헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἅπαν γλυκύ, ὅταν ἡ δίψα πορίσῃ, καὶ ὕπνοσ μαλθακόσ, ὅταν ἡγήσηται κόποσ, ἐσθήσ τε ἡ παρέχουσα μὴ ῥιγοῦν αὐταρκεστάτη, καὶ σκεῦοσ ὅ τι ἂν εὐτελέστατον τῶν δυναμένων τὰσ αὐτὰσ παρέχειν χρείασ οἰκειότατον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 19, chapter 15 15:1)
καὶ μηδεὶσ ἡγήσηται παράδοξον, εἰ πολλῶν καὶ μεγάλων ὄντων θεωρημάτων περὶ τὴν ἐκλογήν, ὑπὲρ ὧν πολὺσ ἐγένετο φιλοσόφοισ τε καὶ πολιτικοῖσ ἀνδράσι λόγοσ, ἡ σύνθεσισ δευτέραν ἔχουσα χώραν τῇ τάξει καὶ λόγων οὐδὲ πολλοῦ δεῖ τῶν ἴσων ἐκείνῃ τυχοῦσα τοσαύτην ἰσχὺν ἔχει καὶ δύναμιν ὥστε περιεῖναι πάντων τῶν ἐκείνησ ἔργων καὶ κρατεῖν, ἐνθυμούμενοσ ὅτι καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν, ὅσαι διαφόρουσ ὕλασ λαμβάνουσαι συμφορητὸν ἐκ τούτων ποιοῦσι τὸ τέλοσ, ὡσ οἰκοδομική τε καὶ τεκτονικὴ καὶ ποικιλτικὴ καὶ ὅσαι ταύταισ εἰσὶν ὁμοιογενεῖσ, αἱ συνθετικαὶ δυνάμεισ τῇ μὲν τάξει δεύτεραι τῶν ἐκλεκτικῶν εἰσι, τῇ δὲ δυνάμει πρότεραι·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 211)
καὶ μὴ παράδοξον ἡγήσηταί τισ, εἰ δύο ποιῶ τέλη καὶ χωρίζω τὸ καλὸν ἀπὸ τῆσ ἡδονῆσ, μηδ’ ἄτοπον εἶναι νομίσῃ, εἴ τινα ἡγοῦμαι λέξιν ἡδέωσ μὲν συγκεῖσθαι, μὴ καλῶσ δέ, ἢ καλῶσ μέν, οὐ μὴν καὶ ἡδέωσ·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 105)
3ὃσ ἂν ἄλλο τι ἡγήσηται ἀγαθὸν παρὰ τὰ προαιρετικά, φθονείτω, ἐπιθυμείτω, κολακευέτω, ταρασσέσθω·
(에픽테토스, Works, book 3, Σποράδην τινά. 2:1)
ἐὰν μὲν ἐν τούτοισ μόνοισ ἡγήσηται τὸ ἀγαθὸν τὸ αὑτοῦ καὶ συμφέρον, τοῖσ ἀκωλύτοισ καὶ ἐφ’ ἑαυτῷ, ἐλεύθερον ἔσται, εὔρουν, εὔδαιμον, ἀβλαβέσ, μεγαλόφρον, εὐσεβέσ, χάριν ἔχον ὑπὲρ πάντων τῷ θεῷ, μηδαμοῦ μεμφόμενον μηδενὶ τῶν γενομένων, μηδενὶ ἐγκαλοῦν·
(에픽테토스, Works, book 4, Περὶ ἀφοβίασ. 9:1)
οὐκ ἄρα τὴν ἡλικίαν σου περιμένει ὁ πατὴρ ἐπιτρέπειν πάντα, ἀλλ’ ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἡγήσηταί σε βέλτιον αὑτοῦ φρονεῖν, ταύτῃ ἐπιτρέψει σοι καὶ αὑτὸν καὶ τὰ αὑτοῦ.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 94:3)
πότερον οἰεί αὐτὸν ἐπιτρέψειν σοι τὴν αὑτοῦ οἰκίαν οἰκονομεῖν, ὅταν σε ἡγήσηται βέλτιον περὶ οἰκονομίασ ἑαυτοῦ φρονεῖν, ἢ αὐτὸν ἐπιστατήσειν;
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 95:1)
μετὰ δὲ ταῦτα τὸ ἐν ταῖσ ψυχαῖσ κάλλοσ τιμιώτερον ἡγήσασθαι τοῦ ἐν τῷ σώματι, ὥστε καὶ ἐὰν ἐπιεικὴσ ὢν τὴν ψυχήν τισ κἂν σμικρὸν ἄνθοσ ἔχῃ, ἐξαρκεῖν αὐτῷ καὶ ἐρᾶν καὶ κήδεσθαι καὶ τίκτειν λόγουσ τοιούτουσ καὶ ζητεῖν, οἵτινεσ ποιήσουσι βελτίουσ τοὺσ νέουσ, ἵνα ἀναγκασθῇ αὖ θεάσασθαι τὸ ἐν τοῖσ ἐπιτηδεύμασι καὶ τοῖσ νόμοισ καλὸν καὶ τοῦτ’ ἰδεῖν ὅτι πᾶν αὐτὸ αὑτῷ συγγενέσ ἐστιν, ἵνα τὸ περὶ τὸ σῶμα καλὸν σμικρόν τι ἡγήσηται εἶναι·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 419:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION