헬라어 문장 내 검색 Language

ἢν δὲ πρόσω μὲν ἥκῃ χρόνου, μέζω γὰρ προσεπιγίγνεται ἄχθεα, τάμνειν τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι φλέβα· πρόσθεν δὲ δυοῖν ἡμέραιν οἶνον πιπίσκειν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.14)
ἐγὼ δὲ καίτοι τοσοῦτον ὑμῶν ἀπέχων τὸ νῦν ἀκούσασ τοῦ ὕδατοσ τὴν εἰσβολὴν καὶ ὅσον τι κόσμου προσγέγονε τῇ πόλει, οὐχ οἱο͂́σ τε ἦν ἡσυχάζειν ὑφ’ ἡδονῆσ, ἀλλ’ ἐφθεγγόμην τε ἃ ἐφθεγγόμην καὶ τοῦ σώματοσ ᾐσθανόμην ἐλαφροτέρου καὶ χαρᾶσ ἀπῆν οὐδέν, δυοῖν δ’ ἡμέραιν πρότερον πρὶν ἀκοῦσαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, πανηγυρικὸσ ἐπὶ τῷ ὕδατι ἐν Περγάμῳ3)
καὶ ὡσ στρατεύματι δυοῖν ἡμέραιν ὁδὸν ἐν μιᾷ καθανύσασ ἔφθασεν ὑπερβὰσ τὸ κατὰ Σκῶλον σταύρωμα, πρὶν ἐλθεῖν τοὺσ Θηβαίουσ ἀπὸ τῆσ φυλακῆσ, καθ’ ἣν τὸ πρόσθεν εἰσῆλθε.
(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ε, chapter 4 58:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION