헬라어 문장 내 검색 Language

τριῶν τοίνυν ὄντων εἰδῶν τοῦ λόγου καὶ τῆσ περὶ ταῦτα τύχησ τῶν πραγμάτων, φημὶ ἐμπίπτειν εἰσ τὸ αὐτὸ ἄλλα εἴδη, ἃ δεῖ ἀναλαμβάνοντα κεραννύναι, ὥσπερ καὶ ὁ τοῦ Δημοσθένουσ λόγοσ [ἔχει οὕτωσ] ὁ τὴν φυλακὴν δοὺσ Χαριδήμῳ τῶν τριῶν που μετέχει γενῶν·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 9:1)
πίνειν Ἀθηναίουσ ἅπαντασ τοὺσ μέχρι ἐτῶν τριάκοντ’, ἐξιέναι τοὺσ δ’ ἱππέασ ἐπὶ κῶμον εἰσ Κόρινθον ἡμέρασ δέκα στεφάνουσ ἔχοντασ καὶ μύρον πρὸ ἡμέρασ, τοὺσ τὴν ῥάφανον πωλοῦντασ ἕψειν Μεγαρέων, εἰσ τὸ βαλανεῖον ἀπιέναι τοὺσ συμμάχουσ, κεραννύναι τὸν οἶνον Εὐβοεῖσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 13 3:1)
πέφυκεν δὲ ἡ πόλεων ἐπιμειξία πόλεσιν ἤθη κεραννύναι παντοδαπά, καινοτομίασ ἀλλήλοισ ἐμποιούντων ξένων ξένοισ·
(플라톤, Laws, book 12 59:3)
ᾧ δ’ ἄρα πρὸσ τὰ λαμπρὰ καὶ μεγάλα τῶν ἀπὸ τῆσ τύχησ ἀγαθῶν ἀεί τινα κεραννύναι κακοῦ μοῖραν ἐπιμελέσ ἐστι δαιμονίῳ, τοῦτο ὑποικούρει πάλαι παρασκευάζον αὐτῷ λυπηροτέραν τήν ἐπάνοδον.
(플루타르코스, Pompey, chapter 42 6:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION