν δὲ μηδὲν μηδενὶ, μηδε περιπλάσσειν‧ εὖ γὰρ εἰδέναι χρὴ, ὅτι πίεξισ καὶ ἀχθοφορίη πᾶν κακὸν τοῖσι τοιούτοισίν ἐστιν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 63.5)
Κνήμησ δὲ ὀστέα ἐκ τοιούτου μελασμοῦ, μάλα κατὰ μέσην τὴν κνήμην ἐόντα, ἑξηκοσταῖά μοι ἀπέπεσεν, ὅσα ἐψιλώθη αὐτέων.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 69.5)
Τὰ δὲ τοιαῦτα ὁπόσα ἐξέσχε, καὶ, εἴ τε ἐμβληθῇ, εἴ τε μὴ, ἐπίδεσισ μὲν οὐκ ἐπιτήδειον, διάτασισ δὲ, σφαῖραι ποιηθεῖσαι, οἱαῖ πέδαισ, ἡ μὲν παρὰ σφυρὸν, ἡ δὲ παρὰ γόνυ, ἐσ κνήμην πλατεῖαι, προσηνέεσ, ἰσχυραὶ, κρίκουσ ἔχουσαι‧ Ῥάβδοι τε σύμμετροι κρανίησ καὶ μῆκοσ καὶ πάχοσ, ὥστε διατείνειν‧ ἱμάντια δὲ ἐξ ἄκρων ἀμφοτέρωθεν ἔχοντα εἰσ τοὺσ κρίκουσ ἐνδεδέσθαι, ὡσ τὰ ἄκρα ἐσ τὰσ σφαίρασ ἐνστηριζόμενα διαναγκάζῃ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., MOXLIKOS., 41.2)
Ἐπὴν μέντοι ἰσχυρὸν δόξῃ εἶναι τὸ ἔρεισμα, τά τε εἰρημένα ποιέειν χρὴ, καὶ τὴν ἐπίδεσιν τὴν πλείστην ποιέεσθαι ἀμφὶ τὴν πτέρνην περιβάλλοντα, ἄλλοτε πρὸσ τὰ ἄκρα τοῦ ποδὸσ ἀντιπεριβάλλοντα, ἄλλοτε πρὸσ τὰ μέσα, ἄλλοτε πρὸσ τὰ περὶ τὴν κνήμην‧ προσεπιδεῖν δὲ καὶ τὰ πλησίον πάντα ἔνθεν καὶ ἔνθεν, ὥσπερ καὶ πρόσθεν εἴρηται‧ καὶ ἰσχυρὴν μὲν μὴ ποιέεσθαι τὴν πίεξιν, ἐν πολλοῖσι δὲ τοῖσιν ὀθονίοισιν‧ ἄμεινον δὲ καὶ ἐλλέβορον πιπίσκειν αὐθημερὸν, ἢ τῇ ὑστεραίῃ‧ ἀπολῦσαι δὲ τριταῖον, καὶ αὖθισ μετεπιδῆσαι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 11.8)

SEARCH

MENU NAVIGATION