헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

εὖτε πόνοσ μὲν οὐ ξυνεχὴσ, νωθὴσ δὲ κἢν παρῇ· ἀραιὴ δὲ καὶ θέρμη· ἀποσιτίη, πικρῶν γευμάτων ἡδονὴ, γλυκέων ἀηδίη, Ῥιγώδεεσ, ὑπόλευκοι, χλωροὶ, οἰδαλέοι ὀσφὺν καὶ πόδασ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.265)
ἀμύσσον τὸ χολῶδεσ · γεῦσισ μὲν πικρῶν οὐ πικρὴ, τὸ θωῦμα, οὐ μὴν γλυκέη· γλυκέων δὲ πικρή.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.329)
ὠῶν τὰ θερμὰ χειμῶνοσ· θέρεοσ δὲ τὰ ψυχρὰ, γυμνὰ τοῦ ὀστρακώδεοσ, μὴ ὀπτά· ἐλαῖαι, φοίνικεσ, τάριχοσ ὡραῖον, χόνδροσ πλυτὸσ, ξύν τινι τῶν γλυκέων, ὁκόσον ἡδῦναι, αἱρετόν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.105)
καὶ ἐπὶ γλυκέων δὲ τοῦτο συμβαίνει·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 69:3)
καὶ τῶν γλυκέων δέ φησιν ὑδάτων ἔνια ἄγονα ἢ οὐ πολύγονα, ὡσ τὸ ἐν Φέτᾳ καὶ τὸ ἐν Πύρρᾳ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 15 2:3)
τῇ δὲ πέμπτῃ πρὸσ τὴν ὑπώρειαν ἐπείγονται πανδημεὶ ποτοῦ χάριν, ἔνθα συρρύσεισ ὑδάτων γλυκέων εἰσί, πρὸσ αἷσ οἱ νομάδεσ τὰσ ἀγέλασ τῶν θρεμμάτων ποτίζουσιν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 17 2:1)
καὶ μὴν οὐ τὸ μέλι μόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον τῶν γλυκέων τοῖσ προειρημένοισ σώμασι τοῖσ δι’ ὁτιοῦν τῶν εἰρημένων θερμοῖσ οὖσιν εἰσ χολὴν ἑτοίμωσ ἐξίσταται.
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 8113)
ἀλλὰ μιγνύντεσ αὐτοῖσ ἔνια τῶν γλυκέων καὶ προσηνῶν τὴν ἀηδίαν ἀφαιροῦμεν.
(플루타르코스, De exilio, section 3 1:1)
ἡ μὲν γὰρ αἴσθησισ οὐδέν τι μᾶλλον ἐπὶ λευκῶν ἢ μελάνων διαγνώσει γέγονεν, οὐδὲ γλυκέων ἢ πικρῶν, οὐδὲ μαλακῶν καὶ εἰκόντων ἢ σκληρῶν καὶ ἀντιτύπων, ἀλλ’ ἔργον αὐτῆσ ἑκάστοισ ἐντυγχάνουσαν ὑπὸ πάντων τε κινεῖσθαι καὶ κινουμένην πρὸσ τὸ φρονοῦν ἀναφέρειν ὡσ πέπονθεν.
(플루타르코스, Demetrius, chapter 1 2:1)
ἰδίαν εἶναι φωνὴν ὥσπερ τινὸσ ζῴου τῆσ φιλίασ, τὸ δ’ ἀπαρρησίαστον ἄφιλον καὶ ἀγεννέσ, οὐδὲ ταύτην ἀμίμητον ἀπολέλοιπεν, ἀλλ’ ὥσπερ οἱ δεινοὶ τῶν ὀψοποιῶν τοῖσ πικροῖσ χυμοῖσ καὶ αὐστηροῖσ ἡδύσμασι χρῶνται, τῶν γλυκέων ἀφαιροῦντεσ τὸ πλήσμιον, οὕτωσ οἱ κόλακεσ;
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 5 6:1)
τίσ δ’ ἂν αἴσθησισ ἦν γλυκέων καὶ δριμέων καὶ πάντων τῶν διὰ στόματοσ ἡδέων, εἰ μὴ γλῶττα τούτων γνώμων ἐνειργάσθη;
(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Α, chapter 4 6:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION