헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τοσόνδε μέντοι προσέθεσαν εἰσ εὐπρέπειαν τοῦ ῥήματοσ, ὅτι αὐτὸν αἱροῖντο δικτάτορα ἐπὶ θέσει νόμων, ὧν αὐτὸσ ἐφ’ ἑαυτοῦ δοκιμάσειε, καὶ καταστάσει τῆσ πολιτείασ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 11 5:4)
ὡσ δὲ ἐσῆλθον, αὐτίκα μὲν ἡ πόλισ ἦν πλήρησ ὅπλων τε καὶ σημείων διατεταγμένων ἐσ τὰ ἐπίκαιρα, αὐτίκα δὲ ἐν μέσῳ τούτων ἤγετο ἐκκλησία, καὶ δήμαρχοσ Πούπλιοσ Τίτιοσ ἐνομοθέτει καινὴν ἀρχὴν ἐπὶ καταστάσει τῶν παρόντων ἐσ πενταετὲσ εἶναι τριῶν ἀνδρῶν, Λεπίδου τε καὶ Ἀντωνίου καὶ Καίσαροσ, ἴσον ἰσχύουσαν ὑπάτοισ, ἡ̔̀ν ἄν τισ Ἑλλήνων ἁρμοστὰσ ὀνομάσειεν, ὃ καὶ Λακεδαιμόνιοι τοῖσ ἄρτι καθισταμένοισ τὰ ὑπήκοα ἐτίθεντο ὄνομα,̓ οὔτε διαστήματοσ ἐσ δοκιμασίαν οὔτε κυρίασ ἐσ τὴν χειροτονίαν ἡμέρασ προτεθείσησ·
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 2 3:1)
οὐδὲ ὥσπερ ἐν μεταβολῇ καὶ καταστάσει πραγμάτων οὐδεὶσ οὐδενὸσ ἐπειράθη χαλεποῦ, οὐδ’ ἔστιν ἃ πολλὰ εἰώθε καὶ ἀναγκαῖα ἐν τοῖσ τοιούτοισ συμβαίνειν, οὐδὲν τούτων ἐπράχθη·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 3:7)
ἐν τοιαύτῃ δὲ καταστάσει καὶ ἔτ’ ἀγνοίᾳ τοῦ συνισταμένου καὶ φυομένου κακοῦ τῶν ἁπάντων Ἑλλήνων ὄντων, δεῖ σκοπεῖν ὑμᾶσ, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τί προσῆκον ἦν ἑλέσθαι πράττειν καὶ ποιεῖν τὴν πόλιν, καὶ τούτων λόγον παρ’ ἐμοῦ λαβεῖν·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 86:1)
λεγόντων γὰρ τῶν νόμων οὓσ ἔθηκε Σόλων, οὐδὲν ὅμοιοσ ὢν τούτῳ νομοθέτησ, ἄν τισ ἁλῷ κλοπῆσ καὶ μὴ τιμηθῇ θανάτου, προστιμᾶν αὐτῷ δεσμόν, κἄν τισ ἁλοὺσ τῆσ κακώσεωσ τῶν γονέων εἰσ τὴν ἀγορὰν ἐμβάλλῃ, δεδέσθαι, κἂν ἀστρατείασ τισ ὄφλῃ καί τι τῶν αὐτῶν τοῖσ ἐπιτίμοισ ποιῇ, καὶ τοῦτον δεδέσθαι, Τιμοκράτησ ἅπασι τούτοισ ἄδειαν ποιεῖ, τῇ καταστάσει τῶν ἐγγυητῶν τὸν δεσμὸν ἀφαιρῶν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 156:1)
τὸ γὰρ ἐν τοιαύτῃ καταστάσει διαφυλάττειν ἑαυτοὺσ καὶ μένειν ἐπὶ τοῦ τῆσ ἀρετῆσ σχήματοσ θαυμαστὸν ἔμοιγε δοκεῖ·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 214:4)
καθόλου δὲ οὐ τοῦτο μάλιστα τῶν ἐν τῇ πόλει βουλόμενοσ εἰπεῖν οὐδὲ οἱο͂́ν ἐστι δεῖξαι προῆλθον ἴσωσ, ἀλλ’ ἐκεῖνο σαφὲσὑμῖν ποιήσων, ὅπωσ διάκεισθε πρὸσ ἀλλήλουσ, καὶ νὴ Δία εἰ πιστεύειν ὑμᾶσ ἄξιον τῇ παρούσῃ καταστάσει καὶ κατ’ ἀλήθειαν οἰέσθαι νῦν συμπεπνευκέναι.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 31:1)
φημὶ δὴ τοίνυν τοὺσ ἐν τοιαύτῃ καταστάσει τυγχάνοντασ, ὁποία δὴ τὰνῦν ἐστι παρὰ πᾶσιν, οὕτω προσήκειν φρονεῖν, ὡσ μήτε πάντα ἀνεξομένουσ καὶ παρέξοντασ αὑτοὺσ ἁπλῶσ χρῆσθαι τοῖσ ἐπὶ τῆσ ἐξουσίασ, ὅπωσ ἂν αὐτοὶ θέλωσι, κἂν εἰσ ὁτιοῦν προϊώσιν ὕβρεωσ καὶ πλεονεξίασ, μήτε ὡσ ὅλωσ μηδὲν οἴσοντασ διακεῖσθαι, μηδὲ προσδοκᾶν ὅτι Μίνωσ τισ ὑμῶν ἀφίξεται νῦν ἢ Περσεὺσ ἐπιμελησόμενοσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 49:5)
πᾶν δὲ τὸ τοιοῦτον γένοσ παρὰ τοῖσ φιλοσόφοισ καλεῖται περὶ τοῦ προσήκοντοσ, οἱο͂ν εἰ γαμητέον, εἰ πολιτευτέον, εἰ βασιλείᾳ χρηστέον ἢ δημοκρατίᾳ ἢ ἄλλῃ τινὶ καταστάσει πολιτείασ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥ. 5:2)
τῶν δ’ ἐν τῇ πόλει κατοικούντων παροίκων καὶ ξένων δόντεσ ἐξουσίαν τοῖσ βουλομένοισ συναγωνίζεσθαι τοὺσ λοιποὺσ ἀχρήστουσ ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐξέπεμψαν, ἅμα μὲν τῆσ τῶν ἀναγκαίων ἐνδείασ προνοηθέντεσ, ἅμα δὲ καὶ τοῦ μηδένα τῇ καταστάσει δυσχεραίνοντα γίνεσθαι τῆσ πόλεωσ προδότην.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 84 2:1)
ἤκουσε δὲ καὶ τῶν Καρχηδονίων πολλοὺσ ἐν Λιβύῃ διεφθάρθαι λοιμικῇ καταστάσει περιπεσόντασ.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiv, chapter 41 2:2)
ἐν τοιαύτῃ δὴ καταστάσει τῶν κοινῶν ὑπαρχόντων σκοποῦσα ἡ βουλή, δι’ οὗ μάλιστα διαπράξεται τρόπου μηθὲν ἔτι νεωτερίσαι τοὺσ δημοτικούσ, ἔκρινε τὴν μὲν ὑπατικὴν ἐξουσίαν ἀνελεῖν κατὰ τὸ παρόν, ἑτέραν δέ τινα ἀρχὴν ἀποδεῖξαι πολέμου τε καὶ εἰρήνησ καὶ παντὸσ ἄλλου πράγματοσ κυρίαν, αὐτοκράτορα καὶ ἀνυπεύθυνον, ὧν ἂν βουλεύσηται καὶ πράξῃ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 70 1:1)
ταῦτα πρῶτον ἐρῶ καὶ διέξειμι πάσασ ἐφεξῆσ τὰσ ἐν τῇ τότε καταστάσει γενηθείσασ παρανομίασ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 1 9:3)
ἐν τοιαύτῃ δὴ καταστάσει τῆσ πόλεωσ ὑπαρχούσησ ὁ τῆσ ἀγορᾶσ ἀποδειχθεὶσ ἔπαρχοσ, ἀχθόμενοσ μὲν ἐπὶ τοῖσ προπηλακισμοῖσ τῶν λόγων, οἷσ αὐτὸν ὑβρίζων ὁ Μαίλιοσ ἐν ταῖσ ἐκκλησίαισ διετέλει, δεδοικὼσ δὲ τὸν ἄνδρα μάλιστα τῶν ἄλλων, εἴ τινοσ ἐπιλάβοιτο ἀρχῆσ, μὴ πρότερον τῆσ ἀριστοκρατίασ αὑτὸν ποιήσηται ἢ τὸν δῆμον ἐξερεθίσασ πρὸσ αὐτὸν % ποιήσηται διὰ τῶν ἐκ τῆσ ἑταιρείασ ἐπιβουλήν τινα κατ’ αὐτοῦ μηχανησάμενοσ, ἀγανακτῶν τε δι’ ἀμφότερα ταῦτα καὶ ἀπηλλάχθαι προθυμούμενοσ ἐκείνου μείζονα ἢ κατ’ ἰδιώτην ἐσχὺν ἔχοντοσ, ἐπιμελῆ ζήτησιν ἐποιεῖτο τῶν ὑπ’ αὐτοῦ λεγομένων τε καὶ πραττομένων.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 12, chapter 1 10:1)
οἱ αὐτοὶ ἄνθρωποι ἐν τῇ αὐτῇ καταστάσει τῆσ ψυχῆσ ὄντεσ ὅταν ἀπαγγέλλωσι πράγματα οἷσ ἂν παραγενόμενοι τύχωσιν, οὐχ ὁμοίᾳ χρῶνται συνθέσει περὶ πάντων ἀλλὰ μιμητικοὶ γίνονται τῶν ἀπαγγελλομένων καὶ ἐν τῷ συντιθέναι τὰ ὀνόματα, οὐδὲν ἐπιτηδεύοντεσ ἀλλὰ φυσικῶσ ἐπὶ τοῦτο ἀγόμενοι.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2012)

SEARCH

MENU NAVIGATION