헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὃ μὲν γὰρ διώκει ὡσ τὸν ἡδὺν ἐπὶ τὸ συζῆν, ὃ δ’ ἐκεῖνον ἐνίοτε ὡσ χρήσιμον·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 207:3)
ὃ δ’ ἐπεὶ ἔδει ἀποδιδόναι, αὐτὸν αὑτὸν ὡσ ἡδὺν ἐποίησεν, καὶ ἔφη, ὥσπερ ἐκεῖνον ᾄσαντα εὐφρᾶναι, οὕτω καὶ αὐτὸσ ὑποσχόμενοσ ἐκείνῳ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 209:1)
ἐκεῖνον γὰρ νῦν ζητοῦσι τὸν ἀγαθόν, πρότερον ζητήσαντεσ τὸν ἡδὺν ἢ τὸν χρήσιμον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 223:2)
αἱρετώτερον γὰρ εἶναι τὸν ἡδὺν βίον μετὰ φρονήσεωσ ἢ χωρίσ, εἰ δὲ τὸ μικτὸν κρεῖττον, οὐκ εἶναι τὴν ἡδονὴν τἀγαθόν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 13:3)
καὶ διὰ τοῦτο πάντεσ τὸν εὐδαίμονα ἡδὺν οἰόνται βίον εἶναι, καὶ ἐμπλέκουσι τὴν ἡδονὴν εἰσ τὴν εὐδαιμονίαν, εὐλόγωσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 151:3)
νέου μὲν οὖν κάλλοσ τὸ πρὸσ τοὺσ πόνουσ χρήσιμον ἔχειν τὸ σῶμα τούσ τε πρὸσ δρόμον καὶ πρὸσ βίαν, ἡδὺν ὄντα ἰδεῖν πρὸσ ἀπόλαυσιν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 5 11:2)
ἀκμάζοντοσ δὲ πρὸσ μὲν πόνουσ τοὺσ πολεμικούσ, ἡδὺν δ’ εἶναι δοκεῖν μετὰ φοβερότητοσ·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 5 11:4)
ξενιζόμενοι δὲ πρὸσ βίαν ἐπίνομεν ἐξ ὑαλίνων ἐκπωμάτων καὶ χρυσίδων ἄκρατον οἶνον ἡδύν.
(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 3:5)
κοινὸν ἀσφαλῆ δίκαιον ἡδὺν ὠφελήσιμον.
(아리스토파네스, Birds, Parodos, lyric 1:6)
ὦ φίλη, ὦ ξουθή, ὦ φίλτατον ὀρνέων πάντων, ξύννομε τῶν ἐμῶν ὕμνων, ξύντροφ’ ἀηδοῖ, ἦλθεσ ἦλθεσ ὤφθησ, ἡδὺν φθόγγον ἐμοὶ φέρουσ’.
(아리스토파네스, Birds, Parabasis, prelude1)
ἡνίκ’ ἂν δ’ ἀχέτασ ᾄδῃ τὸν ἡδὺν νόμον, διασκοπῶν ἥδομαι τὰσ Λημυνίασ ἀμπέλουσ, εἰ πεπαίνουσιν ἤ‐ δη τὸ γὰρ φῖτυ πρῷον φύσει, τόν τε φήληχ’ ὁρῶν οἰδάνοντ’·
(아리스토파네스, Peace, Parabasis, antistrophe 11)
γενέσθαι γὰρ ἂν ἡδὺν τὸν κῶμον.
(아리아노스, Anabasis, book 7, chapter 24 4:5)
ἡδὺν γὰρ εἶναι τὸν οἶνον παρεγχεομένησ θαλάσσησ, ἐπαινῶν δὲ Ὅμηροσ τὸν μέλανα οἶνον πολλάκισ αὐτὸν καὶ αἴθοπα καλεῖ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 47 2:3)
οἶνον γάρ με Ψίθιον γεύσασ ἡδὺν ἄκρατον, διψῶντα λαβὼν ὄξει παίει πρὸσ τὰ στήθη.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 51 2:12)
τὸν γὰρ οἶνον τὸν νέον πολλὴ ’ στ’ ἀνάγκη καὶ τὸν ἄνδρ’ ἀποζέσαι πρώτιστον ἀφυβρίσαι τ’, ἀπανθήσαντα δὲ σκληρὸν γενέσθαι, παρακμάσαντα δ’ ὧν λέγω τούτων ἁπάντων, ἀπαρυθέντα τὴν ἄνω ταύτην ἄνοιαν ἐπιπολάζουσαν, τότε πότιμον γενέσθαι καὶ καταστῆναι πάλιν ἡδὺν θ’ ἅπασι τοὐπίλοιπον διατελεῖν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 4 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION