헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

πολὺ γὰρ μᾶλλον προτρεπόντων καὶ κινούντων οἱ τοιοῦτοι λόγοι πάντεσ ἢ κωλυόντων εἰσὶν ὡσ οἱο͂́ν τε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 3:8)
οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλωσ ἢ τῶν κινούντων κακῶν καὶ ταρασσόντων ἀπολυθέντασ, φθόνου, πλεονεξίασ, φιλονικίασ, τοῦ ζητεῖν ἕκαστον αὔξειν ἑαυτὸν τὴν πατρίδα καὶ τὸ κοινῇ συμφέρον ἐάσαντα συμπνεῦσαί ποτε ἰσχυρῶσ καὶ ταὐτὰ προελέσθαι.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 24:2)
Κἀν τούτῳ τινὲσ τῶν μάλιστα κινούντων τὸν πόλεμον συνελθόντεσ ὡρ́μησαν ἐπὶ φρούριόν τι καλούμενον Μασάδαν, καὶ καταλαβόντεσ αὐτὸ λάθρα τοὺσ μὲν Ῥωμαίων φρουροὺσ ἀπέσφαξαν, ἑτέρουσ δ’ ἐγκατέστησαν ἰδίουσ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 520:1)
ἐὰν δὲ οἱ τοῦ ὅλου στασιῶται ἀληθέστερα λέγειν δοκῶσι, φευξόμεθα παρ’ αὐτοὺσ ἀπ’ αὖ τῶν τὰ ἀκίνητα κινούντων.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 237:1)
τῷ δὴ φιλοσόφῳ καὶ ταῦτα μάλιστα τιμῶντι πᾶσα, ὡσ ἐοίκεν, ἀνάγκη διὰ ταῦτα μήτε τῶν ἓν ἢ καὶ τὰ πολλὰ εἴδη λεγόντων τὸ πᾶν ἑστηκὸσ ἀποδέχεσθαι, τῶν τε αὖ πανταχῇ τὸ ὂν κινούντων μηδὲ τὸ παράπαν ἀκούειν, ἀλλὰ κατὰ τὴν τῶν παίδων εὐχήν, ὅσα ἀκίνητα καὶ κεκινημένα, τὸ ὄν τε καὶ τὸ πᾶν συναμφότερα λέγειν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 200:7)
ταχὺ δὴ ταύτῃ γε τῇ συνομολογίᾳ πάντα ἀνάστατα γέγονεν, ὡσ ἐοίκεν, ἅμα τε τῶν τὸ πᾶν κινούντων καὶ τῶν ὡσ ἓν ἱστάντων καὶ ὅσοι κατ’ εἴδη τὰ ὄντα κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτωσ ἔχοντα εἶναί φασιν ἀεί·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 216:5)
τῶν γὰρ ὄντων ᾧ νοῦν μόνῳ κτᾶσθαι προσήκει, λεκτέον ψυχήν ‐ τοῦτο δὲ ἀόρατον, πῦρ δὲ καὶ ὕδωρ καὶ γῆ καὶ ἀὴρ σώματα πάντα ὁρατὰ γέγονεν ‐ τὸν δὲ νοῦ καὶ ἐπιστήμησ ἐραστὴν ἀνάγκη τὰσ τῆσ ἔμφρονοσ φύσεωσ αἰτίασ πρώτασ μεταδιώκειν, ὅσαι δὲ ὑπ’ ἄλλων μὲν κινουμένων, ἕτερα δὲ κατὰ ἀνάγκησ κινούντων γίγνονται, δευτέρασ.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 184:3)
τῶν κινούντων ἀεὶ κεκτημένων μὲν αὐτῶν γῆν ἄφθονον ὑπάρχειν, κεκτημένων δὲ καὶ ὀφειλέτασ αὑτοῖσ πολλοὺσ ἐθελόντων τε τούτων πῃ τοῖσ ἀπορουμένοισ δι’ ἐπιείκειαν κοινωνεῖν, τὰ μὲν ἀφιέντασ, τὰ δὲ νεμομένουσ, ἁμῇ γέ πῃ τῆσ μετριότητοσ ἐχομένουσ καὶ πενίαν ἡγουμένουσ εἶναι μὴ τὸ τὴν οὐσίαν ἐλάττω ποιεῖν ἀλλὰ τὸ τὴν ἀπληστίαν πλείω.
(플라톤, Laws, book 5 70:1)
μὲν οὐδὲν ἐπεχείρησε, Ταυρίωνα δὲ τῶν στρατηγῶν τινα καὶ φίλων ἐκέλευσεν ἀδήλῳ τρόπῳ τοῦτο πρᾶξαι, μάλιστα διὰ φαρμάκων, αὐτοῦ μὴ παρόντοσ, ὁ δὲ ποιησάμενοσ τὸν Ἄρατον συνήθη φάρμακον αὐτῷ δίδωσιν, οὐκ ὀξὺ καὶ σφοδρόν, ἀλλὰ τῶν θέρμασ τε μαλακὰσ τὸ πρῶτον ἐν τῷ σώματι καὶ βῆχα κινούντων ἀμβλεῖαν, εἶτα οὕτωσ κατὰ μικρὸν εἰσ φθορὰν περαινόντων.
(플루타르코스, Aratus, chapter 52 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION