헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅ τι δέ εἰσιν ἐν τῷ λόγῳ αἱ ὑποστάσεισ καὶ ὅσον δύνανται, ἐπὶ παραδειγμάτων γνώσῃ, ὥσπερ ἐν τῷ κατὰ Κόνωνοσ εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ ὑβρισθείσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ παθὼν ὑπὸ Κόνωνοσ τούτου γε, καὶ τὸ μὲν ἁπλοῦν ἦν οὕτωσ εἰπεῖν, πολλὰ καὶ δεινὰ ἢ καὶ διάφορα πράγματα, ὧν οὐδὲν γέγονε δεινότερον, ὁ δὲ διὰ τῆσ ὑποστάσεωσ περιβολὴν εἰργάσατο τοιαῦτα ὥστε πολὺν χρόνον πάνυ μήτε τοὺσ οἰκείουσ μήτε τῶν ἰατρῶν μηδένα προσδοκᾶν περιφευξεῖσθαί με.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 12:3)
τούτῳ γὰρ πάνυ πρόσεχε, ὅτι εἰ μὲν ἁπλῶσ εἶπεν, ὑβρισθείσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ παθὼν ὑπὸ Κόνωνοσ πολλὰ καὶ δεινά, ἀπήρτιστο ἂν τὸ νόημα καὶ οὐδενὸσ προσέδει καὶ ἔδει μεταβῆναι, τὸ δὲ τῇ ὑποστάσει ἀναρτῆσαι ἐν τῷ εἰπεῖν καὶ παθὼν τοιαῦτα ἀκόλουθον ἔσχε τὸ ἐπαγαγεῖν ποδαπά, ὥστε πολὺν χρόνον πάνυ μήτε τοὺσ οἰκείουσ μήτε τῶν ἰατρῶν μηδένα προσδοκᾶν περιφεύξεσθαί με.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 12:5)
ὥσπερ γὰρ οἱ παῖδεσ οἱ τῶν ἰατρῶν τε καὶ τῶν θαυματοποιῶν γεγυμνασμένοι πρὸσ τὰσ διακονίασ εἰσὶ καὶ συμπράττοντεσ ἐκπλήττουσι τοὺσ θεωμένουσ καὶ χρωμένουσ, οὕτω τοῦ μεγάλου θαυματοποιοῦ καὶ πάντα ἐπὶ σωτηρίᾳ πράττοντοσ ἀνθρώπων εὑρ́ημα τοῦτο καὶ κτῆμά ἐστι καὶ συμπράττει δὴ πρὸσ ἅπαντα αὐτῷ καὶ γίγνεται πολλοῖσ ἀντὶ φαρμάκου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 4:2)
καὶ δηλαδὴ οὐχ αἱρ́εσισ ἦν ἢ τῶν ἰατρῶν ἀκούειν, ἢ τοῦ θεοῦ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 15:9)
ἐπεὶ δ’ ἐξηγγέλθη τὰ τῆσ ἐπιφανείασ, παρέπεμπον ἡμᾶσ οἱ φίλοι, καὶ τῶν ἰατρῶν οἵ τε δὴ συνήθεισ καὶ ἄλλοι οἱ μὲν ὡσ ἀγωνιῶντεσ, οἱ δὲ καὶ τῆσ ἱστορίασ ἕνεκα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 5:5)
ἐρομένου δὲ τοῦ ἑτέρου τῶν ἰατρῶν περὶ τῆσ ὡρ́ασ τοῦ λουτροῦ, φάναι ὅτι πέμπτην δέοι κινηθῆναι, συμβήσεσθαι γὰρ εἰσ τὴν ἕκτην·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 12:3)
ὅσοι μὲν οὖν ἀνθρωπίνῃ τέχνῃ, ὑπὸ ἰατρῶν θεραπευόμενοι, ὅσοι δὲ θείᾳ μοίρᾳ, ἐπιθυμία αὐτοὺσ ἄγει ἐπὶ τὸ ὀνῆσον·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 16:12)
καὶ μὴν εἰ πολλοὶ τῶν καμνόντων ὑγιεῖσ γίγνονται χωρὶσ ἰατρῶν καὶ τέχνησ, καὶ ταῦτ’ οὐδ’ ἐφ’ ἑνὶ ἄλλῳ τῆσ τῶν ἰατρῶν τέχνησ οὔσησ ἢ τῷ ποιεῖν ὑγιεῖσ, οὐδὲν ἀπεικὸσ οὐδ’ ἔξω τῆσ ἀνθρωπίνησ τέχνησ χρὴ εἰπεῖν εἴτε θείασ μοίρασ κἀν τοῖσ λόγοισ τοῦ βελτίστου τυγχάνειν μηδεμιᾷ τέχνῃ χρωμένουσ, εἰ καὶ ὅτι μάλιστα τῆσ τέχνησ ἦν τὸ τοῦ βελτίστου τυγχάνειν περὶ αὐτοὺσ τοὺσ λόγουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 17:4)
ἀλλ’ ὡσ ἀληθῶσ ὥσπερ οἱ θεομάντεισ οἱ τοῖσ τῶν πραγμάτων ἐπωνύμοισ τετελεσμένοι παρ’ αὐτῶν τῶν θεῶν ἔχω τὸ μάθημα, ὑφ’ ὧν ἃ μηδεὶσ ἰατρῶν μήτε οἶδεν ὅ τι χρὴ προσειπεῖν, οὐχ ὅπωσ ἰάσασθαι, μήτ’ εἶδεν ἐν ἀνθρώπου φύσει συμβάντα, ἄλλοτ’ ἄλλαισ παραμυθίαισ τε καὶ συμβουλαῖσ ἐκ τοῦ θεοῦ διαφεύγων ζῶ παρὰ πᾶν τὸ ἐκ τῶν παρόντων εἰκόσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 17:6)
εἰ τοίνυν ὄνειροι μὲν τὰσ Ἀσκληπιοῦ συμμορίασ τῆσ τῶν ἰατρῶν τέχνησ ἀπαλλάττουσι, Βάκχαι δὲ αἱ Διονύσου καὶ τὰ τῶν Νυμφῶν δῶρα μεταβάλλουσιν ἡνίκ’ ἂν ἔνθεοι γένωνται, τί τῶν αἰσχρῶν ἢ τί τῶν ἔξω τῆσ φύσεωσ καὶ τοὺσ ἐν τοῖσ λόγοισ ἐνθέουσ παραδέχεσθαι καὶ νομίζειν εἰσ προστάτασ ἔχειν ἀνενεγκεῖν τούσ γέ που κρείττονασ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 19:8)
ὅτι μὲν γὰρ οὐ ταὐτὰ πᾶσι λυσιτελεῖ τοῖσ σώμασιν οὔτε νοσοῦσιν οὔτε ὑγιαίνουσι λέγω, ἀλλ’ ὥσπερ οὐ ταὐτὰ νοσοῦσί τε καὶ ὑγιαίνουσιν, οὕτω καὶ ἔτι μᾶλλον οὔτε ἐν ταῖσ νόσοισ ἅπασι ταὐτὰ οὔτ’ ἐπὶ τῆσ ὑγιείασ αὐτῶν πεύσει τῶν ἰατρῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 37:1)
ἧττον μὲν οὖν ἴσωσ τούτων ἄτοπα, ἀκόλουθα δὲ ὅμωσ ποιεῖ καὶ παιδοτρίβασ ἰατρῶν ἐντιμοτέρουσ ἄγων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 92:6)
καίτοι θαυμάσαιμ’ ἂν εἰ πάντασ ἀμείνουσ εἶναι συγχωρητέον τῶν ἰατρῶν καὶ τεχνικωτέρουσ χρῆσθαι σώματι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 92:9)
εἰ γὰρ μὴ προστησόμεθα μήτε πολλῶν μήτε ὀλίγων, μήτε οἰκίασ μήτε ἡμῶν αὐτῶν, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, μηδὲ κινήσει μηδένα ἡμῶν μήτε χρεία πατρίδοσ μήτε ἑστία πατρῴα μήτ’ οἰκέται ὁρῶντεσ εἰσ ἡμᾶσ μήτ’ ἄλλο τῶν ἀνθρωπίνων μηδὲν, ἀλλ’ οὕτωσ φυγῇ φευξούμεθα τὰ πράγματα καὶ καθεδούμεθα ὥσπερ ἐν μέσῳ τῷ ἀέρι, τῆσ γῆσ οὐδὲν προσαπτόμενοι, οὐδὲ φροντίζοντεσ οὐδενὸσ πράγματοσ, οὐδ’ ἂν προσαγγέλλῃ τισ ἡμῖν ἅπερ τῷ Μελεάγρῳ, ἄνδρασ μὲν κτείνουσι, πόλιν δέ τε πῦρ ἀμαθύνει, τέκνα δέ τ’ ἄλλοι ἄγουσι βαθυζώνουσ τε γυναῖκασ, ἀλλὰ πάντα ταῦτα ἀνελευθερίαν καὶ ταπεινότητα εἶναι καταγνωσόμεθα, καὶ πρὸσ ἅπανθ’ ἡμῖν οὗτοσ ὁ λόγοσ ἀρκέσει, τὸ διακονεῖν ταῦτ’ εἶναι καὶ ὑπηρετεῖν καὶ τὸ ἀδικεῖσθαι κρεῖττον ἢ ἀδικεῖν, ἄλλο τι ἢ τῶν ἀψύχων ἐγγύτατα ζῆν λείπεται, καὶ τοῖσ κάμνουσι παραπλησίωσ, ὅταν αὐτοῖσ ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἡσυχάζειν ἐπιταχθῇ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 38:8)
καὶ μὴν εἰ μηδὲν βελτίουσ ἐποίουν, ἔσωζον δὲ, ἰατρῶν ἓν τοῦτό γ’ ἐποίουν, οὐκ ὀψοποιῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 85:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION