헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ μὲν γηγενέσ τε καὶ γεῶδεσ φῦλον τὴν γῆν, τὸ δὲ ὑγρότερον τὴν θάλατταν, τὸ δὲ κουφότερον καὶ ξηρότερον τὸν ἀέρα, τὸ δ’ αὖ νοτερόν τε καὶ διάπυρον καὶ πᾶσι τούτοισ ἐπιτεταμένον τὸν αἰθέρα τε καὶ οὐρανόν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 4:8)
γηγενὲσ γὰρ ὑπάρχον καὶ φυσικῶσ ἐκ τοῦ στόματοσ ἄπλατον ἐκβάλλον φλόγα τὸ μὲν πρῶτον φανῆναι περὶ τὴν Φρυγίαν, καὶ κατακαῦσαι τὴν χώραν, ἣν μέχρι τοῦ νῦν κατακεκαυμένην Φρυγίαν ὀνομάζεσθαι·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 70 4:1)
πρὸσ δὲ ταύτῃ γηγενὲσ ὑπάρχον θηρίον καὶ πολλοὺσ ἀναλίσκον τῶν ἐγχωρίων, τὴν ὀνομαζομένην Κάμπην, ἀνελεῖν καὶ μεγάλησ τυχεῖν δόξησ ἐπ’ ἀνδρείᾳ παρὰ τοῖσ ἐγχωρίοισ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 72 3:1)
‐‐ψυχῆσ εἰμι Πλάτωνοσ ἀποπταμένησ ἐσ Ὄλυμπον εἰκών, σῶμα δὲ <γῆ> γηγενὲσ Ἀτθὶσ ἔχει.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 43:6)
ὦ δῶμ’ ὃ πρίν ποτ’ εὐτύχεισ ἀν’ Ἑλλάδα, Σιδωνίου γέροντοσ, ὃσ τὸ γηγενὲσ δράκοντοσ ἔσπειρ’ Ὄφεοσ ἐν γαίᾳ θέροσ, ὥσ σε στενάζω, δοῦλοσ ὢν μέν, ἀλλ’ ὅμωσ χρηστοῖσι δούλοισ συμφορὰ τὰ δεσποτῶν.
(에우리피데스, episode1)
δῆλον, ὦ Σώκρατεσ, ὅτι τὸ μὲν ἐξ ἀλλήλων οὐκ ἦν ἐν τῇ τότε φύσει γεννώμενον, τὸ δὲ γηγενὲσ εἶναί ποτε γένοσ λεχθὲν τοῦτ’ ἦν τὸ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐκ γῆσ πάλιν ἀναστρεφόμενον, ἀπεμνημονεύετο δὲ ὑπὸ τῶν ἡμετέρων προγόνων τῶν πρώτων, οἳ τελευτώσῃ μὲν τῇ προτέρᾳ περιφορᾷ τὸν ἑξῆσ χρόνον ἐγειτόνουν, τῆσδε δὲ κατ’ ἀρχὰσ ἐφύοντο·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 85:3)
οὐδὲν γὰρ γηγενὲσ Ὀλυμπίων ἐντιμότερον, ἀλλ’ ὁ περὶ ψυχῆσ ἄλλωσ δοξάζων ἀγνοεῖ ὡσ θαυμαστοῦ τούτου κτήματοσ ἀμελεῖ.
(플라톤, Laws, book 5 8:1)
οὐ γὰρ αἷμα, φησίν, ἡμῖν οὐδὲ πνεῦμα συγκραθέν, ὦ ἄνθρωποι, ψυχῆσ οὐσίαν καὶ ἀρχὴν παρέσχεν, ἀλλ’ ἐκ τούτων τὸ σῶμα συμπέπλασται γηγενὲσ καὶ θνητόν·
(플루타르코스, De exilio, section 17 10:1)
"ὕλην δὲ καὶ καρποὺσ αὐτοῦ μὲν ὄμβροι τρέφουσιν, ἑτέρωθι δέ, ὥσπερ ἄνω περὶ Θήβασ παρ’ ὑμῖν καὶ Συήνην, οὐκ ὄμβριον ὕδωρ ἀλλὰ γηγενὲσ ἡ γῆ πίνουσα καὶ χρωμένη πνεύμασι καὶ δρόσοισ οὐκ ἂν ἐθελήσειεν, οἶμαι, τῇ πλεῖστον ὑομένῃ πολυκαρπία συμφέρεσθαι δι’ ἀρετήν τινα καὶ κρᾶσιν.
(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 2518)
"ὁ μὲν γὰρ Πλάτων καὶ τὸν ἄνθρωπον οὐράνιον ὠνόμασε φυτόν, ὥσπερ ἐκ ῥίζησ ἄνω τῆσ κεφαλῆσ ὀρθούμενον ὑμεῖσ δὲ τοῦ μὲν Ἐμπεδοκλέουσ καταγελᾶτε, φάσκοντοσ τὸν ἣλιον περὶ γῆν ἀνακλάσει φωτὸσ οὐρανίου γενόμενον αὖθισ ἀνταυγεῖν πρὸσ ὄλυμπον ἀταρβήτοισι προσώποισ αὐτοὶ δὲ γηγενὲσ ζῷον ἢ φυτὸν ἕλειον ἀποφαίνετε τὸν ἥλιον, εἰσ βατράχων πατρίδα ἢ ὕδρων ἐγγράφοντεσ.
(플루타르코스, De Pythiae oraculis, section 12 6:2)
ἀναγκάζονται, πολλάκισ ἀπαγορεύοντοσ οὐκ ἐνδιδόντεσ ἀλλὰ προσβιαζόμενοι θνητὸν ἀθανάτῳ καὶ γηγενὲσ Ὀλυμπίῳ συναμιλλᾶσθαι καὶ συνεξανύτειν.
(플루타르코스, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 27 2:1)
"ὅθεν οὐδ’ ἱστόρηται γηγενὲσ ᾠόν·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Πότερον ἡ ὀρ́νισ πρότερον ἢ τὸ ᾠὸν ἐγένετο. 17:12)
σῶμα δὲ γῆ γηγενὲσ Ἀτθὶσ ἔχει.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 624)

SEARCH

MENU NAVIGATION