헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ δὲ νομίζω τὸν τοιοῦτον πονηρὸν εἶναι προστάτην, ὅστισ τοῦ παρόντοσ χρόνου ἐπιμελεῖται, ἀλλὰ μὴ καὶ τοῦ μέλλοντοσ προνοεῖται, καὶ τὰ ἥδιστα τῷ πλήθει, παραλιπὼν τὰ βέλτιστα, συμβουλεύει.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 20:4)
καὶ ἡ βουλὴ τὸ μὲν ἔργον ἐθαύμαζεν ὡσ μέγα καὶ παράνομον, τὴν δὲ χρείαν αὐτοῦ προσεποιοῦντο ἥδιστα·
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 1 3:3)
εὔπνοόν τε γὰρ καὶ φαρμακῶδεσ ὑπὸ τῶνδε γίγνεται, καὶ τὰ πράσα βρωθῆναι ὑπὸ τοῦ χυλοῦ, ὀνησιφόρα καὶ ἥδιστα.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.370)
ταῦτα γὰρ θεάματα θεαμάτων ἥδιστα, καὶ ἰδεῖν γε καὶ ἀκοῦσαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 12:1)
λουτρῶν τε τὰ ἥδιστα Ἡράκλεια ἐπωνυμίαν ἔχοντά ἐστι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἡρακλῆς 5:15)
ἀλλ’ οἱ ποιηταὶ μόνοι θεοφιλεῖσ εἰσι καὶ παρὰ τούτων οἱ θεοὶ ἥδιστα δέχονται τὰ δῶρα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 2:5)
ἀντὶ δὲ ἀμφισβητήσεωσ ἀρχῆσ τε καὶ πρωτείων, ὑφ’ ὧν ἅπαντεσ οἱ πρότερον συνερρήγνυντο πόλεμοι, οἱ μὲν ὥσπερ ὕδωρ ἀψοφητὶ ῥέον ἥδιστα ἡσυχάζουσιν, ἄσμενοι πόνων παυσάμενοι καὶ κακῶν, μετεγνωκότεσ ὡσ ἄρα ἄλλωσ ἐσκιαμάχουν, οἱ δ’ οὐδ’ ἥν ποτε ἦρξαν ἴσασιν οὐδ’ ἀναμιμνήσκονται, ἀλλ’ ἀτεχνῶσ κατὰ τὸν Παμφύλου μῦθον, εἰ δὲ μὴ, Πλάτωνοσ, οἱο͂ν ἐπὶ τῇ πυρᾷ ἤδη κείμεναι αἱ πόλεισ ὑπὸ τῆσ πρὸσ ἀλλήλασ ἔριδοσ καὶ ταραχῆσ ἀθρόαν ἐδέξαντο τὴν ἡγεμονίαν καὶ ἐξαίφνησ ἀνεβίωσαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 20:3)
ὥστ’ εἰκότωσ ἥδιστα ἐφορᾷ τὴν ὑμετέραν ἀρχήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 31:8)
εὐθύσ τε οὖν οὐχ ὡσ ἥδιστα ἔσχον ἐν τῷ βαλανείῳ καὶ ἐπειδὴ ἐπανῆλθον, ἐδόκει πάντα πλήρη εἶναι, καὶ τὸ πνεῦμα οἱο͂ν ἀσθμαίνοντοσ ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 3:6)
δεῖ δὲ εὐχομένουσ μὲν τὰ μέγιστα καὶ τὰ ἥδιστα αἰτεῖν τοὺσ θεοὺσ, βουλευομένουσ δὲ τὰ ἀσφαλέστατα ἐκ τῶν παρόντων αἱρεῖσθαι τούσ γε μήθ’ αὑτοῖσ μήτε τοῖσ θεοῖσ μέλλοντασ ὕστερον ἐγκαλεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 6:9)
οὐ μὴν ἀλλ’ εἰ μὲν ὁμοίωσ ἦν τῶν τε λόγων καὶ τῶν πραγμάτων γενέσθαι κύριον, ὥστε μὴ μόνον εἰπεῖν τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ καὶ καταπρᾶξαι, δικαίωσ ἄν τισ τοῖσ οὐκ ἐθέλουσιν οὕτω ποιεῖν ἤχθετο καὶ δυσκόλουσ ὑπελάμβανεν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 2:5)
ἥδιστα δ’ ἄν μοι δοκῶ τοῦτ’ ἐπιτιμηθῆναι, ὡσ ἀρχαῖα λέγων καὶ οὐδ’ ὁτιοῦν καινὸν εὑρηκώσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 2:10)
καὶ μὴν αὐτόσ τε ἐν τάξει ζῆν, οὐχ ὡσ ἥδιστα, προείλετο, καὶ τὸν δῆμον εἴ ποτ’ αἴσθοιτο ὑβρίζοντα κατεῖχε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 8:8)
εἰ δ’ ἀλήθειαν λέγων οὐχ ἥδιστα ἐρῶ πᾶσιν, ἄλλοσ ἂν εἰή λόγοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 154:10)
ἔπειτα πρὸσ ἄνθρωπον ἐγίγνονθ’ οἱ λόγοι μὴ ὅτι Περικλέουσ ῥᾳδίωσ ἂν ὑπερφρονήσαντα, ἀλλὰ τοιοῦτον ὥσθ’ ὅ γ’ Αἰσχίνησ φησὶ περὶ αὐτοῦ ὅτι κἂν τοῖσ δώδεκα θεοῖσ ἥδιστα ἐπετίμησε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 170:7)

SEARCH

MENU NAVIGATION