헬라어 문장 내 검색 Language

αὐτοὶ μὲν οὖν ὅταν οἰώνται δυνατὸν εἶναι τὸ πρᾶγμα πραχθῆναι καὶ αὑτοῖσ δυνατόν, εἶτ’ ἂν λαθεῖν πράξαντεσ, ἢ μὴ λαθόντεσ μὴ δοῦναι δίκην, ἢ δοῦναι μὲν ἀλλ’ ἐλάττω τὴν ζημίαν εἶναι τοῦ κέρδουσ αὑτοῖσ ἢ ὧν κήδονται.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 12 1:3)
καὶ πρὸσ οὓσ ἔχουσι πρόφασιν ἢ προγόνων ἢ αὐτῶν ἢ φίλων ἢ ποιησάντων κακῶσ ἢ μελλησάντων, ἢ αὐτοὺσ ἢ προγόνουσ ἢ ὧν κήδονται·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 12 23:1)
καὶ τοὺσ πεποιηκότασ εὖ φιλοῦσιν, ἢ αὐτοὺσ ἢ ὧν κήδονται, ἢ εἰ μεγάλα, ἢ εἰ προθύμωσ, ἢ εἰ ἐν τοιούτοισ καιροῖσ, καὶ αὐτῶν ἕνεκα, ἢ οὓσ ἂν οἰώνται βούλεσθαι ποιεῖν εὖ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 4 5:1)
ἔπειτα τῶν ἔνδον φρουρᾷ κρατοῦντεσ ὅσοι κήδονται τῶν κοινῶν πραγμάτων, καὶ τοῖσ συγγενεστάτοισ ἔθνεσιν ἀθρόοισ ἀποκλείσαντεσ μὲν τὴν πόλιν ὑβριστικὰ δ’ οὕτωσ προστάγματα κελεύοντεσ, τυραννεῖσθαι λέγετε καὶ τὸ τῆσ δυναστείασ ὄνομα τοῖσ ὑφ’ ὑμῶν τυραννουμένοισ περιάπτετε.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον δ. 315:1)
καὶ Ῥωμαίοισ τὰσ ἁμαρτίασ ἀνατίθησ, οἳ μέχρι νῦν κήδονται τῶν ἡμετέρων νόμων καὶ τὰσ ὑπὸ σοῦ διακοπείσασ θυσίασ ἀποδίδοσθαι τῷ θεῷ βιάζονται;
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον . 112:1)
ἐμεῦ θεοὶ κήδονται καί μοι πάντα προδεικνύουσι τὰ ἐπιφερόμενα.
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 209 5:1)
ὥσ τοι κήδονται μάκαρεσ θεοὶ υἱο͂σ ἑῆοσ καὶ νέκυόσ περ ἐόντοσ, ἐπεί σφι φίλοσ περὶ κῆρι.
(호메로스, 일리아스, Book 24 42:8)
τούτοιν γὰρ συνομολογησάντοιν τοῖσ γε ἄλλοισ Συρακουσίοισ οἶμαι πᾶσιν ὅσοιπερ τῆσ πόλεωσ κήδονται συνδοκεῖν.
(플라톤, Epistles, Letter 8 36:1)
αὐτὸσ δὲ πρῶτον μὲν ἐὰν εἰσ τῶν ἐγγύτατά τινα πόλεων ἔλθῃσ, ἢ Θήβαζε ἢ Μέγαράδε ‐ εὐνομοῦνται γὰρ ἀμφότεραι ‐ πολέμιοσ ἥξεισ, ὦ Σώκρατεσ, τῇ τούτων πολιτείᾳ, καὶ ὅσοιπερ κήδονται τῶν αὑτῶν πόλεων ὑποβλέψονταί σε διαφθορέα ἡγούμενοι τῶν νόμων, καὶ βεβαιώσεισ τοῖσ δικασταῖσ τὴν δόξαν, ὥστε δοκεῖν ὀρθῶσ τὴν δίκην δικάσαι·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Κρίτων 64:1)
πότερον οὖν τοὺσ νέουσ οὐχ οἱο͂́σ τ’ ἦσθα πείθειν ἐν Λακεδαίμονι ὡσ σοὶ συνόντεσ πλέον ἂν εἰσ ἀρετὴν ἐπιδιδοῖεν ἢ τοῖσ ἑαυτῶν, ἢ τοὺσ ἐκείνων πατέρασ ἠδυνάτεισ πείθειν ὅτι σοὶ χρὴ παραδιδόναι μᾶλλον ἢ αὐτοὺσ ἐπιμελεῖσθαι, εἴπερ τι τῶν ὑέων κήδονται;
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἱππίασ μειζών 17:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION