헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὑπὲρ δὲ τοῦ μήπω κεκρίσθαι ὑπ’ ἐμοῦ, μηδὲ τῶν ἀδικημάτων τιμωρίαν ὑποσχεῖν, ὅταν καταφεύγῃσ ἐπὶ τοὺσ τοιούτουσ λόγουσ, ἢ τοὺσ ἀκούοντασ ἐπιλήσμονασ ὑπολαμβάνεισ, ἢ σαυτὸν παραλογίζῃ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2211)
ἄριστον δὲ δι’ οὔρων κεκρίσθαι· ἀσφαλεστέρη δὲ καὶ ἀσινεστέρη ἡ τῇδε τοῦ πύου ὁδόσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.263)
ἀξιοπιστίασ δὲ καὶ ὅταν τισ τὰσ κρίσεισ τῶν ταῦτα ἀκουόντων ἐφ’ οἷσ ἂν λέγῃ προσλαμβάνῃ, ὡσ καὶ παρ’ ἐκείνοισ ὁμολογουμένων τῶν πραγμάτων, ὅταν λέγῃ ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονοσ, κεκρίσθαι δὲ τοῦτο τὸ πρᾶγμα πάλαι ἐπὶ τῆσ ἑκάστου φύσεωσ οἴκοθεν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 5:1)
ἐνομοθέτει δὲ καὶ δικαστήριον ἓν τὸ κύριον, εἰσ ὃ πάσασ ἀνάγεσθαι δεῖν τὰσ μὴ καλῶσ κεκρίσθαι δοκούσασ δίκασ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 165:3)
Εὔδημοσ ὁ Ἀθηναῖοσ ἐν τῷ περὶ λαχάνων κράμβησ φησὶν εἶναι γένη τρία, τῆσ τε καλουμένησ ἁλμυρίδοσ καὶ λειοφύλλου καὶ σελινούσσησ, τῇ δ’ ἡδονῇ πρώτην κεκρίσθαι τὴν ἁλμυρίδα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 92)
οὗ δ’ ἐγὼ μὲν ἀθῷοσ ἅπασι, τοῖσ νόμοισ, τῷ χρόνῳ, τῇ προθεσμίᾳ, τῷ κεκρίσθαι περὶ πάντων πολλάκισ πρότερον, τῷ μηδεπώποτ’ ἐξελεγχθῆναι μηδὲν ὑμᾶσ ἀδικῶν, τῇ πόλει δ’ ἢ πλέον ἢ ἔλαττον ἀνάγκη τῶν γε δημοσίᾳ πεπραγμένων μετεῖναι τῆσ δόξησ, ἐνταῦθ’ ἀπήντηκασ;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 183:1)
ἔστι δὲ σώφροσιν ἀνθρώποισ καὶ πρὸσ ἀλήθειαν βουλομένοισ σκοπεῖν πολὺ μείζων τιμὴ τῆσ χαλκῆσ εἰκόνοσ τὸ καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν κεκρίσθαι πρώτουσ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 280:4)
καὶ ἔγωγ’ ὑπολαμβάνω τὴν μὲν κατηγορίαν καὶ τὸ τῶν λόγων πλῆθοσ ἔθουσ ἕνεκα καὶ τῆσ ὑμετέρασ ἀκροάσεωσ δεῖν ποιήσασθαι, κεκρίσθαι δὲ τοῦτο τὸ πρᾶγμα πάλαι ὑπὸ τῆσ ἑκάστου φύσεωσ οἴκοθεν, καὶ νυνὶ εἰ μέν εἰσιν ὑμῶν οἱ πλείουσ οἱοῖ τοὺσ πονηροὺσ φιλεῖν καὶ σῴζειν, μάτην ἐρραψῳδηκότασ ἡμᾶσ ἔσεσθαι, εἰ δ’ οἱοῖ μισεῖν, δίκην, ἐὰν θεὸσ θέλῃ, τοῦτον δώσειν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 3:1)
Κορνήλιοσ δ’ ὁ συμβουλεύων τοῖσ δέκα τὴν ἡγεμονίαν ἐπιτρέψαι τοῦ πολέμου κατὰ τὸ καρτερὸν ἀπεμάχετο κεκρίσθαι τὸ πρᾶγμα ἤδη λέγων καὶ τέλοσ ἔχειν νόμιμον ἁπάντων ἐψηφικότων, ἠξίου τε διαριθμεῖν τὰσ γνώμασ καὶ μηδὲν ἔτι καινουργεῖν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 21 3:1)
ὁ γὰρ θεὸσ ἂν οὕτωσ δόξειε καταφρονεῖσθαι καὶ ἀσθενέστεροσ ἐκείνων οἷσ ἄν τισ κατὰ φόβον ἰσχύοσ προσνέμοι τὴν ψῆφον κεκρίσθαι·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 4 278:1)
καὶ Ιωἄννῃ μὲν ἐδόκει γράφειν πρὸσ πάσασ τὰσ ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ πόλεισ καὶ κώμασ, εἶναι γὰρ ἐν ἑκάστῃ πάντωσ ἕνα γοῦν καὶ δεύτερον διάφορον ἐμοί, καὶ καλεῖν τούτουσ ὡσ ἐπὶ πολέμιον ἐκελεύετο πέμπειν τὸ δόγμα τοῦτο καὶ εἰσ τὴν Ιἑροσολυμιτῶν πόλιν, ἵνα κἀκεῖνοι γνόντεσ ὑπὸ τῶν Γαλιλαίων κεκρίσθαι με πολέμιον καὶ αὐτοὶ ψηφίσωνται·
(플라비우스 요세푸스, Ιὠσήπου βίος 283:1)
καίτοι πρῴην ἀπηνέχθησαν κατ’ αὐτοῦ αἱ γραφαί, καὶ οὐδὲν ἤπειγεν ἤδη κεκρίσθαι.
(루키아노스, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 25:6)
ἐπεὶ πάντων ἂν εἰή τοῦτο ἀτοπώτατον, πέμψαντά τινα μεγαλοπρεπὲσ οὕτω δῶρον θεῷ τὴν καταδικάζουσαν ἐκ τοῦ ἱεροῦ ψῆφον λαβεῖν καὶ μισθὸν κομίσασθαι τῆσ εὐσεβείασ τὸ κεκρίσθαι μηδὲ τοῦ ἀνατιθέναι ἄξιον Ὁ μὲν οὖν τἀναντία μοι ἐγνωκώσ, καθάπερ ἐκ τοῦ Ἀκράγαντοσ ἄρτι καταπεπλευκώσ, σφαγὰσ τινασ καὶ βίασ καὶ ἁρπαγὰσ καὶ ἀπαγωγὰσ ἐτραγῴδει τοῦ τυράννου μόνον οὐκ αὐτόπτησ γεγενῆσθαι λέγων, ὃν ἴσμεν οὐδ’ ἄχρι τοῦ πλοίου ἀποδεδημηκότα.
(루키아노스, Phalaris, book 2 5:3)
ἀλλ’ οὐκ ἐλάττω σοι ἡ Ἀλεξάνδρεια σύνοιδεν, οὐδὲ μὰ Δί’ ἐχρῆν δευτέραν τῆσ Ἀντιοχείασ κεκρίσθαι αὐτήν, ἀλλ’ ἥ τε ἀκολασία γυμνοτέρα καὶ ἡ αἰσχρουργία σοι ἐκεῖ ἐπιμανεστέρα καὶ τοὔνομα ἐπὶ τούτοισ μεῖζον καὶ ἐπὶ πᾶσιν ἀκάλυπτοσ ἡ κεφαλή.
(루키아노스, Pseudologista, (no name) 18:2)
ἄκουε δή, ὦ θαυμάσιε, καὶ σκόπει καθ’ ὅσον ἡμεῖσ οἱ βάρβαροι εὐγνωμονέστερον ὑμῶν περὶ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν κρίνομεν, εἴ γε ἐν Ἄργει μὲν καὶ Μυκήναισ οὐδὲ τάφον ἔνδοξον ἔστιν ἰδεῖν Ὀρέστου ἢ Πυλάδου, παρ’ ἡμῖν δὲ καὶ νεὼσ ἀποδέδεικται αὐτοῖσ ἅμα ἀμφοτέροισ, ὥσπερ εἰκὸσ ἦν, ἑταίροισ γε οὖσι, καὶ θυσίαι προσάγονται καὶ ἡ ἄλλη τιμὴ ἅπασα, κωλύει τε οὐδὲν ὅτι ξένοι ἦσαν ἀλλὰ μὴ Σκύθαι ἀγαθοὺσ κεκρίσθαι καὶ ὑπὸ Σκυθῶν τῶν ἀρίστων θεραπεύεσθαι οὐ γὰρ ἐξετάζομεν ὅθεν οἱ καλοὶ καὶ ἀγαθοὶ εἰσιν, οὐδὲ φθονοῦμεν εἰ μὴ φίλοι ὄντεσ ἀγαθὰ εἰργάσαντο, ἐπαινοῦντεσ δὲ ἃ ἔπραξαν, οἰκείουσ αὐτοὺσ ἀπὸ τῶν ἔργων ποιούμεθα.
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 5:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION