헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ὁπόσοι λίποιεν τὴν τάξιν, ἢ ἀστρατείασ ἢ δειλίασ ἢ ἀναυμαχίου ὄφλοιεν, ἢ τὴν ἀσπίδα ἀποβάλοιεν, ἢ τρὶσ ψευδομαρτυρίων ἢ τρὶσ ψευδοκλητείασ ὄφλοιεν, ἢ τοὺσ γονέασ κακῶσ ποιοῖεν, οὗτοι πάντεσ ἄτιμοι ἦσαν τὰ σώματα, τὰ δὲ χρήματα εἶχον.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 125:4)
τὸ δὲ βρέφοσ ἐκτεθὲν ἐν ὄρει Παρθενίῳ θηλὴν ὑποσχούσησ ἐλάφου Τήλεφοσ ἐκλήθη, καὶ τραφεὶσ ὑπὸ τῶν Κορύθου βουκόλων καὶ ζητήσασ τοὺσ γονέασ ἧκεν εἰσ Δελφούσ, καὶ μαθὼν παρὰ τοῦ θεοῦ, παραγενόμενοσ εἰσ Μυσίαν θετὸσ παῖσ Τεύθραντοσ γίνεται·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 9 1:6)
ἀνευροῦσα δὲ ὕστερον τοὺσ γονέασ, ὡσ ὁ πατὴρ γαμεῖν αὐτὴν ἔπειθεν ἀπιοῦσα εἰσ σταδιαῖον τόπον καὶ πήξασα μέσον σκόλοπα τρίπηχυν, ἐντεῦθεν τῶν μνηστευομένων τοὺσ δρόμουσ προϊεῖσα ἐτρόχαζε καθωπλισμένη·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 9 2:8)
καὶ μετ’ οὐ πολὺ τοὺσ γονέασ ἀνεῦρε.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 12 5:14)
ὑμεῖσ δ’ ἡμᾶσ ἀφείλεσθε μὲν ἤδη γονέασ τε καὶ παῖδασ καὶ ἄνδρασ καὶ ἀδελφοὺσ ἐπικαλοῦντεσ, ὅτι πρὸσ αὐτῶν ἠδίκησθε·
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 5 3:9)
καὶ τῶν ἀνθρωπίνων δέ, ὅταν εἰσ τὰ προτετιμημένα ἄγῃσ, τὸ τιμᾶν γονέασ, προγόνουσ, τοὺσ πρώτουσ καταστήσαντασ τὰ νόμιμα, καὶ ἑτέροισ τὰ αὐτὰ παραινῇσ, καὶ ὅλωσ τὰ ἐν τῷ βίῳ προτετιμημένα καὶ ταῦτα σεμνότητοσ μετέχει, οἱο͂ν ἐλευθερία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη, ὅταν λέγῃσ ὁρ́ον καὶ κανόνα τῆσ εὐδαιμονίασ τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὰ ἐξ αὐτῆσ πεποιημένα, καὶ ὅλωσ μυρία ἄν τισ ἔχοι τοιαῦτα λέγειν, ἃ καὶ δῆλά ἐστι πᾶσι τοῖσ ἐντὸσ ἅπαξ τῆσ θεωρίασ ταύτησ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 4:1)
εὖ γὰρ ποιεῖν, οὐκ εὖ πάσχειν πεφυκότεσ ᾔδεσαν καὶ μισθὸν ὀφείλειν αὐτοὺσ τοῖσ εὖ ποιοῦσι τὸ Ἑλληνικὸν, ἀλλ’ οὐχ αὑτοὺσ δεῖν παρ’ ἑτέρων μισθὸν τῆσ ἀρετῆσ λαμβάνειν, οὐδ’ ἐπὶ κέρδει φιλεῖν τοὺσ δόντασ αὑτοὺσ, οὐδέν γε μᾶλλον ἢ τοὺσ παῖδασ καὶ γονέασ ἐπὶ κέρδει φιλεῖν, ἀλλὰ καὶ μετὰ τῶν ἀναλωμάτων σώζειν, ὥσπερ εἰκὸσ τοὺσ ὡσ ὑπὲρ οἰκείων ταῖσ γνώμαισ διακειμένουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 55:7)
ὥσπερ γὰρ τοὺσ θεοὺσ καὶ πρὸ τῶν γονέων τιμᾶν νενόμισται, ὡσ κοινοὺσ ὄντασ ἁπάντων γονέασ τε καὶ εὐεργέτασ, οὕτω τὴν κοινὴν πατρίδα τοῦ γένουσ πρὸ τῆσ ἰδίασ εὐσεβὲσ τιμᾶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 92:7)
πρότερον γὰρ ὥσπερ τοὺσ γονέασ ἐκτέμνοντεσ καὶ τὴν γῆν ἔτεμον, παῖδάσ τε οὐ κατέκτεινον, ἀλλ’ ἀπώλλυσαν τοὺσ ἀλλήλων τε καὶ τοὺσ ἑαυτῶν ἐν ταῖσ στάσεσι καὶ πρὸσ ἱεροῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 30:3)
πῶσ γὰρ οὐκ ἄτοπον τοὺσ μὲν γονέασ τιμᾶν καὶ τοῖσ πρεσβυτέροισ ὑπανίστασθαι νομίζειν, τὴν δὲ φύσιν τὴν τοσοῦτον προτέραν φαύλου λόγου νομίσαι παρὰ τὴν τέχνην, ὥσπερ ἂν εἴ τισ τὰ ὑποδήματα κρείττω τῶν ποδῶν, τὴν δ’ ἐσθῆτα τοῦ σώματοσ κρίνοι τιμιωτέραν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 29:1)
ὑπερεμπίπλασθαί σε οὐ χρὴ καὶ βαδίζειν ἐν ταῖσ ὁδοῖσ ὅτι χρὴ κοσμίωσ καὶ τοῖσ πρεσβυτέροισ ὑπανίστασθαι καὶ τοὺσ γονέασ φιλεῖν καὶ μὴ θορυβεῖν μηδὲ κυβεύειν μηδ’ ἴσχειν, εἰ βούλει, τὼ πόδ’ ἐπαλλάξ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 94:4)
τὸ μὲν γὰρ μέλλον ἅπασιν ἦν ἐν ἀφανεῖ, λεπτὴν καὶ ἄπιστον ἔχον τὴν ἐλπίδα, τὰ δὲ παρόντα στέρησισ πόλεωσ καὶ κτημάτων καὶ διαίτησ ἁπάσησ τῆσ πρότερον καὶ μηδὲ τὴν αὐτὴν πορεύεσθαι, μηδ’ ἐν ταυτῷ μετοικεῖν, ἀλλ’ ἀπεζεῦχθαι γονέασ καὶ παῖδασ καὶ γυναῖκασ καὶ ἄνδρασ, καὶ πάντα ἦν τὰ φρικωδέστατα ἀκοῦσαι, μὴ ὅτι ὑπομεῖναι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 78:6)
σκέψαι γὰρ εἴ σοι τῶν καλῶσ ἐχόντων ἢ λόγον καταλιπόντων εἶναι δοκεῖ τοὺσ μὲν γῆμαι προθυμουμένουσ παρὰ τὰσ τῶν κορῶν θύρασ καθέζεσθαι, θεραπεύοντασ ἢ αὐτὰσ ἢ γονέασ ἤ τινα ἄλλον τῶν προσηκόντων, τοὺσ δὲ τῶν λόγων ἐπιθυμητὰσ εἶναι φάσκοντασ ἀμελήσαντασ θεραπεύειν τὸν ῥήτορα αὐτὸν καὶ πειρᾶσθαι πείθειν ἀμωσγέπωσ προσέσθαι σφᾶσ εἰσ τὴν κοινωνίαν, ἔπειτα καταιτιᾶσθαι καὶ λέγειν ὡσ ἄρ’ οὐ βούλεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ τοὺσ αἰτιωμένουσ ὅτι μὴ μελετῴη 4:8)
καὶ γὰρ παῖδασ καὶ γονέασ καὶ πράξεισ τε καὶ ἀναπαύσεισ καὶ πάντα ἐθέμην τούτουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ τοὺσ αἰτιωμένουσ ὅτι μὴ μελετῴη 6:7)
τὸ δὲ πᾶσιν οἷσ ἔξεστι τοὺσ εὐεργέτασ κοσμεῖν καὶ μηδὲν τῶν εἰκότων ἐλλείπειν οὕτωσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δι’ ἄμφω ταῦτα τοῦ παντὸσ ἄξιον χρῆσθαι ὥστε καὶ ἄνθρωποι πάντεσ καὶ οἱ τὸν Ὄλυμπον οἰκοῦντεσ θεοὶ καὶ δαίμονεσ τὴν αὐτὴν περὶ τούτου φέρουσι ψῆφον καὶ ξυγχωροῦσι κατὰ ταῦτα, οἱ μὲν τοῦ μηδένα μὴ δεῖν τὸ παράπαν ἔτ’ ἔχειν ἀγνωμονεῖν παράδειγμα τὸν Ἰξίονα καὶ τὴν Ἰξίονοσ τύχην προθέντεσ τῷ βίῳ, τοὺσ δὲ οὐδὲ λέγειν ἔξεστιν ὁπόσου δή τινοσ τοὺσ σφῶν ἀξιοῦσι γονέασ καὶ παιδευτὰσ, καὶ ὅπωσ τούτοισ καὶ ζῶσι καὶ τελευτήσασι τὸν ἅπαντα τοῦ βίου κέχρηνται χρόνον, οὐ μόνον πλείστασ καὶ μεγίστασ καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ χάριτασ αὐτοῖσ ἐκτιννύντεσ καὶ σχεδὸν ὑπὲρ κεφαλῆσ αἴροντεσ, ἀλλὰ καὶ μετ’ αὐτοὺσ, ὡσ εἰπεῖν, τοὺσ θεοὺσ ἄγοντεσ σφᾶσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 48:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION