헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Αἴσθησισ δὲ λέγεται κατὰ τοὺσ Στωικοὺσ τό τ’ ἀφ’ ἡγεμονικοῦ πνεῦμα ἐπὶ τὰσ αἰσθήσεισ διῆκον καὶ ἡ δι’ αὐτῶν κατάληψισ καὶ ἡ περὶ τὰ αἰσθητήρια κατασκευή, καθ’ ἥν τινεσ πηροὶ γίνονται.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 52:1)
μιᾷ δ’ αὐτοῦ ἐπισκέψει ἐπικοινωνεῖν τὴν τῶν ἰατρῶν ζήτησιν, καθ’ ἣν ζητοῦσι περί τε τοῦ ἡγεμονικοῦ τῆσ ψυχῆσ καὶ τῶν ἐν ψυχῇ γινομένων καὶ περὶ σπερμάτων καὶ τῶν τούτοισ ὁμοίων·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 133:3)
δι’ ὧν δὲ ὡσ νοῦσ, ὡσ διὰ τοῦ ἡγεμονικοῦ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 139:2)
Δία μὲν γάρ φασι δι’ ὃν τὰ πάντα, Ζῆνα δὲ καλοῦσι παρ’ ὅσον τοῦ ζῆν αἴτιόσ ἐστιν ἢ διὰ τοῦ ζῆν κεχώρηκεν, Ἀθηνᾶν δὲ κατὰ τὴν εἰσ αἰθέρα διάτασιν τοῦ ἡγεμονικοῦ αὐτοῦ, Ἥραν δὲ κατὰ τὴν εἰσ ἀέρα, καὶ Ἥφαιστον κατὰ τὴν εἰσ τὸ τεχνικὸν πῦρ, καὶ Ποσειδῶνα κατὰ τὴν εἰσ τὸ ὑγρόν, καὶ Δήμητραν κατὰ τὴν εἰσ γῆν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 147:4)
οὕτωσ ὅπου διαφέρειν οἰόμεθα τὸ πλανᾶσθαι τοῦ μὴ πλανᾶσθαι, ἐνταῦθα πολλὴν προσοχὴν εἰσφέρομεν εἰσ διάκρισιν τῶν διαπλανᾶν δυναμένων, ἐπὶ δὲ ταλαιπώρου ἡγεμονικοῦ χάσκοντεσ καὶ καθεύδοντεσ, πᾶσαν φαντασίαν παραπροσδεχόμεθα·
(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ τοῦ λόγου πῶσ αὑτοῦ θεωρητικόσ ἐστιν. 10:1)
αὕτη οὖν ἀρχὴ τοῦ φιλοσοφεῖν, αἴσθησισ τοῦ ἰδίου ἡγεμονικοῦ πῶσ ἔχει·
(에픽테토스, Works, book 1, Τίσ ὁ βιωτικὸσ νόμοσ. 15:1)
ἀλλ’ ἀπ’ αὐτῶν ἀναδοθέντων δεῖξόν τινα ἡμῖν μεταβολὴν τοῦ ἡγεμονικοῦ τοῦ σεαυτοῦ, ὡσ οἱ ἀθληταὶ τοὺσ ὤμουσ, ἀφ’ ὧν ἐγυμνάσθησαν καὶ ἔφαγον, ὡσ οἱ τὰσ τέχνασ ἀναλαβόντεσ, ἀφ’ ὧν ἔμαθον.
(에픽테토스, Works, book 3, Πρὸσ τοὺσ εὐκόλωσ ἐπὶ τὸ σοφιστεύειν ἐρχομένουσ. 3:1)
λίαν γὰρ ἀσφαλῶσ ἐμέμνητο, ὅτι οὐδεὶσ ἀλλοτρίου ἡγεμονικοῦ κυριεύει.
(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ μαχίμουσ καὶ θηριώδεισ. 4:1)
ἡγεμονικοῦ τῆσ ψυχῆσ διάθεσίν τινα καὶ δύναμιν γεγενημένην ὑπὸ λόγου, μᾶλλον δὲ λόγον οὖσαν αὐτὴν ὁμολογούμενον καὶ βέβαιον καὶ ἀμετάπτωτον ὑποτίθενται καὶ νομίζουσιν οὐκ εἶναι τὸ παθητικὸν καὶ ἄλογον διαφορᾷ τινι καὶ φύσει τοῦ λογικοῦ διακεκριμένον, ἀλλὰ ταὐτὸ τῆσ ψυχῆσ μέροσ, ὃ δὴ καλοῦσι διάνοιαν καὶ ἡγεμονικόν, δι’ ὅλου τρεπόμενον καὶ μεταβάλλον ἔν τε τοῖσ πάθεσι καὶ ταῖσ καθ’ ἕξιν ἢ διάθεσιν μεταβολαῖσ κακίαν τε γίνεσθαι καὶ ἀρετήν, καὶ μηδὲν ἔχειν ἄλογον ἐν ἑαυτῷ, λέγεσθαι δ’ ἄλογον, ὅταν τῷ πλεονάζοντι τῆσ ὁρμῆσ ἰσχυρῷ γενομένῳ καὶ κρατήσαντι πρόσ τι τῶν ἀτόπων παρὰ τὸν αἱροῦντα λόγον ἐκφέρηται·
(플루타르코스, De virtute morali, section 3 1:1)
καὶ γὰρ ἐπιθυμίαν καὶ ὀργὴν καὶ φόβον καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα δόξασ εἶναι καὶ κρίσεισ πονηράσ, οὐ περὶ ἕν τι γινομένασ τῆσ ψυχῆσ μέροσ, ἀλλ’ ὅλου τοῦ ἡγεμονικοῦ ῥοπὰσ καὶ εἴξεισ καὶ συγκαταθέσεισ καὶ ὁρμάσ, καὶ ὅλωσ ἐνεργείασ τινὰσ οὔσασ ἐν ὀλίγῳ μεταπτωτάσ, ὥσπερ αἱ τῶν παίδων ἐπιδρομαὶ τὸ ῥαγδαῖον καὶ τὸ σφοδρὸν ἐπισφαλὲσ ὑπ’ ἀσθενείασ καὶ ἀβέβαιον ἔχουσι.
(플루타르코스, De virtute morali, section 7 4:1)
κοινῶσ δ’ ἅπαντεσ οὗτοι τὴν ἀρετὴν τοῦ ἡγεμονικοῦ τῆσ ψυχῆσ διάθεσίν τινα καὶ δύναμιν γεγενημένην ὑπὸ λόγου, μᾶλλον δὲ λόγον οὖσαν αὐτὴν ὁμολογούμενον καὶ βέβαιον καὶ ἀμετάπτωτον ὑποτίθενται·
(플루타르코스, De virtute morali, section 31)
Πλάτων μὲν οὖν, ὥσ φησιν αὐτόσ, ἑαυτὸν αἰσχυνθεὶσ μάλιστα, μὴ δόξειε λόγοσ εἶναί μόνον, ἔργου δ’ ἑκὼν οὐδενὸσ ἂν ἅψασθαι, καὶ προσδοκήσασ δι’ ἑνὸσ ἀνδρὸσ ὥσπερ ἡγεμονικοῦ μέρουσ ἐκκαθαρθέντοσ ὅλην ἰατρεύσειν Σικελίαν νοσοῦσαν, ὑπήκουσεν.
(플루타르코스, Dion, chapter 11 2:1)
τῶν γὰρ συνεπιτιθεμένων τότε τοὺσ μὲν οὐδεὶσ ἠξίωσε τῆσ ἡγεμονίασ, οἱ δὲ ἑαυτοὺσ ἀπηξίωσαν, Γάλβασ δὲ καὶ κληθεὶσ καὶ ὑπακούσασ αὐτοκράτωρ καὶ τῇ Οὐΐνδικοσ ἐμπαρασχὼν ὄνομα τόλμῃ, κίνημα καὶ νεωτερισμὸν αὐτοῦ λεγομένην τὴν ἀπόστασιν ἐποίησε πόλεμον ἐμφύλιον, ἀνδρὸσ ἡγεμονικοῦ τυχοῦσαν.
(플루타르코스, Galba, chapter 29 2:1)
τοῦ δ’ Ἀριστοτίμου σπασαμένου τὴν μάχαιραν ἐπ’ αὐτὴν ἐκείνην καὶ μετ’ ὀργῆσ ἐπιφερομένου, τῶν συνήθων τισ αὐτῷ Κύλων ὄνομα πιστὸσ δοκῶν εἶναι, μισῶν δὲ καὶ μετέχων τῆσ συνωμοσίασ τοῖσ περὶ τὸν Ἑλλάνικον, ἀντέστη καὶ ἀπέστρεψε δεόμενοσ καὶ λέγων ἀγεννὲσ εἶναι καὶ γυναικῶδεσ οὐκ ἀνδρὸσ ἡγεμονικοῦ καὶ πράγμασι χρῆσθαι μεμαθηκότοσ τὸ ἔργον ὥστε μόλισ ἔννουν γενόμενον τὸν Ἀριστότιμον ἀπελθεῖν.
(플루타르코스, Mulierum virtutes, Μίκκα καὶ Μεγιστώ 10:3)
τῶν συνήθων τισ αὐτῷ Κύλων ὄνομα πιστὸσ δοκῶν εἶναι, μισῶν δὲ καὶ μετέχων τῆσ συνωμοσίασ τοῖσ περὶ τὸν Ἑλλάνικον, ἀντέστη καὶ ἀπέστρεψε δεόμενοσ καὶ λέγων ἀγεννὲσ εἶναι καὶ γυναικῶδεσ οὐκ ἀνδρὸσ ἡγεμονικοῦ καὶ πράγμασι χρῆσθαι μεμαθηκότοσ τὸ ἔργον·
(플루타르코스, Mulierum virtutes, Μίκκα καὶ Μεγιστώ 27:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION