헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Μερόησ δὲ ἐπέκεινα οὐ μέμνημαι μεθ’ ὁπόσον τι ἔφη οὐκ εἶναι τὸ ῥεῦμα καθ’ ἓν, ἀλλὰ δύ’ εἶναι ῥεύματα, ὧν τὸ μὲν ἕτερον γήινον τὴν χρόαν, τὸ δ’ ἕτερον ἀέροσ ἐγγύσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 16:2)
ἐοίκε δὲ ὃ λέγομεν εἶναι οὐ τόδε ἀλλ’ ἐκείνινον ‐ οἱο͂ν τὸ κιβώτιον οὐ ξύλον ἀλλὰ ξύλινον, οὐδὲ τὸ ξύλον γῆ ἀλλὰ γήϊνον, πάλιν ἡ γῆ εἰ οὕτωσ μὴ ἄλλο ἀλλὰ ἐκείνινον ‐ ἀεὶ ἐκεῖνο δυνάμει ἁπλῶσ τὸ ὕστερόν ἐστιν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 72:2)
οἱο͂ν τὸ κιβώτιον οὐ γήϊνον οὐδὲ γῆ ἀλλὰ ξύλινον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 73:1)
τοῖσ γὰρ Μακεδόσι καὶ ταύτῃ ἐν ἀπόρῳ γεγένητο τὰ τῆσ προσβολῆσ, ὅτι οἱ τὸν Ἀλέξανδρον βαλλόμενόν τε ἐπὶ τῷ τείχει ἰδόντεσ καὶ πηδῶντα ἔσω ἐσ τὴν ἄκραν, ὑπὸ σπουδῆσ τε καὶ φόβου μή τι αὐτοῖσ ὁ βασιλεὺσ πάθῃ οὐ ξὺν νόῳ κινδυνεύων, τὰσ κλίμακασ ξυντετριφότεσ ἄλλοι ἄλλασ μηχανὰσ ἐσ τὸ ἀνελθεῖν ἐπὶ τὸ τεῖχοσ ὡσ ἐν ἀπόροισ ἐμηχανῶντο, οἱ μὲν πασσάλουσ ἐμπηγνύοντεσ ἐσ τὸ τεῖχοσ γήϊνον ὄν, καὶ κατὰ τούτουσ ἐκκρεμαννύμενοι χαλεπῶσ ἀνεῖρπον, οἱ δὲ ἄλλοι ἐπ̓ ἄλλουσ ἐπιβαίνοντεσ.
(아리아노스, Anabasis, book 6, chapter 10 3:1)
χάρακά τε ὦν περιβάλλεται διπλόον τῷ ναυστάθμῳ, καὶ τεῖχοσ γήινον καὶ τάφρον βαθέαν, ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ τῆσ ὄχθησ ἀρξάμενοσ ἔστε ἐπὶ τὸν αἰγιαλόν, ἵνα αἱ νέεσ αὐτῷ ἀνειρυσμέναι ἦσαν.
(아리아노스, Indica, chapter 33 9:3)
πάλαι μὲν οὖν γήινον τὸ τεῖχοσ ἦν, καὶ πύργοι ξύλινοι ἐφειστήκεσαν·
(아리아노스, Periplus Ponti Euxini, chapter 9 6:1)
εὐχόμενοσ τοιγαροῦν θεοῖσ αἴτει τὰ θεῖα, ὧν οὐδὲν σάρκινον καὶ γήινον ψαύει πάθοσ.
(에픽테토스, Works, gnomologium epicteteum e( stobaei libris 1-2) 4:4)
δὴ καὶ τὸ γήινον ἤδη πᾶν ἀνήλωτο γένοσ, πάσασ ἑκάστησ τῆσ ψυχῆσ τὰσ γενέσεισ ἀποδεδωκυίασ, ὅσα ἦν ἑκάστῃ προσταχθὲν τοσαῦτα εἰσ γῆν σπέρματα πεσούσησ, τότε δὴ τοῦ παντὸσ ὁ μὲν κυβερνήτησ, οἱο͂ν πηδαλίων οἰάκοσ ἀφέμενοσ, εἰσ τὴν αὑτοῦ περιωπὴν ἀπέστη, τὸν δὲ δὴ κόσμον πάλιν ἀνέστρεφεν εἱμαρμένη τε καὶ σύμφυτοσ ἐπιθυμία.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 95:1)
γήινον μὲν τιθῶμεν τὸ πρῶτον ἡμῖν ἕν, πάντασ μὲν ἀνθρώπουσ, πάντα δὲ ὅσα πολύποδα καὶ ἄποδα, καὶ ὅσα πορεύσιμα καὶ ὅσα μόνιμα, διειλημμένα ῥίζαισ·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 59:5)
νοήσωμεν οὖν πρῶτον, ὃ λέγομεν, δύο τὰ τοιαῦτα εἶναι ζῷα ‐ πάλιν γὰρ λέγωμεν ‐ ὁρατὰ μὲν ἀμφότερα, τὸ μὲν ἐκ πυρόσ, ὡσ δόξειεν ἄν, ὅλον, τὸ δ’ ἐκ γῆσ, καὶ τὸ μὲν γήινον ἐν ἀταξίᾳ, τὸ δ’ ἐκ πυρὸσ ἐν τάξει πάσῃ κινούμενον.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 64:1)
νῦν οὖν δὴ περὶ θεῶν ἐγχειρῶμεν τό γε τοσοῦτον, τὰ δύο κατιδόντεσ ζῷα ὁρατὰ ἡμῖν, ἅ φαμεν ἀθάνατον, τὸ δὲ γήινον ἅπαν θνητὸν γεγονέναι, τὰ τρία τὰ μέσα τῶν πέντε τὰ μεταξὺ τούτων σαφέστατα κατὰ δόξαν τὴν ἐπιεικῆ γεγονότα πειραθῆναι λέγειν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 78:1)
τελέα μὲν οὖν οὖσα καὶ ἐπτερωμένη μετεωροπορεῖ τε καὶ πάντα τὸν κόσμον διοικεῖ, ἡ δὲ πτερορρυήσασα φέρεται ἑώσ ἂν στερεοῦ τινοσ ἀντιλάβηται, οὗ κατοικισθεῖσα, σῶμα γήϊνον λαβοῦσα, αὐτὸ αὑτὸ δοκοῦν κινεῖν διὰ τὴν ἐκείνησ δύναμιν, ζῷον τὸ σύμπαν ἐκλήθη, ψυχὴ καὶ σῶμα παγέν, θνητόν τ’ ἔσχεν ἐπωνυμίαν·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 133:5)
Ἐπίκουροσ γήινον πύκνωμα κισηροειδῶσ καὶ σπογγοειδῶσ ταῖσ κατατρήσεσιν ὑπὸ τοῦ πυρὸσ ἀνημμένον.
(위 플루타르코스, Placita Philosophorum, book 2, Περὶ οὐσίασ ἡλίου. 9:1)
αὐτόθεν ὀστράκινόν με καὶ ἐν ποσὶ γήινον Ἑρμῆν ἔπλασεν ἁψῖδοσ κύκλοσ ἑλισσόμενοσ.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume V, book 16, chapter 1911)

SEARCH

MENU NAVIGATION