헬라어 문장 내 검색 Language

Σημεῖα δὲ μέγιστα καὶ Ῥήϊστα ἰδεῖν καὶ θιγέειν καὶ εἰσακοῦσαι · ἐπὶ μὲν τῷ ἀσκίτῃ ἰδέειν ὄγκον ἐν τῇσι λαγόσι, οἶδοσ ἀμφὶ τὼ πόδε· πρόσωπα δὲ καὶ βραχίονεσ καὶ τὰ ἄλλα ἰσχνὰ, οἰδέουσι ὄρχιέσ τε καὶ πόσθη, καὶ ὁ ξύμπασ καυλὸσ σκολιὸσ ἐξ ἀνίσου τοῦ οἴδεοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.16)
καὶ ὀπὸν ὅτι ἀνίει πολὺν ὁ καυλὸσ τῆσ ἀκάνθησ τεμνομένησ, ἔτι πλείονα ἢ αἱ συκαῖ τοῦ ἦροσ καὶ δριμύτερον.
(아리아노스, Anabasis, book 6, chapter 22 8:2)
Δίφιλοσ δέ φησιν ὡσ ὁ τῆσ θρίδακοσ καυλὸσ πολύτροφὸσ ἐστι καὶ δυσέκκριτοσ μᾶλλον τῶν φύλλων ταῦτα δὲ πνευματικώτερὰ ἐστι καὶ τροφιμώτερα καὶ εὐεκκριτώτερα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 811)
ὁ δὲ καυλὸσ τῆσ θρίδακοσ ἄδιψοσ εἶναι δοκεῖ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 81 1:1)
πλησίον δέ γε ταύτησ ἄσιτοσ ἡμέραν καὶ νύχθ’ ὅλην κεστρεὺσ λοπισθείσ, ἁλσὶ πασθείσ, ἐκστραφείσ, χρωσθείσ, ὁμοῦ τι πρὸσ τέλοσ δρόμου περῶν, σίζει κεκραγώσ, παῖσ δ’ ἐφέστηκε ῥανῶν ὄξει, Λίβυσ τε καυλὸσ ἐξηρασμένοσ ἀκτῖσι θείαισ σιλφίου παραστατεῖ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 17 3:6)
"καυλὸσ δ’ αὐτοῦ μῆκοσ μὲν ὁ μακρότατοσ εἰσ δ πήχεισ, πάχοσ δὲ δακτυλιαῖοσ, ὅμοιοσ καλάμῳ μαλακῷ ἀγονάτῳ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 2 1:2)
Νίκανδροσ δ’ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν φησιν ἐν δέ τε καὶ μαράθου καυλὸσ βαθύσ, ἐν δέ τε ῥίζαι πετραίου, ὁ σὺν δ’ αὐτὸσ ἐπαυχμήεισ σταφυλῖνοσ, σμυρνεῖον σόγκοσ τε κυνόγλωσσόσ τε σέρισ τε·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 12 1:1)
ἥκειν ἤδη καὶ μὴ μέλλειν τῷ τε μαγείρῳ μὴ λυμαίνεσθ’, ὡσ τῶν ὄψων ἑφθῶν ὄντων, ὀπτῶν ὄντων, ψυχρῶν ὄντων, καθ’ ἕκαστα λέγων βολβόσ, ἐλαία, σκόροδον, καυλόσ, κολοκύντη, ἔτνοσ, θρῖον, φυλλάσ, θύννου τεμάχη, γλάνιδοσ, γαλεοῦ, ῥίνησ, γόγγρου·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 67 2:11)
Καὶ ὁκόσα μὲν κρεηφαγίη πολλὴ παρὰ τὸ ἔθοσ βρωθεῖσα ποιέει, ἢ σκόροδα, ἢ σίλφιον ἢ ὀπὸσ ἢ καυλὸσ, ἢ ἄλλα ὁκόσα τοιουτότροπα μεγάλασ δυνάμιασ ἔχοντα ἰδίασ, ἧσσον ἄν τισ θαυμάσειεν, εἰ τὰ τοιαῦτα πόνουσ ἐμποιέει τῇσι κοιλίῃσι μᾶλλον τῶν ἄλλων‧ ἀλλ’ εἰ καταμάθοισ ὁκόσον μᾶζα ὄχλον καὶ ὄγκον καὶ φῦσαν καὶ στρόφον τῇ κοιλίῃ παρέχει παρὰ τὸ ἔθοσ βρωθεῖσα τῷ μὴ μαζοφαγέειν εἰθισμένῳ, ἢ ὁκοῖον ἄρτοσ βάροσ καὶ τάσιν κοιλίησ τῷ μαζοφαγέειν εἰθισμένῳ‧ ἢ αὐτόσ τε ὁ ἄρτοσ θερμὸσ βρωθεὶσ οἱήν δίψαν παρέχει, καὶ ἐξαπιναίην πληθώρην διὰ τὸ ξηραντικόν τε καὶ βραδύπορον‧ καὶ οἱ ἄγαν καθαροί τε καὶ ξυγκομιστοὶ παρὰ τὸ ἔθοσ βρωθέντεσ οἱᾶ διαφέροντα ἀλλήλων ποιεῦσι‧ καὶ μᾶζά τε ξηρὴ παρὰ τὸ ἔθοσ, ἢ ὑγρὴ, ἢ γλίσχρη‧ καὶ τὰ ἄλφιτα οἱο͂́ν τι ποιέει τὰ ποταίνια τοῖσι μὴ εἰωθόσι, καὶ τὰ ἑτεροῖα τοῖσι τὰ ποταίνια εἰωθόσι‧ καὶ οἰνοποσίη καὶ ὑδροποσίη παρὰ τὸ ἔθοσ ἐσ θάτερα μεταβληθέντα ἐξαπίνησ, καὶ ὑδαρήσ τε οἶνοσ καὶ ἄκρητοσ παρὰ τὸ ενοσ ἐξαπίνησ ποθείσ‧ ὁ μὲν γὰρ πλάδον τε ἐν τῇ ἄνω κοιλίῃ ἐμποιήσει καὶ φῦσαν ἐν τῇ κάτω‧ ὁ δὲ παλμόν τε φλεβῶν καὶ καρηβαρίην καὶ δίψαν‧ καὶ λευκοσ τε καὶμέλασ οἶνοσ παρὰ τὸ ἔθοσ μεταβάλλοντι, εἰ καὶ ἄμφω οἰνώδεεσ εἰε͂ν, ὅμωσ πολλὰ ἂν ἑτεροιώσειαν κατὰ τὸ σῶμα, ὡσ δὴ γλυκύν τε καὶ οἰνώδεα οἶνον ἧσσον ἄν τισ φαίη θαυμαστὸν εἶναι μὴ τωὐτὸ δύνασθαι ἐξαπίνησ μεταβληθέντα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 10.2)
δεξάμενοσ γὰρ τοῦ κάλλουσ τὴν ἀπορροὴν διὰ τῶν ὀμμάτων ἐθερμάνθη ᾗ ἡ τοῦ πτεροῦ φύσισ ἄρδεται, θερμανθέντοσ δὲ ἐτάκη τὰ περὶ τὴν ἔκφυσιν, ἃ πάλαι ὑπὸ σκληρότητοσ συμμεμυκότα εἶργε μὴ βλαστάνειν, ἐπιρρυείσησ δὲ τῆσ τροφῆσ ᾤδησέ τε καὶ ὡρ́μησε φύεσθαι ἀπὸ τῆσ ῥίζησ ὁ τοῦ πτεροῦ καυλὸσ ὑπὸ πᾶν τὸ τῆσ ψυχῆσ εἶδοσ·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 168:1)
καὶ γὰρ κοπίδι τὴν κεφαλὴν διὰ τοῦ κράνουσ ἐπλήγη, καὶ βέλει τισ ἀπὸ τόξου τὸν θώρακα διέκοψεν, οὗ τοῖσ περὶ τὸν μαστὸν ἐνερεισθέντοσ ὀστέοισ καὶ καταπαγέντοσ ὁ μὲν καυλὸσ ἐξεῖχε βαρύνων, τῆσ δ’ ἀκίδοσ ὁ σίδηροσ τεττάρων δακτύλων εὖροσ ἔσχε καὶ πέντε μῆκοσ.
(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 12 10:2)
καὶ γὰρ κοπίδι τὴν κεφαλὴν διὰ τοῦ κράνουσ ἐπλήγη, καὶ βέλει τισ ἀπὸ τόξου τὸν θώρακα διέκοψεν, οὗ τοῖσ περὶ τὸν μαστὸν ἐνερεισθέντοσ ὀστέοισ καὶ καταπαγέντοσ ὁ μὲν καυλὸσ·
(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 13 20:1)
Καὶ ποιήσεισ λυχνίαν ἐκ χρυσίου καθαροῦ, τορευτὴν ποιήσεισ τὴν λυχνίαν. ὁ καυλὸσ αὐτῆσ καὶ οἱ καλαμίσκοι καὶ οἱ κρατῆρεσ καὶ οἱ σφαιρωτῆρεσ καὶ τὰ κρίνα ἐξ αὐτῆσ ἔσται.
(70인역 성경, 탈출기 25:30)
καὶ αὕτη ἡ κατασκευὴ τῆσ λυχνίασ. στερεὰ χρυσῆ, ὁ καυλὸσ αὐτῆσ καὶ τὰ κρίνα αὐτῆσ, στερεὰ ὅλη. κατὰ τὸ εἶδοσ, ὃ ἔδειξε Κύριοσ τῷ Μωυσῇ, οὕτωσ ἐποίησε τὴν λυχνίαν.
(70인역 성경, 민수기 8:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION