헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὡσ δ’ ἂν καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν εἰρημένων κατάδηλόν σοι γένηται, ἔστι δ’ ἀνάγκη πρῶτον ἁπάντων εἰπεῖν καὶ δεῖξαι τί ποτέ ἐστι τὸ Χερρόνησον ὑμᾶσ ἀσφαλῶσ ἔχειν πεποιηκόσ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ δεινότητοσ. 2:4)
πρῶτον μὲν οὖν τὸ μὴ λίαν κατάδηλον εἶναι τὸ πόμα·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 66 1:8)
δείσαντοσ δὲ τοῦ κελευσθέντοσ εἰσ τοσοῦτο πλῆθοσ προελθεῖν μόνου, τὴν δειλίαν τοῦ στρατιώτου μὴ βουληθεὶσ κατάδηλον γενέσθαι τοῖσ Τιβεριεῦσιν, αὐτὸν Κλεῖτον φωνήσασ "ἐπειδὴ καὶ ἄξιοσ, εἶπον, ὑπάρχεισ ἀμφοτέρασ τὰσ χεῖρασ ἀποβαλεῖν οὕτωσ ἀχάριστοσ εἰσ ἐμὲ γενόμενοσ, γενοῦ σαυτοῦ δημόσιοσ, μὴ καὶ ἀπειθήσασ χείρονα τιμωρίαν ὑπόσχῃσ.
(플라비우스 요세푸스, Ιὠσήπου βίος 206:1)
ἔσχε δὲ καὶ τὴν τοῦ Ὀτάνεω θυγατέρα, ἣ τὸν Μάγον κατάδηλον ἐποίησε·
(헤로도토스, The Histories, book 3, chapter 88 4:2)
διὰ ταύτασ δὴ τὰσ προφάσιασ τὰ εἴδεα ἀπηλλαγμένα τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων ἔχουσιν οἱ Φασιηνοί‧ τά τε γὰρ μεγέθεα μεγάλοι, τὰ πάχεα δ’ ὑπερπάχητεσ, ἄρθρον τε κατάδηλον οὐδὲν οὐδὲ φλέψ‧ τήν τε χροιὴν ὠχρὴν ἔχουσιν ὥσπερ ὑπὸ ἰκτέρου ἐχόμενοι‧ φθέγγονταί τε βαρύτατον ἀνθρώπων, τῷ ἠέρι χρεώμενοι οὐ λαμπρῷ, ἀλλὰ νοτώδει καὶ θολερῷ‧ πρόσ τε τὸ ταλαιπωρεῖν τὸ σῶμα ἀργότεροι πεφύκασιν.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, xv.7)
ὧδε ἴσωσ μᾶλλον κατάδηλον ἔσται.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λάχης 42:6)
εἰ γὰρ μηδὲν ἡμᾶσ ἔτι βλάπτοι, οὐδὲν ἂν οὐδεμιᾶσ ὠφελίασ δεοίμεθα, καὶ οὕτω δὴ ἂν τότε γένοιτο κατάδηλον ὅτι διὰ τὸ κακὸν τἀγαθὸν ἠγαπῶμεν καὶ ἐφιλοῦμεν, ὡσ φάρμακον ὂν τοῦ κακοῦ τὸ ἀγαθόν, τὸ δὲ κακὸν νόσημα·
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 190:2)
ἐοίκε τοίνυν κατάδηλον γενόμενον ἂν μᾶλλον εἰ τῷ Δωρικῷ τισ ὀνόματι χρῷτο ‐ "ἅλιον" γὰρ καλοῦσιν οἱ Δωριῆσ ‐ "ἅλιοσ" οὖν εἰή μὲν ἂν κατὰ τὸ ἁλίζειν εἰσ ταὐτὸν τοὺσ ἀνθρώπουσ ἐπειδὰν ἀνατείλῃ, εἰή δ’ ἂν καὶ τῷ περὶ τὴν γῆν ἀεὶ εἱλεῖν ἰών, ἐοίκοι δ’ ἂν καὶ ὅτι ποικίλλει ἰὼν τὰ γιγνόμενα ἐκ τῆσ γῆσ·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 153:6)
τὸ μὲν οὖν ἕτερον οὔπω καθορῶ, τὸ δ’ ἕτερον δοκεῖ μοι κατάδηλον εἶναι.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 192:7)
τὸ μὲν τοίνυν "αἰσχρὸν" καὶ δὴ κατάδηλόν μοι φαίνεται ὃ νοεῖ·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 198:8)
ὡσ δὲ ταῦτα γελοῖά ἐστιν, κατάδηλον ἔσται, ἐὰν μὴ πολλοῖσ ὀνόμασι χρώμεθα ἅμα, ἡδεῖ τε καὶ ἀνιαρῷ καὶ ἀγαθῷ καὶ κακῷ, ἀλλ’ ἐπειδὴ δύο ἐφάνη ταῦτα, δυοῖν καὶ ὀνόμασιν προσαγορεύωμεν αὐτά, πρῶτον μὲν ἀγαθῷ καὶ κακῷ, ἔπειτα αὖθισ ἡδεῖ τε καὶ ἀνιαρῷ.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Πρωταγόρας 380:2)
οἶδα γὰρ ὅτι τούτου φανεροῦ γενομένου μάλιστ’ ἂν κατάδηλον γένοιτο ἐκεῖνο περὶ οὗ ἐγώ τε καὶ σὺ μακρὸν λόγον ἑκάτεροσ ἀπετείναμεν, ἐγὼ μὲν λέγων ὡσ οὐ διδακτὸν ἀρετή, σὺ δ’ ὡσ διδακτόν.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Πρωταγόρας 417:2)
δέομαι οὖν ἐγώ σου μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα τῷ ὄντι κατάδηλον γένηται πῶσ βιωτέον.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 277:3)
ἆρα κατάδηλον, ὦ Εὐθύφρων, ὃ βούλομαι λέγειν;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Εὐθύφρων 50:8)
ἆρ’ οὖν οὐκ ἐν τῷ λογίζεσθαι εἴπερ που ἄλλοθι κατάδηλον αὐτῇ γίγνεταί τι τῶν ὄντων;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 103:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION