헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

φίλα γὰρ κέκευθεν ἤθη.
(아이스킬로스, 페르시아인들, choral, strophe 22)
ὅταν οὖν τισ ἀγώνισμα ποιήσηται διὰ πάντων τῶν καλῶν τούτων διεξελθεῖν καὶ πάσασ μίξεισ μῖξαι περὶ τοὺσ λόγουσ, πρῶτον μὲν χρὴ τὰ ἤθη πρέποντα τοῖσ καιροῖσ ἀποδοῦναι, ἔπειτα τὰσ συζυγίασ, οὗ μὲν ἀκρίβεια, ἐνταῦθα ὡρ́αν προσθείσ, οὗ δὲ βραχύτησ, ἐνταῦθα τάχοσ, τῷ δὲ περιττῷ σαφήνειαν, χάριν δὲ οὗ σεμνότησ, οὗ δὲ εὑρ́εσισ, ἐνταῦθα διαχείρισιν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 6:2)
τὰ δὲ ἤθη ὁ Ξενοφῶν ἐργάζεται πρῶτον μὲν πρὸσ τὰ ἰδιώματα ἀφορῶν τῶν προσώπων περὶ ὧν ἂν ποιούμενοσ τοὺσ λόγουσ τυγχάνῃ, ἔπειτα τοὺσ καιροὺσ ὁρῶν καὶ πρὸσ τούτοισ τὰσ περιστάσεισ καὶ τὰ συμβεβηκότα καὶ τὰ παρόντα αὐτοῖσ καὶ τὰ παρακολουθοῦντα, ἐξ ὧν συλλογιζόμενοσ ἤθη εὑρίσκει ἐργάζεσθαι ἐν τοῖσ λόγοισ καὶ νὴ Δία γε καὶ πάθη.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 6:1)
ταῦτα γὰρ ἤθη μεγάλα ἐργάζεται ἐν τῷ λόγῳ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 7:4)
τὰ δὲ ἤθη ἐν ταῖσ ἀφελείαισ τόνον λαμβάνει καὶ σεμνότητα, ὅταν τισ ἐμφανίζων τὴν ἑαυτοῦ γνώμην ἐπὶ μόνησ τῆσ ἐννοίασ τὸ ἦθοσ καταλείπῃ, οἱο͂ν εἰ ἔλεγεσ σὺ ἐνσημαινόμενοσ, ἔδοσαν δὲ οἱ θεοὶ καὶ ἐτίμησαν Χείρωνα, ὥσπερ χρή, δίκαιόν τε τὰ τοῦ καλοῦ πεποιημένον ἀγασθέντεσ αὐτοῦ, ὅτι δίκαιόσ τε ἦν καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν ἐπετήδευεν·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 8:1)
ἤθη δὲ καὶ εἰρωνεῖαι ἐργάζονται, οἱο͂ν ὁπόσα Σωκράτην προσδιαλεγόμενον πεποίηκε καὶ ἀναδιδάσκοντα τοὺσ νέουσ, ὥσπερ αὐτὸν οὐκ εἰδότα, ἀλλ’ ἀναζητοῦντα μᾶλλον.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 14:1)
ἐπεὶ δὲ ἑάλω Τροία, προειδότεσ τὰσ ἐσομένασ ὕστερον Ἑλλήνων εἰσ τὴν Ἀσίαν ἀποικίασ καὶ ἅμα βουλόμενοι τῆσ αὐτῶν εὐεργεσίασ ὅτι πλείστουσ ἀπολαύειν, τοῦτο μὲν Τευθρανίαν ἡμεροῦσιν εἰσ ὑποδοχὴν τοῦ πατρὸσ, τοῦτο δὲ, ὡσ ὁ Κώων λόγοσ, πλεύσαντεσ εἰσ Κῶ τὴν Μεροπίδα, ἣν οἰκουμένην ὑπὸ Μερόπων Ἡρακλῆσ ἐκ Τροίασ ἀνιὼν ἔτι πρότερον ἀδικίαν ἐγκαλέσασ ἐπόρθησεν, οἰκίζουσί τε καὶ εἰσ ἤθη πρέποντα τῇ φύσει τῆσ χώρασ κατέστησαν, τὸ λεγόμενον περὶ τοῦ προγόνου τοῦτο, ὡσ ἐοίκε, μιμησάμενοι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 3:2)
ὁρῶ δέ τοι καὶ περὶ τὴν τραγῳδίαν Αἰσχύλον μὲν αἰτίαν οὐ σχόντα ὡσ εἰσαγάγοι λαλιὰν, οὐδὲ τὸν ἥδιστον εἰπεῖν Σοφοκλέα οὐδαμοῦ ταῦτ’ ἀκούσαντα ὡσ ἐπῆρεν Ἀθηναίουσ λαλεῖν, ὅτι, οἶμαι, τῆσ σεμνότητοσ ὡσ οἱο͂́ν τε μάλιστα ἀντείχοντο καὶ κρείττονα ἢ κατὰ τοὺσ πολλοὺσ τὰ ἤθη παρείχοντο·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 18:2)
ὅταν οὖν τισ ἀγώνισμα ποιήσηται διὰ πάντων τῶν καλῶν τούτων διεξελθεῖν καὶ πάσασ μίξεισ μῖξαι περὶ τοὺσ λόγουσ, καὶ πρῶτον μὲν τὰ ἤθη πρέποντα τοῖσ καιροῖσ ἀποδοῦναι, ἔπειτα τὰσ συζυγίασ, οὗ μὲν ἀκριβείασ δεῖ, ἐνταῦθα ὡρ́αν προστιθεὶσ, οὗ δ’ ἐργασίασ, ἐνταῦθα τάχοσ, τῷ δὲ περιττῷ σαφήνειαν, χάριν δὲ οὗ σεμνότησ, οὗ δὲ εὑρ́εσισ, ἐνταῦθα διαχειρίζειν, οὗ δὲ τολμήματα, ἐνταῦθα ἀσφάλειαν, ἐφ’ ἅπασι δὲ ῥᾳστώνην καὶ δρόμον, καί μοι παρείη περὶ τούτων ἄμεινον σοῦ καὶ τῶν σοὶ προσομοίων ἐπίστασθαι, σκοτοδινιᾷ δὴ πᾶσ ἐνταῦθα ἀκροατὴσ καὶ οὐκ ἔχει τίσ γένηται, ἀλλ’ ὥσπερ ἐν παρατάξει κυκλούμενοι θορυβοῦνται, καὶ ὡσ ἕκαστοσ ἔχει φύσεωσ ἢ δυνάμεωσ οὕτωσ ἐπαινεῖ, ὁ μὲν τῆσ λέξεωσ τὴν ἀκρίβειαν, ὁ δὲ τοῦ νοῦ τὴν λεπτότητα, ὁ δὲ ὡσ ὡραία.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 29:4)
τοὺσ δ’ ἐνθάδ’ αὐτοῦ δουλίην ἀεικέαἔχοντασ, ἤθη δεσποτῶν τρομευμένουσ,ἐλευθέρουσ ἔθηκα.
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 12 4:5)
περὶ δὲ κοσμήσεωσ, ὥσπερ οὐδὲ τὰ ἤθη δεῖ ἀλαζονευομένουσ ἀλλήλοισ πλησιάζειν, οὕτωσ οὐδὲ τὰ σώματα.
(아리스토텔레스, 경제학, Book 1 22:1)
λεκτέον δὴ κατὰ τί τῆσ ψυχῆσ ποιότησ τὰ ἤθη.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 45:1)
περὶ φιλίασ, τί ἐστι καὶ ποῖόν τι, καὶ τίσ ὁ φίλοσ, καὶ πότερον ἡ φιλία μοναχῶσ λέγεται ἢ πλεοναχῶσ, καὶ εἰ πλεοναχῶσ, πόσα ἐστίν, ἔτι δὲ πῶσ χρηστέον τῷ φίλῳ καὶ τί τὸ δίκαιον τὸ φιλικόν, ἐπισκεπτέον οὐθενὸσ ἧττον τῶν περὶ τὰ ἤθη καλῶν καὶ αἱρετῶν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 3:1)
μεταβαλλόντων γὰρ τὰ ἤθη κατὰ τὰσ ἡλικίασ μεταβάλλει καὶ τὸ ἡδύ, ἡ δὲ κατ’ ἀρετὴν τῶν βελτίστων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 43:2)
ὥσπερ γὰρ ἐν ταῖσ πόλεσιν ἐνισχύει τὰ νόμιμα καὶ τὰ ἤθη, οὕτω καὶ ἐν οἰκίαισ οἱ πατρικοὶ λόγοι καὶ τὰ ἔθη, καὶ ἔτι μᾶλλον διὰ τὴν συγγένειαν καὶ τὰσ εὐεργεσίασ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 146:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION