헬라어 문장 내 검색 Language

ἔστι γὰρ κακοήθεια τὸ ἐπὶ τὸ χεῖρον ὑπολαμβάνειν πάντα.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 13 3:2)
ἀκολουθεῖ δὲ τῇ ἀδικίᾳ συκοφαντία, ἀλαζονεία, φιλανθρωπία προσποίητοσ, κακοήθεια, πανουργία.
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 39:1)
ἦν δὲ ὁ Πλάτων πρὸσ τῇ κακοηθείᾳ καὶ φιλόδοξοσ, ὅστισ ἔφησεν·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 116 3:1)
ἃ δὲ μισητὰ παρὰ τοῖσ προτέροισ ἦν, ταῦτα πυργοῦταί τε νῦν καὶ θαυμάσια ἡλίκα φαίνεται τοῖσ διεφθαρμένοισ ἀγαθά, ἀνανδρία καὶ βωμολοχία καὶ κακοήθεια καὶ τὸ πανούργωσ σοφὸν καὶ τὸ πρὸσ ἅπαντα ἰταμὸν καὶ τὸ μηδενὶ τῶν κρειττόνων εὐπειθέσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 53 9:2)
ἀφείλετο δὲ καὶ τὸν ὄφιν τὴν φωνὴν ὀργισθεὶσ ἐπὶ τῇ κακοηθείᾳ τῇ πρὸσ τὸν Ἄδαμον καὶ ἰὸν ἐντίθησιν ὑπὸ τὴν γλῶτταν αὐτῷ πολέμιον ἀποδείξασ ἀνθρώποισ καὶ ὑποθέμενοσ κατὰ τῆσ κεφαλῆσ φέρειν τὰσ πληγάσ, ὡσ ἐν ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ πρὸσ ἀνθρώπουσ κειμένου καὶ τῆσ τελευτῆσ ῥᾴστησ τοῖσ ἀμυνομένοισ ἐσομένησ, ποδῶν τε αὐτὸν ἀποστερήσασ σύρεσθαι κατὰ τῆσ γῆσ ἰλυσπώμενον ἐποίησε.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 60:1)
τοιαῦτα λεγούσησ καὶ πολλάκισ μὲν ἐπιδραττομένησ τῶν τριχῶν, πολλάκισ δὲ τυπτούσησ τὰ στέρνα, ἡ μὲν ὄψισ εἶχέ τι πρὸσ τὴν ἄρνησιν πιθανόν, ἡ δὲ κακοήθεια τοῦ τρόπου τὴν ἐν τοῖσ γινομένοισ ὑπόκρισιν ἀπεσήμαινεν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 256:1)
ἄλλο δ’ οὐδὲν οὔτ’ ἄτοπον οὔτε δυσχερὲσ ἐντεθυμῆσθαι κατὰ τοῦ πατρὸσ οὐδ’ ὅσα συνεσκεύασται κακοηθείᾳ τῶν ἐναντίων ἀληθὲσ εἶναί τι τούτων.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 386:2)
ὡσ ἀπόλοιτο μὲν ἡ ἀλήθεια, τὸ δὲ δίκαιον ἐκ τῶν ἀνθρώπων ἀνῃρημένον εἰή, κρατοίη δὲ τὰ ψεύσματα καὶ ἡ κακοήθεια καὶ τοσοῦτο νέφοσ ἐπάγοι τοῖσ πράγμασιν, ὡσ μηδὲ τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν ὁρᾶσθαι τοῖσ ἁμαρτάνουσιν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 444:1)
καὶ ὁ τῦφοσ δὲ καὶ ἡ μεγαλαυχία καὶ ἡ κακοήθεια καὶ τὸ βρενθύεσθαι καὶ λαρυγγίζειν ἀπέστω, καὶ τὸ διασιλλαίνειν τὰ τῶν ἄλλων καὶ οἰέσθαι ὅτι πρῶτοσ ἔσῃ αὐτόσ, ἢν τὰ πάντων συκοφαντῇσ.
(루키아노스, Lexiphanes, (no name) 24:1)
οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ διαβολή τισ ἢ κακοήθεια γενομένη περὶ τὴν φιλοτιμίαν ἐκείνην πλείονα λόγον παρέσχε.
(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 12 1:3)
οὐκ ἐλάνθανε μὲν οὖν ἡ κακοήθεια τῆσ ἀναβολῆσ τὸν Ἀλκιβιάδην, ἀλλ’ ἔλεγε παριὼν ὡσ δεινόν ἐστιν αἰτίασ ἀπολιπόντα καθ’ ἑαυτοῦ καὶ διαβολὰσ ἐκπέμπεσθαι μετέωρον ἐπὶ τοσαύτησ δυνάμεωσ·
(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 19 5:1)
ἡ δ’ Ἡροδότου κακοήθεια λειοτέρα μέν ἐστιν ἀμέλει καὶ μαλακωτέρα τῆσ Θεοπόμπου, καθάπτεται δὲ καὶ λυπεῖ μᾶλλον, ὥσπερ οἱ κρύφα διὰ στενοῦ παραπνέοντεσ ἄνεμοι τῶν διακεχυμένων.
(플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 1 6:2)
κακοήθειαν, ἀνελευθερίαν τῇ κακοηθείᾳ προσοφλισκάνουσιν.
(플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 8 2:1)
περὶ τὰ κοινὰ καὶ φροντίδι πρὸσ ἅπασαν ἀρχὴν ἀεὶ διαμιλλητέον, ἂν μὲν ὦσι χαρίεντεσ, αὐτὸν ὑφηγούμενον ἃ δεῖ καὶ φράζοντα καὶ διδόντα χρῆσθαι τοῖσ βεβουλευμένοισ ὀρθῶσ καὶ τὸ κοινὸν εὐδοκιμεῖν ὠφελοῦντα 25, ἐὰν δ’ ἐνῇ τισ ἐκείνοισ ὄκνοσ ἢ μέλλησισ ἢ κακοήθεια πρὸσ τὴν πρᾶξιν, οὕτω χρὴ παρεῖναι καὶ λέγειν αὐτὸν εἰσ τοὺσ πολλοὺσ καὶ μὴ παραμελεῖν μηδ’ ὑφίεσθαι τῶν κοινῶν, ὡσ, οὐ προσῆκον, ἄρχοντοσ ἑτέρου, πολυπραγμονεῖν καὶ παραδιοικεῖν.
(플루타르코스, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 232)
οὔτε γὰρ ὠφελεῖ τούτων τὸ λυπηρὸν καὶ πικρόν, οὔτε τέρπει τὸ βωμολόχον καὶ παιδιῶδεσ, ἀλλ’ ἔστι κακοηθείᾳ καὶ ὕβρει μεμιγμένησ;
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 27 6:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION