헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

δόξει δὲ δήπου, καὶ πρῶτον ποιήσεται τῶν ἀξιουμένων, ἰσότιμον εἶναι καὶ τῶν αὐτῶν ἡμῖν μετέχειν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 61 4:1)
τοῦτο δ’, ὡσ οὐχ ἱκανὸσ ἦσθα τὸν πράττοντα κωλύειν ἰσότιμον ὄντα·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 12 3:3)
χειρώσεσθαι γὰρ οὕτωσ εἰσ εὔνοιαν αὐτὸν φύσει τῶν ὑπηκόων ἀγαπώντων τὸ προσηνὲσ καὶ παρὰ μικρὸν ἰσότιμον τῶν βασιλέων.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8 272:3)
καὶ παρὰ τὸν ὄγκον τῆσ τε εὐγενείασ καὶ τῆσ ἀξίασ καὶ ἧσ εἶχε τιμῆσ ἠγαπηκὼσ τὸ ἰσότιμον καὶ πρὸσ τοὺσ ταπεινοτάτουσ, φιλελεύθερόσ τε ἐκτόπωσ καὶ δημοκρατίασ ἐραστήσ, πρό τε τῶν ἰδίων λυσιτελῶν τὸ κοινῇ συμφέρον ἀεὶ τιθέμενοσ καὶ περὶ παντὸσ ποιούμενοσ τὴν εἰρήνην·
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον δ. 362:2)
Ἤδη δὲ Ιωἄννῃ τυραννιῶντι τὸ πρὸσ τοὺσ ὁμοίουσ ἰσότιμον ἠδοξεῖτο, καὶ κατ’ ὀλίγουσ προσποιούμενοσ τῶν πονηροτέρων ἀφηνίαζε τοῦ συντάγματοσ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον δ. 441:1)
πάντα γὰρ ἴσα καὶ ὁμόχροα καὶ οὐδὲν οὔτε καλὸν οὔτε κάλλιον, ἀλλ’ ἤδη καὶ τὸ τριβώνιον τέωσ ἄμορφον εἶναί μοι δοκοῦν ἰσότιμον γίγνεται τῇ πορφυρίδι τοῦ βασιλέωσ·
(루키아노스, Cataplus, (no name) 22:4)
τὸν γὰρ δὴ νόμον αὐτοῖσ οὐκ ἀπὸ τιμημάτων ποιεῖσθαι τὴν ἐγγραφὴν οὐδ̓ ἀπὸ σχημάτων ἢ μεγέθουσ ἢ κάλλουσ οὐδ̓ ἀπὸ γένουσ οὐδὲ λαμπρῶν ἐκ προγόνων, ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὐδὲ νομίζεσθαι παῤ αὐτοῖσ, ἀποχρῆν δ̓ ἑκάστῳ πρὸσ τὸ πολίτην γενέσθαι σύνεσιν καὶ ἐπιθυμίαν τῶν καλῶν καὶ πόνον καὶ τὸ λιπαρὲσ καὶ τὸ μὴ ἐνδοῦναι μηδὲ μαλακισθῆναι πολλοῖσ τοῖσ δυσχερέσι κατὰ τὴν ὁδὸν ἐντυγχάνοντα, ὡσ ὅστισ ἂν ταῦτα ἐπιδείξηται καὶ διεξέλθῃ πορευόμενοσ ἄχρι πρὸσ τὴν πόλιν, αὐτίκα μάλα πολίτην ὄντα τοῦτον, ὅστισ ἂν ᾖ, καὶ ἰσότιμον ἅπασι·
(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 49:1)
πλούσιοσ πλουσίῳ μηδὲν πεμπέτω μηδὲ ἑστιάτω Κρονίοισ ὁ πλούσιοσ τὸν ίσότιμον.
(루키아노스, Saturnalia, Νόμοι δεύτεροι 2:9)
ἄκουε δ’ οὖν καὶ ἄλλον ἰσότιμον, Βελίτταν, Ἀμιζώκου τούτου ἀνεψιόν, ὃσ ἐπεὶ κατασπασθέντα ἐκ τοῦ ἵππου ὑπὸ λέοντοσ εἶδε Βάσθην τὸν φίλον ἅμα δὲ ἔτυχον θηρῶντεσ καὶ ἤδη ὁ λέων περιπλακεὶσ αὐτῷ ἐνεπεφύκει τῷ λαιμῷ καὶ τοῖσ ὄνυξιν ἐσπάρασσε, καταπηδήσασ καὶ αὐτὸσ ἐπιπίπτει κατόπιν τῷ θηρίῳ καὶ περιέσπα, πρὸσ ἑαυτὸν παροξύνων καὶ μετάγων καὶ διὰ τῶν ὀδόντων μεταξὺ διείρων τοὺσ δακτύλουσ καὶ τὸν Βάσθην, ὡσ οἱο͂́ν τε ἦν, ὑπεξελεῖν πειρώμενοσ τοῦ δήγματοσ, ἄχρι δὴ ὁ λέων ἀφεὶσ ἐκεῖνον ἡμιθνῆτα ἤδη ἐπὶ τὸν Βελίτταν ἀπεστράφη καὶ συμπλακεὶσ ἀπέκτεινε κἀκεῖνον ὁ δὲ ἀποθνήσκων τὸ γοῦν τοσοῦτον ἔφθη πατάξασ τῷ ἀκινάκῃ τὸν λέοντα εἰσ τὸ στέρνον ὥστε ἅμα πάντεσ ἀπέθανον, καὶ ἡμεῖσ ἐθάψαμεν αὐτοὺσ δύο τάφουσ ἀναχώσαντεσ πλησίον, ἕνα μὲν τῶν φίλων, ἕνα δὲ καταντικρὺ τοῦ λέοντοσ.
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 42:1)
ΣΙΜΩΝ ΠΕΤΡΟΣ δοῦλοσ καὶ ἀπόστολοσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ τοῖσ ἰσότιμον ἡμῖν λαχοῦσιν πίστιν ἐν δικαιοσύνῃ τοῦ θεοῦ ἡμῶν καὶ σωτῆροσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ·
(PETROU B, chapter 1 2:1)
ἔτι δὲ καὶ δι’ ὧν φησι πρὸσ τύχην εὖ πεφυκέναι μᾶλλον ἢ πρὸσ πόλεμον, τῇ τύχῃ τῆσ ἀρετῆσ πλέον ἐοίκε νέμειν καὶ ὅλωσ ἑαυτὸν τοῦ δαίμονοσ ποιεῖν, ὅσ γε καὶ τῆσ πρὸσ Μέτελλον ὁμονοίασ, ἰσότιμον ἄνδρα καὶ κηδεστήν, εὐτυχίαν τινὰ θείαν αἰτιᾶται·
(플루타르코스, Sulla, chapter 6 5:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION