헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅπου μὲν γὰρ πολλοὶ μισθωσάμενοι μίαν οἴκησιν διελόμενοι ἔχουσι, συνοικίαν καλοῦμεν, ὅπου δ’ εἷσ ἐνοικεῖ, οἰκίαν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1241)
καλοῦμεν αὐγὰσ ἡλίου σωτηρίουσ, ‐ ἁγνόν τ’ Ἀπόλλω, φυγάδ’ ἀπ’ οὐρανοῦ θεόν.
(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, episode 2:7)
νυνὶ δὲ συνῳκισθήτην ὑπὸ τοῦ θεοῦ τούτου καὶ πόλεισ τε ἐπολίσατο τοῖσ ἀνθρώποισ αὐτόθι, ἃσ δὴ νήσουσ νυνὶ καλοῦμεν, ὡσ μηδὲ ἐν θαλάττῃ ποθεῖν τὴν γῆν, μηδὲ ἄλλο τι ἢ ἐν γῇ εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 4:5)
ἐκείνη τε γὰρ ἐμπρησθεῖσα ὑπὸ τοῦ Πέρσου καὶ πάντα τρόπον διαφθαρεῖσα ἐπέδωκεν ἁπανταχῆ, τῇ τε πόλει κέρδοσ τὸ σύμπτωμα, ὑπὸ τοιαύτησ χειρὸσ ἐγείρεται πάντη σεμνοτέρα καὶ ὑψηλοτέρα καὶ στεγανωτέρα, καλοῦμεν δὲ Ἀδράστειαν, καλῶν δὲ ὄντων ἁπάντων τῶν ὁρωμένων τούτων κόσμων ἕτερον μείζω προσείληφεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Προσφωνητικόσ Σμυρναϊκός 4:13)
καλοῦμεν δ’ αὐτὸν καὶ πρὸσ αὐτὰ ταῦτα, ὥσπερ πρὸσ ἅπαντα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 2:1)
τούτουσ γὰρ οὐχ ἧττον καλοῦμεν ἢ τοὺσ ἡμετέρουσ αὐτῶν, ἂν ἅ τινεσ κελεύουσι ψηφιζώμεθα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 11:9)
ὥσπερ γε δὴ καὶ τοὺσ παιδαγωγοὺσ, οἶμαι, καλοῦμεν, οὐκ ἐπειδήπερ ὑποπεπτώκασι τοῖσ παισὶν, ἀλλ’ ὅτι αὐτοῖσ ἡγοῦνται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 43:8)
ἐγὼ γὰρ ὡσ μὲν ἅπαντά τισ ἂν προσθείη τε καὶ χρὴ Διὶ, καὶ Νεῖλον ἂν δοίην εἶναι διιπετῆ καὶ ἔργον ἐκείνου, ἐπεὶ καὶ πατέρα αὐτὸν ἀνδρῶν τε θεῶν τε καλοῦμεν Ὁμήρου καὶ τοῦτο τὸ ῥῆμα φθεγγομένου, καίτοι τῶν θεῶν, ἀλλ’ οὐ πάντων πατὴρ αὐτῶν τῶν θεῶν ἐστι κατ’ αὐτοὺσ τοὺσ ποιητὰσ, καὶ οὐ δή που βιάσαιτ’ ἄν τισ καὶ τὸν Ποσειδῶ τούτου χάριν υἱὸν εἶναι Διὸσ καὶ τὴν Ἥραν θυγατέρα, καὶ ταῦτα Ὁμήρῳ δοκεῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 28:15)
ὅστισ δ’ εἰσ ὅσον ἥκει δυνάμεωσ ἐξεπιστάμενοσ πρὸσ τοῦτο καὶ τὴν ἀξίαν φρονεῖ, καὶ μηδὲν πλέον μήτε ζητεῖ μήτε θηρᾶται, τοῦτον ἀκριβῶσ τὸν τῆσ ἐλευθερίασ ὁρ́ον πληροῦν, ὥσπερ γε κἀν χρήμασιν ὅστισ μὲν οἶμαι πλείω τῶν ὑπαρχόντων τὸν ὄγκον περιβάλλεται καὶ περινοστῶν σοβεῖ διὰ κενῆσ, καὶ τοῦτ’ ἐσπούδακεν ἐξαπατᾶν τοὺσ ἐντυγχάνοντασ, ἀλαζόνα που καλοῦμεν καὶ βλᾶκα καὶ χαῦνον τοὺσ τρόπουσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 3:7)
καὶ ὡσ ἀληθῆ λέγω δῆλον ἐξ ὧν τοὺσ μὲν τιμῶν ἀξιοῦμεν καὶ εὐεργέτασ ἡμετέρουσ καὶ σωτῆρασ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα καλοῦμεν, τοῖσ δὲ ὡσ ὀφειλέταισ οὐχ ὅπωσ ὧν πράττουσιν ἴσχομεν χάριν, ἀλλὰ καὶ ἤν ποτ’ ἐλλίπωσι τοῦ δέοντοσ, νεμεσῶντεσ ὑπάγομεν δίκην·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 21:2)
λυπεῖσθαι ταύτην τὴν λύπην ἣν καλοῦμεν θυμόν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 81:1)
καὶ οὐκ ἔσται εἶναι καὶ μὴ εἶναι τὸ αὐτὸ ἀλλ’ ἢ καθ’ ὁμωνυμίαν, ὥσπερ ἂν εἰ ὃν ἡμεῖσ ἄνθρωπον καλοῦμεν, ἄλλοι μὴ ἄνθρωπον καλοῖεν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 75:2)
καὶ ἡμεῖσ δὲ ἔστι μὲν ὅτε τὸν μέσον φιλότιμον καλοῦμεν ἔστι δ’ ὅτε ἀφιλότιμον, καὶ ἔστι μὲν ὅτε ἐπαινοῦμεν τὸν φιλότιμον ἔστι δ’ ὅτε τὸν ἀφιλότιμον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 81:3)
τοὺσ γὰρ ἀκρατεῖσ καὶ εἰσ ἀκολασίαν δαπανηροὺσ ἀσώτουσ καλοῦμεν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 4:1)
τὸ μὲν γὰρ ἀρετὴν τὸ δ’ ἐγκράτειαν καλοῦμεν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7, book 73)

SEARCH

MENU NAVIGATION