헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλ’ εἰ προσδεῖ τοῖσ ἐκεῖ βοηθείασ, ὥσπερ ἔγωγε οὐκ ἀντιλέγω, πέμπειν ἥτισ μετρία, καὶ τάσ τε ναῦσ τὰσ διαβρόχουσ ἰᾶσθαι ταῖσ διαδοχαῖσ, αἳ παρέξουσι σχολὴν ἀναψύχειν, καὶ τὸν Γύλιππον μὴ φοβεῖσθαι, στρατιὰν ἐκ τῆσ Σικελίασ συλλέγοντα, ἀλλ’ οἵτινεσ ἀντιπρεσβεύσαντεσ διακωλύσουσιν, ἢ καὶ ἑτέραν ἡμῖν ποριοῦσι, τὴν μὲν ἐξ αὐτῆσ Σικελίασ, τὴν δ’ ὅθεν ἂν συμβῇ, ταῦτα σκοπεῖσθαι, καὶ τοῖσ λόγοισ ἐκείνοισ ἐρρῶσθαι λέγειν, ὡσ οὐδ’ εἰ λάβοιμεν τὴν Σικελίαν, ῥᾳδίωσ ἂν φυλάξαιμεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 10:5)
εἰ μὲν γὰρ τῶν λυμαινομένων ἐρεῖσ, πρῶτον μὲν ἐπιεικῶσ ἄτοπον καὶ δεινὸν διὰ τούτων ἡμᾶσ ἐπὶ τὰ ἴσα πείθειν ἐπιχειρεῖν καὶ κακῷ τὸ κακὸν, ὡσ λόγοσ, ἰᾶσθαι, ἀλλὰ μὴ διὰ τῶν βελτίστων ἐντεῦθεν ὡσ μάλιστ’ ἀπάγειν καὶ τούτοισ ὡσ οἱο͂́ν τε προσάγειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 25:3)
καίτοι βέλτιον ἐξ ἀρχῆσ ὁρᾶν ὅπωσ μὴ ἐνέσονται τοσοῦτον ὑπερέχοντεσ, ἢ ἐάσαντασ γενέσθαι ἰᾶσθαι ὕστερον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 5 37:4)
ταῦτα λαβὼν τὰ φάρμακα καὶ τὰσ ἐπῳδὰσ παρὰ τῆσ θεραπαίνησ αὐτῆσ, ἣ κατ’ ἐκείνησ τότ’ ἐμήνυσεν, ἐξ ἧσπερ ὁ βάσκανοσ οὗτοσ πεπαιδοποίηται, μαγγανεύει καὶ φενακίζει καὶ τοὺσ ἐπιλήπτουσ φησὶν ἰᾶσθαι, αὐτὸσ ὢν ἐπίληπτοσ πάσῃ πονηρίᾳ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 97:1)
ἢ τὸν ἄπειρον τοῦ κυβερνᾶν κυβερνήτην, ἢ τὸν οὐκ ἐπιστάμενον ἰᾶσθαι ἰατρόν;
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 30:1)
παρέσχε δὲ καὶ αὑτὸν τῷ βουλομένῳ ἐντυγχάνειν, καὶ ἔλεγε θαυμάζειν ὅτι εἰ μὲν ἔφη ὀδόντασ ἰᾶσθαι, πάντεσ ἂν αὐτῷ προσῇσαν οἱ δεόμενοι ὀδόντα ἐξελέσθαι, καὶ νὴ Δία εἰ ὑπέσχετο ὀφθαλμοὺσ θεραπεύειν, πάντεσ ἂν οἱ ὀφθαλμιῶντεσ αὑτοὺσ ἐπεδείκνυον·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΑΡΕΤΗΣ. 8:1)
ἐπεὶ δὲ ἔφη παύσειν τοὺσ πεισομένουσ αὐτῷ ἀγνοίασ καὶ πονηρίασ καὶ ἀκολασίασ, οὐδεὶσ αὐτῷ προσεῖχεν οὐδὲ ἐκέλευεν ἰᾶσθαι αὑτόν, οὐδ’ ἂν εἰ πολὺ προσλήψεσθαι ἀργύριον ἔμελλεν, ὡσ ἧ̣̔
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΑΡΕΤΗΣ. 9:1)
καὶ ταῖσ ψυχαῖσ ἀναλάβωσι, διδασκάλουσ ποθὲν τούτων εὑρόντεσ καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ἀμελήσαντεσ, εἴτε Ἕλληνασ εἴτε Ῥωμαίουσ εἴτε τισ παρὰ Σκύθαισ ἢ παρ’ Ἰνδοῖσ ἀνήρ ἐστι διδάσκαλοσὧν εἶπον, ὥσπερ οἶμαι τοξικῆσ τε καὶ ἱππικῆσ ἢ νὴ Δία ἰατρόσ τισ θεραπεύειν ἐπιστάμενοσ τὰ νοσήματα τοῦ σώματοσ, οὕτωσ ἱκανὸσ ὢν ἰᾶσθαι τὰσ τῆσ ψυχῆσ νόσουσ, ὅστισ ἀκολασίασ καὶ πλεονεξίασ καὶ τῶν τοιούτων ἀρρωστημάτων δυνήσεται ἀπαλλάξαι τοὺσ ὑπ’ αὐτῶν κρατουμένουσ, τοῦτον παραλαβόντασ καὶ ἀγαγόντασ, λόγῳ πείσαντασἢ φιλίᾳ·
(디오, 크리소토모스, 연설, ἐν ΑΘΗΝΑΙΣ περὶ ΦΥΓΗΣ. 41:1)
ἐπίσταμαι μὲν οὖν ὡσ χαλεπόν ἐστιν ἀνθρώπων ἐξελεῖν ἔριν, καὶ ταῦτα ἐν πλείονι χρόνῳ τεθραμμένην, ὥσπερ νόσημα ἐκ πολλοῦ συμπεφυκὸσ οὐ ῥᾴδιον ἀπαλλάξαι τοῦ σώματοσ, ἄλλωσ τε εἴ τισ ἐθέλοι ἀνωδύνωσ ἰᾶσθαι.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΑΠΑΜΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ. 14:1)
οὐδὲ γὰρ εἰπεῖν ἔστιν ἡλίκων ἂν καὶ ὅσων μισθῶν τυγχάνοι μόνοσ ἐν τοσούτοισ νοσοῦσιν ἱκανὸσ ὢν ἰᾶσθαι.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), speech 60 16:4)
ἐκεῖνοι γὰρ ἰώμενοι Δαρεῖον τὸν Πέρσην, ὡσ ἔτυχεν αὐτῷ πεσόντι ἀπὸ τοῦ ἵππου μεταχωρήσασ ὁ ἀστράγαλοσ, οὐχ οἱοῖ́ τε ἦσαν ἰᾶσθαι κατὰ τὴν αὑτῶν τέχνην, ἀλλ̓ εἰσ ἀγρυπνίασ τε καὶ ἀλγηδόνασ δεινὰσ ἐνέβαλον αὐτόν, ἕλκοντεσ καὶ βιαζόμενοι τὸ ἄρθρον.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), speech 60 18:2)
ἢ εἴ τισ ἰᾶσθαι τοὺσ νοσοῦντασ ἱκανὸσ ὤν, καὶ φίλων δὴ καὶ ἐπιτηδείων αὐτῷ καμνόντων, ὅπωσ μὴ κακοπαθῇ καὶ πράγματα ἔχῃ τούτουσ θεραπεύων, ἀπολίποι τε αὐτοὺσ καὶ ἀποδημήσειεν εἰσ ἕτερον τόπον;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΣ. 4:2)
ἠξίουν τε ταῦτα παραινοῦντεσ μὴ χείρουσ ὀργὴν εἶναι τῶν κακιόνων τοὺσ κρείττονασ, μηδ’ εἰσ ἐκεῖνον ἀναβάλλεσθαι τὸν χρόνον τὰσ διαλλαγάσ, ὅτε ἢ νοῦν ἔχειν ἀναγκασθήσεται τὸ ἀνόητον, ἢ τῷ μείζονι κακῷ τοὔλαττον ἰᾶσθαι ὅπλων παραδόσει καὶ σωμάτων ἐπιτροπῇ τὴν ἐλευθερίαν ἀφαιρεθὲν αὐτὸ ὑφ’ ἑαυτοῦ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 47 5:1)
ἀποδεδωκὼσ δή σοι τὰ τοῦ γένουσ ὀφειλήματα μαρτύρομαι θεούσ, ὧν ἱερὰ καὶ βωμοὺσ κοιναῖσ θυσίαισ γεραίρομεν οἱ τῆσ Ἀππίου γενεᾶσ διάδοχοι, καὶ προγόνων δαίμονασ, οἷσ μετὰ θεοὺσ δευτέρασ τιμὰσ καὶ χάριτασ ἀποδίδομεν κοινάσ, ὑπὲρ ἅπαντασ δὲ τούτουσ γῆν, ἣ κατέχει τὸν σὸν μὲν πατέρα, ἐμὸν δ’ ἀδελφόν, ὅτι σοι παρέσχημαι ψυχήν τε καὶ φωνὴν τὴν ἐμαυτοῦ τὰ κράτιστα βουλευομένην, καὶ ἐπανορθῶν τὰσ ἀγνοίασ σου κατὰ δύναμιν τὴν ἐμὴν ἀξιῶ σε μὴ τοῖσ κακοῖσ ἰᾶσθαι τὰ κακά, μηδὲ τῶν πλειόνων ὀρεγόμενον καὶ τὰ παρόντα ἀπολέσαι, μηδ’ ἵνα τῶν ἴσων τε καὶ κρειττόνων ἄρχῃσ ὑπὸ τῶν ἡττόνων τε καὶ κακιόνων ἄρχεσθαι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 14 5:2)
] Ψυχὴν σώματοσ ἀναγκαιότερον ἰᾶσθαι·
(에픽테토스, Works, book 0 32:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION