헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ παραχωρήσασ οὐ μόνον τῆσ Ἀττικῆσ, ἀλλὰ καὶ τῆσ γῆσ ἁπάσησ Ξέρξῃ καὶ προλαβεῖν ἐάσασ, καὶ τῆσ θαλάττησ τοσοῦτον ἀπολαβὼν, ὅσον ταῖσ ναυσὶν ἤρκει, περιέτρεψεν ἁπάσασ αὐτῷ τὰσ ἐλπίδασ, καὶ τὴν Ἑλλάδα ἐρρύσατο, οὐ ναύτασ ἀνθ’ ὁπλιτῶν ἐθίζων Ἀθηναίουσ εἶναι, οὐδὲ φυγῆσ ἐφόδιον τὰσ τριήρεισ αὐτοῖσ ἐξευρὼν, οὐδ’ ἵνα τὸν πάντα χρόνον τὴν θάλατταν οἰκῶσιν, ὥσπερ τὸν Γλαῦκόν φασι τὸν Ἀνθηδόνιον, ἢ τὸν Σάρωνα τὸν ἐπώνυμον τοῦ πελάγουσ, ἀλλὰ τοὐναντίον πᾶν, ὦ θαυμάσιε, ὅμωσ μηδὲν πλῆθοσ τῶν πολεμίων φοβῶνται μηδὲ φεύγωσιν, ἀλλὰ κἂν τὴν γῆν ἅπασαν δέῃ προλιπεῖν, κἂν τῶν σωμάτων αὐτῶν ἀποστῆναι, ῥᾳδίωσ ὑπομένωσιν ὑπὲρ τοῦ κρείττονοσ, καὶ μὴ τοῖσ κτήμασι δουλεύωσι μηδ’ ἱκανὴν πρόφασιν μηδεμίαν νομίζωσι τοῦ γενέσθαι χείρουσ, μὴ πλῆθοσ πολεμίων, μὴ ἰσχὺν, μὴ πάντασ ἀνθρώπουσ δουλεύειν συγκεχωρηκότασ, μὴ πάντ’ ἄνω καὶ κάτω γιγνόμενα, ἀλλὰ καὶ θάλατταν οἰκειοτέραν καὶ πάντα κίνδυνον ἀνεκτότερον ἡγῶνται τοῦ ζῆν μετ’ αἰσχύνησ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 92:8)
τὸν δῆμον ἑλέσθαι μετὰ τῶν προϋπαρχόντων δέκα προβούλων ἄλλουσ εἴκοσι ἐκ τῶν ὑπὲρ τετταράκοντα ἔτη γεγονότων, οἵτινεσ ὀμόσαντεσ ἦ μὴν συγγράψειν ἃ ἂν ἡγῶνται βέλτιστα εἶναι τῇ πόλει, συγγράψουσι περὶ τῆσ σωτηρίασ·
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 29 2:2)
τούτουσ δὲ τάσ τε ἀρχὰσ καταστῆσαι, καὶ περὶ τοῦ ὁρ́κου ὅντινα χρὴ ὀμόσαι γράψαι, <καὶ> περὶ τῶν νόμων καὶ τῶν εὐθυνῶν καὶ τῶν ἄλλων πράττειν ᾗ ἂν ἡγῶνται συμφέρειν.
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 31 1:3)
ἐπὰν δὲ δοκιμασθῶσιν οἱ ἔφηβοι, συλλεγέντεσ οἱ πατέρεσ αὐτῶν κατὰ φυλάσ, ὀμόσαντεσ αἱροῦνται τρεῖσ ἐκ τῶν φυλετῶν τῶν ὑπὲρ τετταράκοντα ἔτη γεγονότων, οὓσ ἂν ἡγῶνται βελτίστουσ εἶναι καὶ ἐπιτηδειοτάτουσ ἐπιμελεῖσθαι τῶν ἐφήβων, ἐκ δὲ τούτων ὁ δῆμοσ ἕνα τῆσ φυλῆσ ἑκάστησ χειροτονεῖ σωφρονιστήν, καὶ κοσμητὴν ἐκ τῶν ἄλλων Ἀθηναίων ἐπὶ πάντασ.
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 42 2:2)
κύριοι δέ εἰσιν ὅταν ἡγῶνται καὶ δῆσαι τὸν ἀτακτοῦντα καὶ <ἐκ>κηρῦξαι καὶ ἐπιβολὴν ἐπιβάλλειν·
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 61 2:3)
ἢν δ’ ἡγῶνται σὲ θεὸν σὲ βίον σὲ δὲ γῆν σὲ Κρόνον σὲ Ποσειδῶ, ἀγάθ’ αὐτοῖσιν πάντα παρέσται.
(아리스토파네스, Birds, Agon, antepirrheme27)
εἰ δὲ μή, πρῶτον μὲν ἐναντίουσ ἕξομεν πρὸσ ἐκεῖνα τούτουσ εἰκότωσ, ὅταν ἡγῶνται τὴν ἐκείνων κατοίκισιν αὑτοῖσ ὄλεθρον φέρειν, εἶτ’ ἀνήνυτα πράγμαθ’ ἕξομεν αὐτοί·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Ὑπὲρ Μεγαλοπολιτῶν 34:2)
ἔστι γὰρ οὐχ ὑγιαινόντων, οἶμαι, ἀνθρώπων, οὔθ’ ὅταν τιν’ ὑπειλήφωσι φίλον, οὕτω πιστεύειν ὥστε, ἂν ἀδικεῖν ἐπιχειρῇ, τὸ ἀμύνασθαι σφῶν αὐτῶν ἀφελέσθαι, οὔθ’ ὅταν ἐχθρόν τιν’ ἡγῶνται, οὕτωσ αὖ μισεῖν ὥστε, ἂν παυσάμενοσ βούληται φίλοσ εἶναι, τὸ ποιεῖν ἐξεῖναι ταῦτα κωλῦσαι·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 175:2)
τοῖσ δὲ ποιηταῖσ πολλάσ τινασ μορφὰσ καὶ παντοδαπὰ εἴδη περιλαβεῖν τῇ ποιήσει ῥᾴδιον, κινήσεισ τε καὶ ἡσυχίασ προστιθέντασ αὐτοῖσ, ὅπωσ ἂν ἑκάστοτε πρέπειν ἡγῶνται, καὶ ἔργα καὶ λόγουσ, καὶ προσέτι οἶμαι τὸ τῆσ ἀπάτησ καὶ τοῦ χρόνου.
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 90:1)
μεγάλησ γὰρ διανοίασ καὶ δυνάμεωσ ἐοίκε δεῖν, ὅταν θαυμάσωσιν ἕνα πολλοὶ καὶ διαφέρειν ἡγῶνται τῶν ἄλλων, εἰ μέλλει σωφρονεῖν οὗτοσ ὁ ἀνὴρ καὶ μηδὲν ἀνόητον πάσχειν μηδὲ ἐπαίρεσθαι τοῖσ τῶν πολλῶν λόγοισ, ὥσπερ πτεροῖσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, ἐν ΚΕΛΑΙΝΑΙΣ τῆσ ΦΡΥΓΙΑΣ. 8:2)
καὶ οὓσ ἂν ἡγῶνται τοιούτουσ εἶναι ἢ γεγονέναι ἢ ἐγγύσ, θαυμάζουσι καὶ ὑμνοῦσι·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ. 1:3)
οὗτοι προσίασιν οὓσ ἂν ἡγῶνται φιλοσόφουσ ἀπὸ τῆσ στολῆσ, ὡσ ἀκουσόμενοί τι παῤ αὐτῶν σοφόν, ὃ οὐκ ἂν παῤ ἑτέρου ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι καὶ περὶ Σωκράτουσ, ὅτι σοφόσ τε ἦν καὶ διελέγετο τοῖσ προσιοῦσι λόγουσ φρονίμουσ, καὶ περὶ Διογένουσ, ὅτι καὶ αὐτὸσ πρὸσ ἅπαντα εὐπόρει λόγου καὶ ἀποκρίσεωσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ. 18:1)
συγχωρεῖν γοῦν αὐτοῖσ ὡσ ἄμεινον φρονοῦσιν ἐπιψηφίζεσθαι πᾶν, ὅ τι ἂν ἡγῶνται τῷ κοινῷ συμφέρειν, ὡσ οὐδὲν σφῶν γε πρὸσ ταῦτ’ ἐναντιωσομένων, ἀλλὰ πεισομένων τοῖσ πρεσβυτέροισ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 69 3:2)
ἦν δ’ ἡ μὲν αὐθαδεστέρα γνώμη δικτάτορα ἑλέσθαι τῶν ἀρχαιρεσιῶν ἕνεκα, ὃν ἂν ἡγῶνται κράτιστον εἶναι·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 90 5:2)
καὶ τοῖσ Ἀτρείδαισ, ἢν μὲν ἡγῶνται καλῶσ, πεισόμεθ’, ὅταν δὲ μὴ καλῶσ, οὐ πείσομαι.
(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, dialogue 1:7)

SEARCH

MENU NAVIGATION