헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὃσ ἑνὶ μὲν οὐχ ἡταίρησασ καλῶσ γὰρ ἄν σοι εἶχε, πραττόμενοσ δ’ οὐ πολὺ ἀργύριον τὸν βουλόμενον ἀνθρώπων, ὡσ οὗτοι ἴσασιν, ἐπὶ τοῖσ αἰσχίστοισ ἔργοισ ἔζησ, καὶ ταῦτα οὕτω μοχθηρὸσ ὢν τὴν ἰδέαν.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 163:2)
ἀλλάξασα γὰρ τὴν ἰδέαν εἰσ ἔλαφον διὰ μέσων αὐτῶν ἐπήδησεν, οἱ δὲ βουλόμενοι εὐστοχῆσαι τοῦ θηρίου ἐφ’ ἑαυτοὺσ ἠκόντισαν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 7 4:11)
ὀλίγα δὲ ἐγὼ καθ’ ἑκάστην ἰδέαν, ἐσ πίστιν ἑκάστησ καὶ ἐσ εὐδαιμόνισμα τῶν νῦν παρόντων, ἐπὶ κεφαλαίου διὰ τὸ μῆκοσ ἀναγράψω.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 3 5:6)
καὶ τὰ μέρη δὲ τῶν Δημοσθενικῶν πολὺ συμβάλλεται εἰσ ἑρμηνείασ ἰδέαν, πανταχοῦ δ’ ἐν τῇ φράσει ἀφέλειαν μόνοσ ὁ Ξενοφῶν ἐργάζεται·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἑρμηνείασ. 2:2)
τὸ δὲ ἐπὶ τέλει σοι καὶ τοῦ ὀνόματοσ καὶ παντὸσ λόγου ἱστάσθω ἐν μακρῷ, κρίνεται δὲ τὰ κῶλα αὐτὰ καθ’ ἑαυτά, ὁ δὲ λόγοσ ἔστω ἀφελήσ, ὡσ κατὰ κῶλα μὲν ἀπαρτιζόμενοσ, κατὰ δὲ λόγου ἰδέαν ἢ ποιότητα πυκνότητά τινα καὶ συμπλοκὴν καινοπρεπῆ καὶ ἀφελῆ ἐμφαίνων·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἀρχῆσ. 6:1)
ὦ πάντα φέρων χρόνοσ, οἱάν ἰδέαν πόλεωσ ἐξευρὼν καὶ τεχνησάμενοσ, εἶτα ἀναλώσασ ἔχεισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Μονῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ 1:9)
ἐπεὶ σὺ μὴ μόριον μόνον κολακείασ αὐτῷ προσθῇσ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαν τὴν κολακείαν φέρων ἀνάθεσ, καὶ νὴ Δί’, εἰ βούλει, τὴν ἰδέαν αὐτὴν, ἐφ’ ἣν πάντα ἀνάγεισ, ἐὰν δείξῃσ ὡσ ὅτῳ ταῦτα ὑπῆρχε, τῇ Θεαρίωνοσ καὶ Μιθαίκου τύχῃ συνεκεκλήρωτο, καὶ τούτων ἀντίστροφοσ ἦν τὰ πολιτικά.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 7:4)
ὥστ’ εἶναι αὐτὸ τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰδέαν τοῦ ἀγαθοῦ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 87:2)
εἰ δὲ δεῖ συντόμωσ εἰπεῖν περὶ αὐτῶν, λέγομεν ὅτι πρῶτον μὲν τὸ εἶναι ἰδέαν μὴ μόνον ἀγαθοῦ ἀλλὰ καὶ ἄλλου ὁτουοῦν λέγεται λογικῶσ καὶ κενῶσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 89:2)
εἰ συμβαίνει τὸ κοινὸν εἶναι τὴν ἰδέαν, οἱο͂ν εἰ χωριστὸν ποιήσειέ τισ τὸ κοινόν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 99:3)
οὐδὲ δὴ ἰδέαν οὐδεμίαν ἔστιν ὁρίσασθαι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 237:3)
περὶ δὲ τῶν ἰδεῶν πρῶτον αὐτὴν τὴν κατὰ τὴν ἰδέαν δόξαν ἐπισκεπτέον, μηθὲν συνάπτοντασ πρὸσ τὴν τῶν ἀριθμῶν φύσιν, ἀλλ’ ὡσ ὑπέλαβον ἐξ ἀρχῆσ οἱ πρῶτοι τὰσ ἰδέασ φήσαντεσ εἶναι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 54:2)
διὸ καὶ τὸ ἀριθμεῖσθαι οὕτωσ, ἓν δύο, μὴ προσλαμβανομένου πρὸσ τῷ ὑπάρχοντι ἀναγκαῖον αὐτοῖσ λέγειν οὔτε γὰρ ἡ γένεσισ ἔσται ἐκ τῆσ ἀορίστου δυάδοσ, οὔτ’ ἰδέαν ἐνδέχεται εἶναι·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 141:2)
ἰδέαν οὖν ἰδέασ ἀναγκαῖον αὐτὴν εἶναι, προτέραν γ’ οὖσαν ἰδέασ, καὶ γεγονέναι προτέραν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 166:4)
ἄτοπον δὲ καὶ τὸ τῆσ μὲν δεκάδοσ εἶναι ἰδέαν ἑνδεκάδοσ δὲ μή, μηδὲ τῶν ἐχομένων ἀριθμῶν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 175:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION