헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τάχυνε δ’, ὡσ καὶ νυκτὸσ ἁρ́μ’ ἐπείγεται σκοτεινόν, ὡρ́α δ’ ἐμπόρουσ καθιέναι ἄγκυραν ἐν δόμοισι πανδόκοισ ξένων.
(아이스킬로스, Libation Bearers, episode8)
ἢν δὲ τάδε σοι ποιέοντι ἔτι μίμνωσι οἱ λίθοι, ἐσ ἔλαιον τὸν ἄνθρωπον καθιέναι.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιγ’. Θεραπεία Ἐλέφαντοσ.31)
ὥστε κἀν τοῖσ ἄθλοισ τοῖσ ἐπὶ Πατρόκλῳ τῷ Ἀντιλόχῳ μέλλοντι τὸ ἁρ́μα καθιέναι προσελθών τε καὶ ὑπειπὼν ὅτι αὐτὸν ὁ Ζεύσ τε καὶ ὁ Ποσειδῶν πᾶσαν διδάξειαν τὴν ἱππικὴν εὐθὺσ ἐκ παιδὸσ, καὶ οὐ πάνυ τι δέον αὐτὸν διδάσκειν ὅμωσ ὑποτίθεται καὶ παραδείκνυσιν αὐτῷ τινὰ τῶν εἰσ τὸν δρόμον καὶ ὅπωσ διαθήσεται τὸν ἀγῶνα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 130:4)
τούτου δὴ ἕνεκα φέρειν χρὴ ᾠὰ τὸν κυνηγέτην, ὥστε, εἰ ὑπερασθμαίνοι ἡ κύων, καθιέναι ἀθρόα·
(아리아노스, Cynegeticus, chapter 14 3:1)
[λέγει γὰρ] ὡσ γενόμενοσ ἐν Ἰταλίᾳ κατὰ γῆσ οἰκίσκον ποιήσαι καὶ τῇ μητρὶ ἐντείλαιτο τὰ γινόμενα εἰσ δέλτον γράφειν σημειουμένην καὶ τὸν χρόνον, ἔπειτα καθιέναι αὐτῷ ἔστ’ ἂν ἀνέλθῃ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, h, Kef. a'. PUQAGORAS 41:2)
εἰσ τοσοῦτον δὴ κίνδυνον ἐμαυτὸν καθιέναι μέλλων οὐκ ἀξιῶ λαθεῖν ἅπαντασ αἰωρηθεὶσ ὑπὲρ μεγάλων, ἐὰν ἄρα συμβῇ μοι διαμαρτεῖν τῆσ πείρασ, ἀλλ’ ἐπὶ καλοῖσ ἔργοισ μεγάλων ἐπαίνων τυγχάνειν, ἐξ ὧν ἀντὶ τοῦ θνητοῦ σώματοσ ἀθάνατον ὑπάρξει μοι κλέοσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 27 3:1)
καὶ μέντοι καὶ αἱ μαῖαι τὰσ τικτούσασ οὐκ εὐθὺσ ἀνιστᾶσιν οὐδ’ ἐπὶ τὸν δίφρον καθίζουσιν, ἀλλ’ ἅπτονται πρότερον ἀνοιγομένου τοῦ στόματοσ κατὰ βραχὺ καὶ πρῶτον μέν, ὥστε τὸν μικρὸν δάκτυλον καθιέναι, διεστηκέναι φασίν, ἔπειτ’ ἤδη καὶ μεῖζον καὶ κατὰ βραχὺ δὴ πυνθανομένοισ ἡμῖν ἀποκρίνονται τὸ μέγεθοσ τῆσ διαστάσεωσ ἐπαυξανόμενον.
(갈레노스, On the Natural Faculties., G, section 321)
Ἕτεροσ τρόποσ ἰήσιοσ αἱμοῤῬοί̈δων‧ καυστῆρα ποιήσασθαι, οἱο͂ν καλαμίσκον φραγμίτην‧ σιδήριον δὲ ἐναρμόσαι καλῶσ ἁρμόζον‧ ἔπειτα τὸν αὐλίσκον ἐνθεὶσ ἐσ τὴν ἕδρην, διαφαῖνον τὸ σιδήριον καθιέναι, καὶ πυκνὰ ἐξαιρέειν, ἵνα μᾶλλον ἀνέχηται θερμαινόμενοσ‧ καὶ οὔτε ἕλκοσ ἕξει ὑπὸ τῆσ θερμασίησ, ὑγιέα τε ξηρανθέντα τὰ φλέβια.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΩΝ., 6.1)
Ἢν δὲ νοσέοντα ἤδη τὴν σύριγγα παραλάβῃσ, λαβὼν σκορόδου φύσιγγα νεαρὴν, ἀνακλίνασ τὸν ἄνθρωπον ὕπτιον, τὰ σκέλεα διαγαγὼν τὸ μὲν ἔνθα, τὸ δὲ ἔνθα, τὴν φύσιγγα καθιέναι ἔστ’ ἂν προσκόψῃ, μετρῆσαί τε τὸ βάθοσ τῆσ συρίγγοσ τῇ φύσιγγι, καὶ σεσέλιοσ δὲ Ῥίζαν κόψασ ὡσ λεπτοτάτην, ὕδωρ ἐπιχέασ, βρέχειν τέσσαρασ ἡμέρασ‧ καὶ προνηστεύσασ πινέτω μέλιτι παραμίσγων τὸ ὕδωρ κατὰ τρεῖσ κυάθουσ‧ ἐν τούτῳ κάθαιρε καὶ τὰσ ἀσκαρίδασ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΣΥΡΙΓΓΩΝ., 3.1)
Ἑτέρη θεραπείη‧ ὠμόλινον λαβὼν ὡσ λεπτότατον, συμβάλλειν ὅσον σπιθαμιαῖον πεντάπλουν, καὶ ξυμπεριλαβεῖν ἱππείην τρίχα‧ ἔπειτα ποιησάμενοσ μήλην κασσιτερίνην ἐπ’ ἄκρου τετρημένην, ἐνείρασ ἐσ τὴν μήλην τὴν ἀρχὴν τοῦ ὠμολίνου συμβεβλημένου, καθιέναι τὴν μήλην ἐσ τὴν σύριγγα, καὶ ἅμα τῆσ ἀριστερῆσ χειρὸσ τὸν δάκτυλον τὸν λιχανὸν καθιέναι ἐσ τὴν ἕδρην‧ ἐπὴν δὲ ψαύσῃ ἡ μήλη τοῦ δακτύλου, ἄγειν ἔξω τῷ δακτύλῳ, ἀποκάμψασ τῆσ μήλησ τὸ ἄκρον καὶ τὴν ἀρχὴν τὴν ἐν τῇ μήλῃ‧ καὶ τὴν μὲν μήλην πάλιν ἐξαιρέειν, τοῦ δὲ ὠμολίνου τὰσ ἀρχὰσ ἀφάψαι δὶσ ἢ τρίσ‧ καὶ τὸ λοιπὸν τοῦ ὠμολίνου ἐπιστρέψασ, ἐπιδῆσαι πρὸσ τὸ ἄμμα‧ ἔπειτα κελεύειν ἀπελθόντα διαπρήσσεσθαι τὰ ἑωυτοῦ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΣΥΡΙΓΓΩΝ., 4.1)
ἔδοξε δὴ σκοπουμένοισ τὴν ὑστάτην ἄγκυραν, ἣν ἱερὰν οἱ ναυτιλλόμενοί φασιν, καθιέναι, καὶ ἐπὶ τὴν βελτίστην ἀπόνοιαν ὁρμήσαντεσ, ἔτι τε καὶ τόλμαν καὶ ἀμαθίαν καὶ ἀναισχυντίαν προσπαρακαλέσαντεσ, αἵπερ αὐτοῖσ μάλιστα συναγωνίζονται, καὶ λοιδορίασ καινὰσ ^ ἐκμελετήσαντεσ, ὡσ πρόχειροι εἰε͂ν καὶ ἀνὰ στόμα, ταύτασ μόνασ ξυμβολὰσ ἔχοντεσ ‐ ὁρᾷσ ὁποῖα πρὸσ φιλοσοφίαν ἐφόδια;
(루키아노스, Fugitivi, (no name) 13:3)
ἀλλὰ τῷ μὲν ἑλλανοδικεῖν τε ὁμοῦ καὶ ἵππων ὑπῆρξεν ἀνελέσθαι νίκασ τῷ Τρωίλῳ δὲ τελείᾳ τε συνωρίδι καὶ πώλων ἁρ́ματι ‐ Ὀλυμπιάδι δὲ ἐκράτει δευτέρᾳ πρὸσ ταῖσ ἑκατόν, ἀπὸ τούτου δὲ καὶ νόμοσ ἐγένετο Ἠλείοισ μηδὲ ἵππουσ τοῦ λοιποῦ τῶν ἑλλανοδικούντων καθιέναι μηδένα ‐ , τούτου μὲν δὴ τὸν ἀνδριάντα ἐποίησε Λύσιπποσ·
(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Β, chapter 1 7:4)
δυνατὸν δέ ἐστιν ἑκατέρωσε μέχρι τοῦ μέσου καθιέναι, πέρα δ’ οὔ·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 903:1)
ἐν μέρει τοίνυν ἡ γέρανοσ αὐτῇ καταγγείλασα δεῖπνον ἐν λαγυνίδι προὔθηκε λεπτὸν ἐχούσῃ καὶ μακρὸν τράχηλον, ὥστ’ αὐτὴ μὲν καθιέναι τὸ στόμα ῥᾳδίωσ καὶ ἀπολαύειν, τὴν δ’ ἀλώπεκα μὴ δυναμένην κομίζεσθαι συμβολὰσ πρεπούσασ.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Εἰ δεῖ φιλοσοφεῖν παρὰ πότον. 12:8)
ἀλλ’ ὅπερ οἱ τοῖσ ὅλοισ ἐπταικότεσ καὶ κατὰ πάντα τρόπον ἐξαποροῦντεσ οὐχ ὑπομένουσιν, ὥστ’ εἰσ ἀπρονοήτουσ καθιέναι τόπουσ μετὰ δυνάμεωσ, τοῦτο περιτιθέασιν οἱ συγγραφεῖσ Ἀννίβᾳ τῷ τὰσ μεγίστασ ἐλπίδασ ἀκεραίουσ ἔχοντι περὶ τῶν καθ’ αὑτὸν πραγμάτων.
(폴리비오스, Histories, book 3, chapter 48 4:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION