헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

δοκοῦμεν δ’ ἔμοιγε, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἀμφότερα καὶ κατορθοῦν καὶ παρακινδυνεύειν εἰσ τὴν πολιτείαν, οὐ σωφρονοῦντεσ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 234 1:1)
νέμουσι δ’ οὐχ ὅνπερ αὐτοὶ κέκτηνται τρόπον, ἀλλ’ ὅσοισ τὰ κράτιστα τῶν ἀνθρώπων ἔδοσαν, τὰ πλείω κατορθοῦν, οὐ πάντ’, ἔδοσαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 2:11)
"οὐ θαυμαστὸν εἰ καὶ τὰ μικρὰ δύνανται κατορθοῦν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 107:20)
εἶτ’ ἐν μὲν τοῖσ βαρβάροισ οὕτωσ, Πλάτων δ’ ὁ τῶν Ἑλλήνων ἄριστοσ καὶ ὁ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων ἐπιστήμων, προσθήσω δὲ καὶ τῶν θείων, πῶσ ἀξιώσει συλλήβδην πάντα κατορθοῦν καὶ πάντων κρατεῖν ὄντα ἄνθρωπον, καὶ ταῦτα μὴ μόνον ὧν ἡ γνώμη κυρία, ἀλλὰ καὶ ὅσα πρὸσ τὴν τύχην ἐστὶν, ἢ τοῦ μηδενὸσ ἄξιον εἶναι τὸν καὶ μικρόν τι προσπταίσαντα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 139:9)
εἰ δ’ ἔσωζον μὲν οἱ κυβερνῆται πάντεσ ἅπαντασ τοὺσ ἐμπλέοντασ, ἔσωζον δ’ οἱ ἰατροὶ πάντεσ ἅπαντασ τοὺσ κάμνοντασ, ἐνίκων δ’ οἱ κρείττονεσ, ἐνίκων δ’ οἱ μείζονεσ, τὸ δ’ ἀεὶ τούτοισ πᾶσι προσῆν, μηδεὶσ δὲ ἐσφάλλετο τῶν ἀρξαμένων κατορθοῦν, εὐχὴ δὲ καὶ δύναμισ μηδὲν διέφερεν, ἀθάνατ’ ἂν πάντ’ ἦν τὰ τῶν ἀνθρώπων πράγματα καὶ οὐδὲν ἂν εὐχῆσ ἴσωσ προσέδει, οὐδ’ ἂν κακτέκλυζεν ἡμᾶσ τῶν πίθων ἅτεροσ ὥσπερ νῦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 144:8)
περὶ γὰρ ναυκληρίαν οὐχ οἱ δεινότατοι εὐτυχεῖσ, ἀλλ’ ὥσπερ ἐν κύβων πτώσει ὃ μὲν οὐδέν, ἄλλοσ δὲ βάλλει <πολὺ> καθ’ ἣν φύσει ἐστὶν εὐτυχήσ, ἢ τῷ φιλεῖσθαι, ὥσπερ φασίν, ὑπὸ θεοῦ, καὶ ἔξωθέν τι εἶναι τὸ κατορθοῦν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 21:1)
εἰ δὴ ἀνάγκη ἢ φύσει ἢ νόῳ ἢ ἐπιτροπίᾳ τινὶ κατορθοῦν, τὰ δὲ δύο μὴ ἐστί, φύσει ἂν εἰε͂ν οἱ εὐτυχεῖσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 22:3)
φανερὸν δὴ ὅτι δύο εἴδη εὐτυχίασ, ἣ μὲν θεία διὸ καὶ δοκεῖ ὁ εὐτυχὴσ διὰ θεὸν κατορθοῦν <ἣ δὲ φύσει>.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 47:2)
οὐδετέρουσ δὲ τούτων εὔλογον διαμαρτάνειν τοῖσ ὅλοισ, ἀλλ’ ἕν γέ τι ἢ καὶ τὰ πλεῖστα κατορθοῦν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 79:3)
ἔτι τὸ μὲν ἁμαρτάνειν πολλαχῶσ ἔστιν τὸ γὰρ κακὸν τοῦ ἀπείρου, ὡσ οἱ Πυθαγόρειοι εἴκαζον, τὸ δ’ ἀγαθὸν τοῦ πεπερασμένου, τὸ δὲ κατορθοῦν μοναχῶσ διὸ καὶ τὸ μὲν ῥᾴδιον τὸ δὲ χαλεπόν, ῥᾴδιον μὲν τὸ ἀποτυχεῖν τοῦ σκοποῦ, χαλεπὸν δὲ τὸ ἐπιτυχεῖν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 63:3)
οὐκ ἔστιν οὖν οὐδέποτε περὶ αὐτὰ κατορθοῦν, ἀλλ’ ἀεὶ ἁμαρτάνειν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 69:2)
καὶ ἔτι "συμβαίνει πολλάκισ ἐν ταύταισ καὶ τοὺσ φρονίμουσ ἀτυχεῖν καὶ τοὺσ ἄφρονασ κατορθοῦν" .
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 9 7:6)
ἀλλ’, οἶμαι, νῦν μὲν ἐπισκοτεῖ τούτοισ τὸ κατορθοῦν·
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Β 26:2)
ὅτι νῦν μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὸ κατορθοῦν αὐτὸν ἐπισκοτεῖ πᾶσι τοῖσ τοιούτοισ·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Πρὸσ τὴν Ἐπιστολὴν τὴν Φιλίππου 15:2)
ἀκούεισ, Αἰσχίνη, καὶ ἐν αὐτῷ τούτῳ μηδὲν ἁμαρτεῖν ἐστι θεῶν καὶ πάντα κατορθοῦν;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 410:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION