헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὑπὸ δὲ ἐμπειρίασ οὔτε ἠλάλαξαν ὡσ οὐκ ἐκπλήξοντεσ ἀλλήλουσ, οὔτε ἐν τῷ πόνῳ τισ αὐτῶν ἀφῆκε φωνὴν οὔτε νικῶν οὔτε ἡσσώμενοσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 9 5:2)
καὶ τὸν Βροῦτον ἡσσώμενοσ ἐνήδρευσεν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 11 3:2)
καὶ αὐτὸν ἁλιέων περισχόντων ὡσ οὐκ ἐναλάμενον, ἀλλὰ πεπτωκότα, ἐσ πολὺ μὲν ἐφιλονίκει καὶ ἑαυτὸν ἐσ τὸ ῥεῦμα ἐώθει, ἡσσώμενοσ δὲ τῶν ἁλιέων περιεγίγνετο καὶ "οὐκ ἐμέ," ἔφη, "περισῴζετε, ἀλλ’ ἑαυτοὺσ ἐμοὶ προγεγραμμένῳ συναπόλλυτε.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 4 6:2)
εἶτα ἐπολέμει καρτερῶσ, μέχρι πολλαῖσ μάχαισ ἡσσώμενοσ τὸν μὲν υἱὸν καὶ ὅσοι τῶν προγεγραμμένων ἄλλοι συνῆσαν, ἐπὶ Μεσσήνησ ἔπεμψεν, αὐτὸσ δέ, ὡσ εἶδε πορθμευόμενον ἤδη τὸ σκάφοσ, ἐμπεσὼν τοῖσ πολεμίοισ κατεκόπη.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 4 9:5)
Οὐρίατθοσ ὲν ἐπὶ θάτερα τῆσ Ἰβηρίασ ἑτέρῳ στρατηγῷ Ῥωμαιων Κοϊντίῳ συνεπλέκετο, καὶ ἡσσώμενοσ ἐσ τὸ Ἀφροδίσιον ὄροσ ἀνέστρεφεν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 11 6:4)
ὁ δ’ Ἀντίοχοσ καὶ ὣσ συνέβαλέ τε τοῖσ Παρθυαίοισ, καὶ ἡσσώμενοσ ἑαυτὸν ἔκτεινεν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 11 4:6)
ὁ μέν γέ τισ αὐτῶν που λέγει φίλων γὰρ ἄρξεισ μὴ κρατῶν ὅσον θέλεισ, ὁ δ’ αὖ φησι κρατεῖσ τοι τῶν φίλων ἡσσώμενοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 20:3)
οἴμοι, γυναικόσ, ὡσ ἐοίχ’, ἡσσώμενοσ δούλησ ὑφέξω τοῖσ κακίοσιν δίκην.
(에우리피데스, Hecuba, episode, lyric 8:1)
κἂν μὲν κτάνω τόνδ’, οἶκον οἰκήσω μόνοσ, ἡσσώμενοσ δὲ τῷδε παραδώσω μόνῳ·
(에우리피데스, Phoenissae, episode 13:23)
ὁ δὲ Ἡρώδησ καὶ πρότερον οὐχ ἡσσώμενοσ οὐδ’ εὐνοίᾳ τοῦ υἱέοσ ἐπεὶ ἤκουσε τοῦ εἱρκτοφύλακοσ ταῦτα εἰρηκότοσ, ἀνεβόησέν τε ἀνατυψάμενοσ τὴν κεφαλὴν καίπερ ἐν τῷ ὑστάτῳ ὢν καὶ ἐπὶ τὸν ἀγκῶνα περιάρασ ἑαυτὸν κελεύει πέμψασ τινὰ τῶν δορυφόρων μηδὲν εἰσ ἀναβολὰσ ἀλλ’ ἐκ τοῦ ὀξέοσ κτείνασιν αὐτὸν ἐν Ὑρκανίᾳ ταφὰσ ἀσήμουσ ποιεῖσθαι.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 222:1)
Γάιοσ μὲν δὴ τέταρτον ἐνιαυτὸν ἡγεμονεύσασ Ῥωμαίων λείποντα τεσσάρων μηνῶν οὕτωσ τελευτᾷ, ἀνὴρ καὶ πρότερον ἢ τῇ ἀρχῇ συνῆλθεν σκαιόσ τε καὶ κακοτροπίασ εἰσ τὸ ἄκρον ἀφιγμένοσ, ἡδονῇ τε ἡσσώμενοσ καὶ φίλοσ διαβολῇ, καὶ τὰ μὲν φοβερὰ καταπεπληγμένοσ καὶ διὰ τοῦτο ἐφ’ οἷσ θαρσήσειε φονικώτατοσ, τῆσ τε ἐξουσίασ ἐφ’ ἑνὶ μόνῳ πιμπλάμενοσ τῷ ὑβρίζειν, εἰσ οὓσ ἥκιστα ἐχρῆν ἀλόγῳ μεγαλοψυχίᾳ χρώμενοσ καὶ ποριστὴσ ἐκ τοῦ κτείνειν καὶ παρανομεῖν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 19 228:1)
καὶ τοῦ μὲν θείου καὶ νομίμου μείζων ἐσπουδακὼσ εἶναί τε καὶ δοκεῖν, ἡσσώμενοσ δὲ ἐπαίνων τῆσ πληθύοσ καὶ πάντα, ὁπόσα αἰσχρὰ κρίνασ ὁ νόμοσ ἐπιτιμᾷ τιμωρίαν, ἐνόμισεν ἀρετῆσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 19 229:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION