헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἢ τίνα ταύτην καρτερίαν καρτερῶν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Μονῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ 1:4)
χαρίεισ γ’ ἂν οὖν εἰήσ, ὦ μάσθλησ, ἐπὶ σωφροσύνην καὶ ἀνδρείαν καὶ καρτερίαν ἐν τούτῳ τῷ μέλει παρακαλῶν, οὐ καρτερῶν αὐτὸσ μένειν ἐν τῇ τάξει τῶν λόγων, ὡσπερεὶ Σαρδανάπαλλοσ τῇ κερκίδι τὴν κρόκην ὠθῶν ᾖδε τοὺσ εἰσ τὴν μάχην παρακλητικούσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 15:14)
ταῦτα δὴ λογιζόμενοσ οὐκ ἄχθεται καρτερῶν.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 92:1)
ἔμελλον δὲ οἱ μετέχοντεσ τῆσ συνωμοσίασ πῦρ ἐμβαλόντεσ ταῖσ οἰκίαισ κατὰ πολλοὺσ ἅμα τόπουσ νύκτωρ, ὁπότε μάθοιεν ἐπὶ τὴν τῶν καιομένων βοηθείαν ὡρμηκότασ ἅπαντασ τό τε Καπιτώλιον καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἐρυμνοὺσ καταλαμβάνεσθαι τόπουσ, ἐγκρατεῖσ δὲ γενόμενοι τῶν καρτερῶν τῆσ πόλεωσ, ἐπὶ τὴν ἐλευθερίαν τοὺσ ἄλλουσ δούλουσ παρακαλεῖν, καὶ σὺν ἐκείνοισ ἀποκτείναντεσ τοὺσ δεσπότασ τὰσ τῶν πεφονευμένων γυναῖκάσ τε καὶ κτήσεισ παραλαμβάνειν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 12, chapter 6 5:1)
περὶ δύο ταῦτα δεινῶσ ἐσπούδακασ, βιβλίων τε τῶν πολυτελῶν κτῆσιν καὶ μειρακίων τῶν ἐξώρων καὶ ἤδη καρτερῶν ὠνήν, καὶ τὸ πρᾶγμά σοι πάνυ σπουδάζεται καὶ θηρεύεται.
(루키아노스, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 25:2)
ἀετὸν εὐμεγέθη συλλαβών, ἔτι δὲ γῦπα τῶν καρτερῶν, ἀποτεμὼν αὐταῖσ ὠλέναισ τὰ πτερὰ ‐ μᾶλλον δὲ καὶ πᾶσαν ἐξ ἀρχῆσ τὴν ἐπίνοιαν, εἴ σοι σχολή, δίειμι.
(루키아노스, Icaromenippus, (no name) 3:6)
μᾶλλον δὲ ὑπέρμεγα τοῦτο κακόν, εἰ μὴ εἰδείη τισ χωρίζειν τὰ ἱστορίασ καὶ τὰ ποιητικῆσ, ἀλλ̓ ἐπεισάγει τῇ ἱστορίᾳ τὰ τῆσ ἑτέρασ κομμώματα, τὸν μῦθον καὶ τὸ ἐγκώμιον καὶ τὰσ ἐν τούτοισ ὑπερβολάσ, ὥσπερ ἂν εἴ τισ ἀθλητὴν τῶν καρτερῶν τούτων καὶ κομιδῇ πρινίνων ἁλουργίσι περιβάλοι καὶ τῷ ἄλλῳ κόσμῳ τῷ ἑταιρικῷ καὶ φυκίον ἐντρίβοι καὶ ψιμύθιον τῷ προσώπῳ, Ἡράκλεισ ὡσ καταγέλαστον αὐτὸν ἀπεργάσαιτο αἰσχύνασ τῷ κόσμῳ ἐκείνῳ.
(루키아노스, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 8 2:1)
μετέστησε γὰρ τὸν παῖδα μικρὸν ὕστερον ἀφανῶσ ὑπεξαγαγὼν καὶ τῷ Κλεοδήμῳ τινὰ παραστῆναι διένευσε τῶν ἐξώρων ἤδη καὶ καρτερῶν, ὀρεωκόμον τινὰ ἢ ἱπποκόμον.
(루키아노스, Symposium, (no name) 15:8)
ἀλλὰ θαρρῶν καὶ καρτερῶν εὖ καὶ ἀνδρείωσ ἀποκρίνου ἃ ἂν φαίνηταί σοι περὶ ὧν ἂν ἐρωτῶ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 96:2)
ἆρ’ οὐκ ἂν παρ’ ἐκεῖνα τὰ γράμματα τολμήσειεν ἄλλ’ ὑποθέσθαι, συμβαινόντων ἄλλων βελτιόνων τοῖσ κάμνουσι διὰ πνεύματα ἤ τι καὶ ἄλλο παρὰ τὴν ἐλπίδα τῶν ἐκ Διὸσ ἑτέρωσ πωσ τῶν εἰωθότων γενόμενα, καρτερῶν δ’ ἂν ἡγοῖτο δεῖν μὴ ἐκβαίνειν τἀρχαῖά ποτε νομοθετηθέντα μήτε αὐτὸν προστάττοντα ἄλλα μήτε τὸν κάμνοντα ἕτερα τολμῶντα παρὰ τὰ γραφέντα δρᾶν, ὡσ ταῦτα ὄντα ἰατρικὰ καὶ ὑγιεινά, τὰ δὲ ἑτέρωσ γιγνόμενα νοσώδη τε καὶ οὐκ ἔντεχνα·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 231:3)
οὐδέ γε ὁπόταν αὖ τἀναντία τοὺσ ἐπαινουμένουσ πόνουσ καὶ φόβουσ καὶ ἀλγηδόνασ καὶ λύπασ μὴ διαπονῇ καρτερῶν ἀλλὰ ὑπείκῃ, τότε οὐ τιμᾷ ὑπείκων·
(플라톤, Laws, book 5 6:3)
εἰ γάρ, ὦ φίλε Ἀδείμαντε, τὰ τοιαῦτα ἡμῖν οἱ νέοι σπουδῇ ἀκούοιεν καὶ μὴ καταγελῷεν ὡσ ἀναξίωσ λεγομένων, σχολῇ ἂν ἑαυτόν γέ τισ ἄνθρωπον ὄντα ἀνάξιον ἡγήσαιτο τούτων καὶ ἐπιπλήξειεν, εἰ καὶ ἐπίοι αὐτῷ τι τοιοῦτον ἢ λέγειν ἢ ποιεῖν, ἀλλ’ οὐδὲν αἰσχυνόμενοσ οὐδὲ καρτερῶν πολλοὺσ ἐπὶ σμικροῖσιν παθήμασιν θρήνουσ ἂν ᾄδοι καὶ ὀδυρμούσ.
(플라톤, Republic, book 3 47:1)
ἔπειτα τὴν ἄλλην ἀλαζονείαν καὶ κενοφροσύνην τοῦ Αἰγυπτίου βαρυνόμενοσ ἠναγκάζετο φέρειν καὶ συνεξέπλευσεν ἐπὶ τοὺσ Φοίνικασ αὐτῷ, παρὰ τὴν ἀξίαν τὴν ἑαυτοῦ καὶ τὴν φύσιν ὑπείκων καὶ καρτερῶν, ἄχρι οὗ καιρὸν ἔλαβε.
(플루타르코스, Agesilaus, chapter 37 2:2)
καὶ βραδυνούσησ ἀδημονῶν ἤλυε, ταχὺ μὲν εἰσ τὸ πίνειν καὶ μεθύσκεσθαι διδοὺσ ἑαυτόν, οὐ καρτερῶν δὲ κατακείμενοσ, ἀλλὰ μεταξὺ πινόντων ἀνιστάμενοσ καὶ ἀναπηδῶν πολλάκισ ἐπισκοπεῖν, ἑώσ ἐκείνη κατέπλευσεν, ἐσθῆτα πολλὴν καὶ χρήματα κομίζουσα τοῖσ στρατιώταισ.
(플루타르코스, Antony, chapter 51 1:3)
ἐπεὶ δὲ ταύτην λαβὼν τὴν ἐξουσίαν ὁ Κικέρωνι τὰ μὲν ἔξω πράγματα Κοΐντῳ Μετέλλῳ διεπίστευσε, τὴν δὲ πόλιν εἶχε διὰ χειρὸσ καὶ καθ’ ἡμέραν προῄει δορυφορούμενοσ ὑπ’ ἀνδρῶν τοσούτων τὸ πλῆθοσ ὥστε τῆσ ἀγορᾶσ πολὺ μέροσ κατέχειν ἐμβάλλοντοσ αὐτοῦ τοὺσ παραπέμποντασ, οὐκέτι καρτερῶν τὴν μέλλησιν ὁ Κατιλίνασ αὐτὸσ μὲν ἐκπηδᾶν ἔγνω πρὸσ τὸν Μάλλιον ἐπὶ τὸ στράτευμα, Μάρκιον δὲ καὶ Κέθηγον ἐκέλευσε ξίφη λαβόντασ ἐλθεῖν ἐπὶ τὰσ θύρασ ἑώθεν ὡσ ἀσπασομένουσ τὸν Κικέρωνα καὶ διαχρήσασθαι προσπεσόντασ.
(플루타르코스, Cicero, chapter 16 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION