헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

σὲ τὸν σοφιστήν, τὸν πικρῶσ ὑπέρπικρον, τὸν ἐξαμαρτόντ’ εἰσ θεοὺσ ἐφημέροισ πορόντα τιμάσ, τὸν πυρὸσ κλέπτην λέγω·
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode 1:1)
τὰ χρήματά φησιν Ἀντώνιον τὰ κοινὰ μετὰ τὴν Καίσαροσ τελευτὴν σφετερίσασθαι, τοῦ μὲν νόμου τὸν κλέπτην οὐ πολέμιον ἀποφαίνοντοσ, ἀλλὰ ὡρισμένῃ δίκῃ ζημιοῦντοσ, Βρούτου δὲ τοῦ Καίσαρα κτείναντοσ ἐν τῷ δήμῳ καὶ τόδε κατηγορήσαντοσ, ὅτι ὁ Καῖσαρ τὰ χρήματα διεφόρησε καὶ κενὰ καταλέλοιπε τὰ ταμιεῖα, Ἀντωνίου δὲ μετ’ οὐ πολὺ ζητεῖν αὐτὰ ψηφισαμένου καὶ ὑμῶν ἀποδεξαμένων τε τὴν γνώμην καὶ κεκυρωκότων καὶ γέρασ τοῖσ μηνύουσι δεκάτην ὑπεσχημένων, ἣν διπλασιάσομεν ἡμεῖσ, εἴ τισ Ἀντώνιον περὶ αὐτῶν ἔχοι τι διελέγχειν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 8 6:6)
κατ’ ἀρετὴν καὶ τὸ εὖ μὴ ἔχον ὑπερβολὴν πρὸσ τὸ γένοσ, οἱο͂ν τέλειοσ ἰατρὸσ καὶ τέλειοσ αὐλητὴσ ὅταν κατὰ τὸ εἶδοσ τῆσ οἰκείασ ἀρετῆσ μηθὲν ἐλλείπωσιν οὕτω δὲ μεταφέροντεσ καὶ ἐπὶ τῶν κακῶν λέγομεν συκοφάντην τέλειον καὶ κλέπτην τέλειον, ἐπειδὴ καὶ ἀγαθοὺσ λέγομεν αὐτούσ, οἱο͂ν κλέπτην ἀγαθὸν καὶ συκοφάντην ἀγαθόν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 189:1)
διὸ καὶ αἱ τιμαὶ μεγάλαι, ἂν ἀποκτείνῃ τισ οὐ κλέπτην ἀλλὰ τύραννον·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 148:4)
τὸν γὰρ κλέπτην μισεῖ καὶ τὸν συκοφάντην ἅπασ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 4 31:4)
κἄπειτα κλέπτην.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Episode 3:7)
ἐν Μεγάροισ οὐκ οἰέσθ’ εἶναί τινα καὶ κλέπτην καὶ μὲν οἰόμαι.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 381:7)
ἐν Μεγάροισ οὐκ οἰέσθ’ εἶναί τινα καὶ κλέπτην καὶ παρεκλέγοντα τὰ κοινά;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 381:11)
καὶ γὰρ ἀναιδῆ καὶ θρασὺν καὶ κλέπτην καὶ ὑπερήφανον καὶ πάντα μᾶλλον ἢ ἐν δημοκρατίᾳ πολιτεύεσθαι ἐπιτήδειον ὄντ’ αὐτὸν δείξω.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 61:2)
καίτοι πρὸσ θεῶν, εἰ κλέπτην σ’ ἀπῆγον ὡσ ἐπ’ αὐτοφώρῳ εἰληφώσ, τὴν οὐσίαν ἣν ἔχεισ, εἴ πωσ οἱο͂́ν τ’ ἦν, ἐπιθείσ σοι, εἶτά σ’ ἠξίουν, εἰ μὴ φὴσ ὑφῃρημένοσ ταῦτ’ ἔχειν, ἀνάγειν ὅθεν εἴληφασ, εἰσ τίν’ ἂν αὔτ’ ἀνήγαγεσ;
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Στεφάνου Ψευδομαρτυριῶν Α 121:1)
οὐκ ἴστε τοῦτον αὐτοὶ δωροδόκον ὄντα καὶ κλέπτην καὶ προδότην τῶν φίλων, καὶ τῆσ πόλεωσ ἀνάξιον καὶ αὐτὸν καὶ τὴν περὶ τοῦτον τύχην γεγενημένην;
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 49:2)
διόπερ, ὦ Ἀθηναῖοι, δεῖ ταῦθ’ ὑμᾶσ ὁρῶντασ καὶ λογιζομένουσ μὴ μὰ Δία τὸν πλείω χρόνον τῆσ Δημοσθένουσ δωροδοκίασ καὶ ἀτυχίασ κοινωνεῖν, μηδ’ ἐν τούτῳ τὰσ ἐλπίδασ τῆσ σωτηρίασ ἔχειν, μηδ’ οἰέσθαι ἀπορήσειν ἀνδρῶν ἀγαθῶν καὶ συμβούλων σπουδαίων, ἀλλὰ τὴν τῶν προγόνων λαβόντασ ὀργὴν τὸν ἐπ’ αὐτοφώρῳ κλέπτην εἰλημμένον καὶ προδότην, τὸν οὐκ ἀπεχόμενον τῶν εἰσ τὴν πόλιν ἀφικνουμένων χρημάτων, τὸν εἰσ τὰσ δεινοτάτασ ἀτυχίασ ἐμβεβληκότα τὴν πόλιν, τὸν τῆσ Ἑλλάδοσ ἀλιτήριον ἀποκτείναντασ ἐξόριστον ἐκ τῆσ πόλεωσ ποιῆσαι, καὶ μεταβαλέσθαι τὴν τῆσ πόλεωσ τύχην ἐᾶσαι, καὶ προσδοκῆσαι τούτων γενομένων βέλτιον πράξειν.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 92:1)
καίτοι, ὦ Ἀθηναῖοι, τίνα χρὴ τοῦτον νομίζειν ἔχειν διάνοιαν, ὃσ διὰ μὲν πονηρίαν εἰσ τὸ δεσμωτήριον ἐνέπεσεν, ἐκεῖ δ’ ὢν παρὰ τοῖσ ἐκ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων κακούργοισ ἀπηγμένοισ οὕτωσ εἶναι πονηρὸσ ἔδοξεν, ὥστε μηδ’ ἐκεῖ τῶν ἴσων ἀξιοῦσθαι τοῖσ ἄλλοισ, ἀλλὰ κλέπτην ὥσ φασι ληφθέντα τουτονὶ παρ’ ἐκείνοισ, εἰ ἦν ἕτερόσ τισ τόποσ ἀνοσιώτεροσ ἵνα ἐξῆν ἀπάγειν τοὺσ ἐκ δεσμωτηρίου κλέπτοντασ, εἰσ ἐκεῖνον ἂν τοῦτο τὸ θηρίον ἀπαχθῆναι;
(디나르코스, 연설, Κατὰ Ἀριστογείτονος 12:2)
εἰ μὴ καὶ τὸν ἡμέρασ οὐ κλέπτοντα, ἀλλὰ νυκτὸσ γενομένησ, κλέπτην οὐ φήσομεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ἀλλὰ δίκαιον εἶναι.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ. 14:3)
ἐκέλευον γὰρ οἱ νόμοι τετραπλᾶ καταβάλλειν τὸν κλέπτην, οὐκ ἔχοντα δὲ πιπράσκεσθαι μέν, ἀλλ’ οὔτι γε τοῖσ ἀλλοφύλοισ οὐδ’ ὥστε διηνεκῆ τὴν δουλείαν ὑπομένειν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 5:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION