헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

βέλοσ ἠλίθιον σκήψειεν.
(아이스킬로스, 아가멤논, episode, anapests 1:1)
σπουδάζειν δὲ καὶ πονεῖν παιδιᾶσ χάριν ἠλίθιον φαίνεται καὶ λίαν παιδικόν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 82:3)
νομίζουσι συμφέρειν βασιλεύεσθαι τὸ καθόλου μόνον οἱ νόμοι λέγειν, ἀλλ’ οὐ πρὸσ τὰ προσπίπτοντα ἐπιτάττειν, ὥστ’ ἐν ὁποιᾳοῦν τέχνῃ τὸ κατὰ γράμματ’ ἄρχειν ἠλίθιον καὶ ἐν Αἰγύπτῳ μετὰ τὴν τετρήμερον κινεῖν ἔξεστι τοῖσ ἰατροῖσ, ἐὰν δὲ πρότερον, ἐπὶ τῷ αὑτοῦ κινδύνῳ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 259:1)
ληπτέον δὲ καὶ τὰ σύνεγγυσ τοῖσ ὑπάρχουσιν ὡσ ταὐτὰ ὄντα καὶ πρὸσ ἔπαινον καὶ πρὸσ ψόγον, οἱο͂ν τὸν εὐλαβῆ ψυχρὸν καὶ ἐπίβουλον καὶ τὸν ἠλίθιον χρηστὸν ἢ τὸν ἀνάλγητον πρᾶον, καὶ ἕκαστον δ’ ἐκ τῶν παρακολουθούντων ἀεὶ κατὰ τὸ βέλτιστον, οἱο͂ν τὸν ὀργίλον καὶ τὸν μανικὸν ἁπλοῦν καὶ τὸν αὐθάδη μεγαλοπρεπῆ καὶ σεμνόν, καὶ τοὺσ ἐν ταῖσ ὑπερβολαῖσ ὡσ ἐν ταῖσ ἀρεταῖσ ὄντασ, οἱο͂ν τὸν θρασὺν ἀνδρεῖον καὶ τὸν ἄσωτον ἐλευθέριον·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9 28:1)
ἁρμόττει δὲ γνωμολογεῖν ἡλικίᾳ μὲν πρεσβυτέρων, περὶ δὲ τούτων ὧν ἔμπειρόσ τίσ ἐστιν, ὥστε τὸ μὲν μὴ τηλικοῦτον ὄντα γνωμολογεῖν ἀπρεπὲσ ὥσπερ καὶ τὸ μυθολογεῖν, περὶ δὲ ὧν ἄπειροσ, ἠλίθιον καὶ ἀπαίδευτον.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 21 9:1)
ἰδοὺ κρέμαι’, ὡσ ἠλίθιον ἐφθέγξατο καὶ τοῖσι χείλεσιν διερρυηκόσιν.
(아리스토파네스, Clouds, Lyric-Scene, iambics 1:18)
καὶ περὶ μὲν ὄψου γ’ ἠλίθιον τὸ καὶ λέγειν ὥσπερ πρὸσ ἀπλήστουσ, ἀλλὰ ταυτὶ λάμβανε, παρθένε, τὰ μῆλα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 273)
τὸν γὰρ οἶνον Ὅμηροσ οὐκ ἠλεὸν ὥσπερ ἠλίθιον καλεῖ καὶ ματαιοποιόν, οὐδὲ κελεύει σκυθρωπὸν εἶναι μήτε ᾄδοντα μήτε γελῶντα μήτ’ ἐρρύθμωσ ποτὲ καὶ πρὸσ ὄρχησιν τρεπόμενον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 8 1:1)
ἐκεῖ δ’ ἐπειδὰν κατίδω τιν’ ἄνδρα ἠλίθιον, πλουτοῦντα δ’, εὐθὺσ περὶ τοῦτον εἰμί.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 305)
ἠλίθιον εἶναι νοῦν τε πουλύποδοσ ἔχειν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 100 1:7)
ὥστε τοῦτό γε τὸ σοφὸν αὐτῷ ἠλίθιόν ἐστιν.
(데모스테네스, Speeches, Περὶ Ἁλοννήσου 33:6)
‐ Πάνυ μοι δοκεῖσ ἄτοπον διάθεσιν καὶ ἄνδρα διαπλάττειν ἠλίθιον.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 9:1)
ἀλλὰ τί δεῖ τούτοισ ἐγκαλεῖν, οἷσ δι’ ἀπαιδευσίαν τε καὶ δυσγένειαν ὀλίγοσ ἐστὶ τῶν καλῶν λόγοσ, ὁρῶντασ, ὡσ οὐδ’ ἐν τοῖσ ὑμετέροισ ἤθεσι πᾶσιν ἔτι τὸ ἀρχαῖον οἰκεῖ φρόνημα, ἀλλ’ αὐθάδεια μὲν ἡ σεμνότησ καλεῖται πρὸσ ἐνίων, μωρία δ’ ἡ δικαιοσύνη, μανικὸν δὲ τὸ ἀνδρεῖον, καὶ ἠλίθιον τὸ σῶφρον;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 53 9:1)
εἰ γὰρ κἂν μηδὲν ἄλλο, τό γ’ οὖν ἠλίθιον καὶ σοφιστικὸν εὑρ́οι τισ ἂν ἐν αὐτῷ πολύ, τὸ πλεῖστον ἀπέχον τῶν Δεινάρχου χαρακτήρων.
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 11 6:7)
ἐν αἷσ καὶ μῦθοί τινεσ ἐνῆσαν ἀπὸ τοῦ πολλοῦ πεπιστευμένοι χρόνου καὶ θεατρικαί τινεσ περιπέτειαι πολὺ τὸ ἠλίθιον ἔχειν τοῖσ νῦν δοκοῦσαι·
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 5 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION